شناسهٔ خبر: 20040 - سرویس استان‌ها
نسخه قابل چاپ

سفر به چهارگوشه ایران در نوروز

خانه بهنام تبریز؛ گنجینه‌ای از معماری دوره زندیه

خانه بهنام خانه بهنام یا بهنام گنجه‌ای یا قدکی بنایی مربوط به سال‌های پایانی دوران زندیان و سال‌های آغازین دوران قاجار و از گنجینه‌های تبریز است. این اثر ۲۳ فروردین ۱۳۷۶ با شمارهٔ ثبت ۱۸۵۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، خانه بهنام به عنوان یک خانه مسکونی ساخته شده است. در زمان پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار، این خانه نوسازی و با نقاشی‌هایی تزیین شد.

این عمارت شامل یک ساختمان اصلی به‌عنوان ساختمان قشلاقی و یک ساختمان کوچک به‌عنوان ساختمان ییلاقی است. مانند بسیاری از خانه‌های قدیمی ایرانی، این خانه دارای دو حیاط اندرونی و بیرونی است. در بازسازی اخیر این خانه، تاکنون چند نگارگری ایرانی فرسکو کشف شده که در حال تعمیر شدن توسط متخصصان است. خانه بهنام بخشی از مدرسه معماری دانشگاه هنر اسلامی تبریز است.

ورود به این ساختمان از کوچه مشیردفتر و از طریق دالانی در پشت خانه قدکی صورت می پذیرفت. این بنا دارای اندرونی و بیرونی است: بیرونی آن شامل طنبی(هفت دری)، کله‌ای و اتاق است که در ضلع شمالی حیاط شکل گرفته‌اند. در طنبی ارسی‌دار آن که دارای ایوان ستون‌دار با تزیینات گچی است، نقاشی‌های بسیار زیبایی بر دیواره‌ها و سقف‌ها نقش بسته است. تزیینات و نقاشی‌های موجود در طاقچه‌ها، شومینه طنبی و اتاق‌های جنبی نیز چشمگیر است. در ضلع جنوبی بیرونی نیز فضاهایی شامل تراس تابستانی با ستون‌ها، سرستون‌های گچی مقرنس‌کاری و نیز فضای ورودی و چند اتاق دیگر دیده می‌شود. در ضلع شرقی و غربی، حیاط بیرونی دیواره‌هایی با طاق نما دارد.

اندرونی خانه در شمالی ترین بخش ساختمان قرار گرفته که طرفین آن را اتاق‌هایی در قسمت شرق و غرب و مشرف به حیاط اندرونی تشکیل داده‌اند. پشت بام اتاق‌های اندرونی به صورت مهتابی استفاده می‌شود. این بخش ساختمان دارای زیرزمین نیز هست که اتاق‌های زیر طنبی برای نشیمن تابستانی و دیگر اتاق‌ها به صورت انباری و مطبخ در آن، مورد استفاده قرار می‌گرفت.

مساحت اعیانی این ساختمان ۸۴۰ متر مربع و مساحت عرضه آن ۹۰۰ متر مربع است. این ساختمان اکنون جزو مجموعه دانشکده معماری شهرسازی دانشگاه تبریز است.

نظر شما