حمید صفاریان در گفتگو با پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی با اشاره به اهمیت بازنگری مدیریت ایمنی راه‌ها گفت: برنامه‌هایی که در سال‌‌های گذشته نهادهای مسئول در این حوزه دنبال کردند اثرات مفیدی داشت اما همچنان تا رسیدن به استاندارهای جهانی راه طولانی در پیش است.

وی افزود: وضعیت ایمنی راهها٬ رفتارهای ترافیکی و سوانح رانندگی در ایران شرایط خوبی ندارد و باید برای اصلاح اوضاع و درمان مشکل رویکرد جدیدتری در مقایسه با نوع مدیریت سال‌های گذشته در پیش گرفت٬ در واقع اهتمام جدی و هم افزایی بالاتری انجام داد.

رئیس کمیته فرهنگی جمعیت طرفداران ایمنی راهها تأکید کرد:‌ به نقطه‌ای رسیدیم که قاعدتا باید تفکر جدیدی را مطرح کرد و تلاش بیشتری برای بهبود شرایط انجام داد٬ البته بهره‌گیری از مدل‌ها٬ تجربیات و مطالعات علمی جهانی می‌تواند برای نیل به این مقصود ما را کمک کند.

وی ادامه داد: البته حساسیت به موضوع ایمنی راهها در بخش‌هایی از جامعه دیده می‌شود که باید مشارکت مردم را نیز به صحنه عمل آورد تا با یک راهبرد مشخص‌تر تحت راهبری یک نهاد قوی ظرفیت‌های موجود برای ارتقای مدیریت راهها و کاهش سوانح رانندگی با بهره‌وری بیشتر به کار گرفته شود و آثار خود را نشان دهد.

صفاریان تکیه بر روش‌های گذشته مدیریت ایمنی راهها را ناکافی خواند و یادآور شد: معتقدم براساس میزان توقعی که از خودمان داشتیم به وضعیت کنونی رسیدیم بنابراین باید توقع را بالا ببرد و برای تحقق اهداف ارتقای ایمنی راهها و کاهش سوانح رانندگی تلاش جدی کرد.

وی با اشاره به ضرورت تقویت اراده‌های جمعی نهادهای دولتی٬ خصوصی و مردمی در ارتقای مدیریت ایمنی راهها ادامه داد: یک همت و عزم ملی می‌خواهد چراکه بی‌توجهی به مسئله ایمنی دارد آسیب‌های جدی به کشور می‌زند. معتقدم می‌توان با کمک هم و براساس سیستم علمی و شیوه‌های جدید مدیریتی اهدافی بزرگ را در حوزه ایمنی راهها عملیاتی کرد.

رئیس کمیته فرهنگی جمعیت طرفداران ایمنی راهها به نقش نهادهای مردمی در مدیریت ایمنی راهها اشاره و تأکید کرد: یک مسئله ایجاد حساسیت و حساس کردن مردم و مسئولان نسبت به موضوع است بر همین اساس یکی از دغدغه‌های جدی جمعیت طرفداران ایمنی راه‌ها به شمار می‌رود.

صفاریان با بیان اینکه جمعیت طرفداران ایمنی راهها از فعالیت‌های خود نتایج خوبی گرفته است توضیح داد: فعلا در حوزه ایمنی باید یک نهاد راهبری قدرتمند در کشور ایجاد شود تا یک نسخه و راهبرد مشخص و علمی و با توجه به تجربیات گذشته ترسیم کند و هم خود را برای رفع اشکال به اجرای این راهبرد مکلف و موظف بدانند./