شناسهٔ خبر: 108584 - سرویس وزارتی
نسخه قابل چاپ

مدیرکل دفتر تجاری‌سازی و امور تشکل‌های وزارت راه و شهرسازی:

کاهش زمان و هزینه ترانزیت، مزیت نسبی را به مزیت رقابتی تبدیل می‌کند/ نگاه ملی لازمه تقویت ترانزیت کشور

امیر ترفع مدیرکل دفتر تجاری‌سازی و امور تشکل‌های وزارت راه و شهرسازی ضمن تاکید بر کاهش زمان در ترانزیت به ویژه ترانزیت مرزی گفت: هرگاه زمان و هزینه ترانزیت افزایش ‌یابد، کشور کمتر می‌تواند از مزایای نسبی جغرافیایی خود استفاده کند و با کاهش زمان و هزینه مزیت نسبی به مزیت رقابتی تبدیل می‌شود.

امین ترفع مدیرکل دفتر تجاری‌سازی و امور تشکل‌های وزارت راه و شهرسازی در گفت‌و‌گو با خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، اظهار کرد: سال گذشته حدود ۱۱.۲ میلیون تن ترانزیت از کشور رخ داده و در این میان ترانزیت ریلی نسبت به دیگر روش‌های حمل و نقل پیشتاز بوده است.

وی افزود: با وجود اینکه روند ۱۰ ساله ترانزیت ریلی بطور متوسط حدود یک میلیون تن بوده ولی سال گذشته این رقم به ۱.۹ میلیون تن رسیده و رکورد زده است.

ترفع خاطر نشان کرد: در حوزه حمل و نقل جاده‌ای در بخش ترانزیت غیر نفتی حدود ۵ .۵ میلیون تن کالای غیر نفتی هم در بخش جاده‌ای و هم ریلی ترانزیت شده و که با روند سال‌های گذشته یکسان بوده است.

مدیرکل دفتر تجاری‌سازی و امور تشکل‌های وزارت راه و شهرسازی تاکید کرد: نکته مهم آن است که سال گذشته حدود ۵ الی ۶ میلیون تن فرآورده نفتی از کشور ترانزیت شده است، هرچه موانع ترانزیت فرآورده‌های نفتی برطرف شود و ترانزیت فرآرده‌های نفتی توسعه یابد، طی کوتاه مدت تحول اساسی در کشور ایجاد می‌شود.

وی مهم‎ترین چالش ترانزیت را نگاه بخشی و سازمانی به موضوعات دانست و گفت: گاهی منافع ملی قربانی رویکردها و منافع سازمانی می‌شود.

ترفع افزود: ترانزیت یک فرایند میان وظیفه‌ای است و بخشی ازآن مربوط به حوزه سیاست خارجی، بخشی مربوط به روابط اقتصادی، بخشی مربوط به روابط و سطح تجارت با ایران و بخشی هم مربوط به مسائل تبادلات مالی است.

وی ادامه داد: در سطح خرد نیز گاهی در پایانه‎های مرزی یا بنادر شاهد تداخل فرایندها با نگاه سازمانی هستیم و نگاه ملی برای تقویت ترانزیت آنطور که شایسته است، وجود ندارد.

مدیرکل دفتر تجاری‌سازی و امور تشکل‌های وزارت راه و شهرسازی خاطر نشان کرد: برای مثال در ترانزیت‌های مرزی به دلیل توقف‌هایی که برای کنترل‌های مضاعف ایجاد می‌شود، زمان و هزینه ترانزیت افزایش می‌یابد و کشور کمتر می‌تواند از مزایای نسبی جغرافیایی خود استفاده کند، هرچه این زمان و هزینه را کاهش دهیم مزیت نسبی را به مزیت رقابتی تبدیل کرده‌ایم.