محمدرضا ابراهیم پور در گفتگو با پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی (زنجان)، گفت: نقشه‌های پهنه بندی زمین لرزه بیانگر این واقعیت است که بیشتر سکونتگاه‌های پرجمعیت روستایی و شهری کشور در دامنه‌های البرز و زاگرس واقع هستند که از لحاظ تهدید سانحه طبیعی زلزله دارای آسیب پذیری نسبتاً بالایی دارند و از طرفی دیگر، تفاوت در ظرفیت‌های موجود سکونتگاه‌ها در میزان اثرپذیری آنها از اثرات ناگوار سانحه زلزله، سطح آسیب پذیری آنها را متفاوت از هم می‌سازد.
وی مسکن را به عنوان یک نیاز اساسی و یکی از اجزای اصلی بافت کالبدی سکونتگاه‌ها نقش اساسی در شکل گیری ساختار فضایی و هویت معماری روستایی اعلام کرد و بیان داشت: مهم‌ترین معیار رضایت مندی از مسکن در استحکام آن خلاصه می‌شود.
کارشناس ارشد شبکه شتابنگاری کشور، گفت: با توجه به ناپایدار بودن عرصه جغرافیایی کشور در رابطه با سانحه طبیعی زلزله، مواردی از قبیل عدم رعایت ضوابط فنی، استفاده از مصالح ساختمانی سنتی و غیر مقاوم و فرسوده بودن مساکن، منجر به آسیب پذیری بیشتر سکونتگاه‌های روستایی در برابر زلزله شده است.
ابراهیم پور با اشاره به توسعه ایستگاههای شتابنگار در سطح استان زنجان و در شهرستان خدابنده، به بررسی ۷۲ روستای آسیب دیده در زمین لرزه تیرماه سال ۱۳۸۱ پرداخت و افزود: باید ظرفیت‌ها و آسیب پذیری سکونتگاه‌های روستایی در رابطه با سانحه زلزله در مناطق روستایی شهرستان خدابنده مورد بررسی قرار گیرد.
وی افزود: همچنین باید به مفاد و ضوابط اجرای آیین نامه طراحی ساختمانها در برابر زلزله در مناطق روستایی بیشتر توجه شود.
کارشناس ارشد شبکه شتابنگاری کشور، تاکید کرد: توجه به ضوابط و آیین نامه‌های موجود در کشور جهت مقاوم سازی ساختمانها و استفاده از مصالح استاندارد و دارای گواهینامه فنی و نظارت توسط دستگاه‌های اجرایی، کاهش آسیب پذیری مناطق روستایی در برابر مخاطراتی چون زلزله را به دنبال دارد.