در كنار تدوین برنامه های توسعه ای برای این موضوعات، صنعت ریلی نیازمند نگاه تجاری است و برای همین مسیرهای ریلی باید توانایی رقابت را در آینده ای نه چندان دور در بخش جابجایی بار و مسافر با بخش جادهای داشته باشند.
حال برای پیشبرد اهداف ریلی كه در چشم انداز ۲۰ ساله كشور ترسیم و تا افق ۱۴۰۴ بایستی به این اهداف برسیم، چنانچه نتوانیم برای ورود بخش خصوصی برنامه مشخصی را پیاده سازی و برنامه اقتصادی مدونی را ترسیم كنیم، به طور حتم گام های برداشته شده بدون پشتوانه فكری بوده و انتظار بازخورد مثبت را در اجرای پروژه های ریلی و حفظ و ارتقای ایمنی در جهت بهبود شرایط نباید داشته باشیم.
اگر كمی به گذشته برگردیم، می بینیم در بخش تكمیل زیر ساخت ها و توسعه خطوط با توجه به هدف دستیابی به ۲۵ هزار كیلومترتا سال ۱۴۰۴ ، به دلیل كمبود منابع مالی و جذب كمتر سرمایه گذاری عقب مانده ایم و از برنامه اصلی یعنی تحقق اهداف چشم انداز ۱۴۰۴ فاصله زیادی داریم.
بنابراین صنعت ریلی و مدیران متولی این صنعت باید ضمن حمایت از سرمایه گذاران، بتوانند هدف اصلی و یا موضوعات مورد بحث در راه آهن را طبق برنامه توسعه ای اجرایی و از طریق آنها بستر را برای رونق اقتصادی در این صنعت گسترده تر كنند.
بدون شك تكمیل زیرساختها كمك زیادی به تكمیل شدن دیگر برنامه ها و اهداف شبكه ریلی خواهد كرد و توان رقابت شركت های حمل و نقلی را در عرصه بین المللی افزایش خواهد داد.
در صورتی كه بخش حمل و نقل ریلی بتواند برای پروژه های خود از حضور بخش خصوصی و تعداد بیشتری از سرمایه گذاران این بخش بهره مند شود، به طور حتم زیر ساخت های مهمی برای برقی كردن خطوط و بكارگیری قطارهای پر سرعت و تامین ناوگان مورد نیاز مسافری و باری فراهم خواهد شد.
منبع: شرکت راهآهن جمهوری اسلامی ایران
نظر شما