ژان پیر لوبینو مدیر اجرایی اتحادیه بین‌المللی راه‌آهن‌های در حاشیه کنفرانس کنوانسیون کوتیف که ۲۰ و ۲۱ آبان در تهران برگزار شد با خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی به گفت‌وگو نشست٬ او قریب ۶ سال است که این مسئولیت را برعهده دارد اما می‌گوید بیش از ۲۰ سال در حوزه بین‌المللی راه‌آهن‌های دنیا فعال می‌کند. متن این گفت‌وگو به شرح زیر است:
* برای اولین سئوال یک پیشینه‌ای از شکل‌گیری و فعالیت اتحادیه بین‌المللی راه‌آهن‌های دنیا و تعداد اعضای آن بفرمایید؟
این اتحادیه حدود ۲۴۰ عضو از ۹۵ کشور دنیا دارد و در سال ۱۹۲۲ میلادی تاسیس شد. هم‌اکنون نیز ۹۲ سال از عمر آن می‌گذرد. طی این سال ها دنیا دچار چالش‌های زیادی شده است اما این سازمان همچنان پا برجاست و به کار خود ادامه می‌دهد٬ علت پایداری آن سیر و حرکت است زیرا هم مردم و هم دنیا به سیر و حرکت نیاز دارند. در واقع راه‌آهن‌ها ستون فقرات کشورها در مجامع بین‌المللی هستند.
* به نظر شما مهمترین چالش در زمینه ترانزیت و کریدورهای بین‌المللی چیست؟
مسئله مهم چشم انداز است. برای هر کاری باید اراده و چشم انداز وجود داشته باشد و برای اینکه این چشم اندازها تحقق پیدا کنند باید اراده سیاسی هم پشت سر این موضوع باشد زیرا بدون اراده سیاسی و قدرت دولت‌ها تحقق چشم انداز امکان‌پذیر نیست. البته در این میان سازمان‌های بین‌المللی مانند UIC و اوتیف می‌توانند به این موضوع بسیار کمک کنند که اکنون هم در تلاش‌اند.
* عضویت در سازمان اکو چقدر در راه‌اندازی و توسعه خطوط آهن منطقه تاثیرگذار است؟
این سوالی است که باید از نماینده اکو پرسید. البته اکو نقش مهمی در منطقه به ویژه در گردآوری راه‌آهن کشورها کنار یکدیگر دارد و در زمینه تهیه گزارش فنی، مطالعات متعددی انجام می‌دهد.
* نقش و جایگاه ایران و خطوط ریلی این سرزمین در منطقه خاورمیانه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
ایران نقش خیلی مهمی در توسعه راه‌آهن‌های منطقه خاورمیانه دارد. راه‌آهن ایران نقش پر رنگی در گذشته داشته و همواره دارد. در واقع موقعیت جغرافیایی ویژه ایران به آن نقش مرکزیت در منطقه بخشیده است و بستر بسیار مناسبی برای توسعه کریدورهای ریلی منطقه‌ای می‌تواند باشد. کشور ایران دهه‌ها عضو اتحادیه بین‌المللی راه‌آهن‌های دنیا بوده است. ایران و این اتحادیه تاکنون رابطه تنگاتنگ و مطلوبی با یکدیگر داشته‌اند و توانسته‌اند آن را گسترش دهند. همچنین ایران از همکاری ریلی با کشورهای همسایه با روی گشاده استقبال می‌کند. به همین دلیل است که مقر و دفتر اتحادیه راه‌آهن‌های منطقه خاورمیانه در تهران است البته ریاست آن اکنون در اختیار کشور ترکیه است. راه آهن ایران دو اقدام بزرگ در دستورکار خود قرار داده است، نخست بازسازی و ساخت خطوط آهن و توسعه ناوگان ریلی و دیگری هم توسعه خطوط ریلی در سطوح بین‌المللی است. کشور ایران به زودی خط آهن مشترک خود با کشورهای ترکمنستان و قزاقستان را به بهره‌برداری می‌رساند، به این ترتیب ارتباط ریلی ایران با کشورهای ترکمنستان، گرجستان و قزاقستان فراهم می‌شود. در واقع کشور ایران مانند یک چهار راهی است که با شمال و جنوب و شرق و غرب به آسانی ارتباط دارد. آن گونه که امروز متوجه شدم، دولت ایران به سرمایه‌گذاری بیشتر و اهتمام خاص در حوزه ریلی توجه ویژه‌ای دارد. شنیدن این موضوع برای من یک خبر بزرگ و بسیار خوشایندی بود.
* با توجه به اینکه جدیدترین رویداد ریلی ایران و حتی منطقه افتتاح و راه‌اندازی خط آهن ۳ جانبه گرگان – اینچه‌برون است شما تاثیر راه اندازی این خط در تزانزیت کالاهای بین المللی در سطح منطقه را چطور ارزیابی می‌کنید؟
پاسخ به این سوال سخت است، جواب آن به زیربنای در نظر گرفته برای این خط آهن و ترافیک ریلی قطارهایی که از این منطقه عبور خواهند کرد بستگی دارد اما می‌توان گفت در حال حاضر حجم ترافیک ریلی خاور دور به قاره اروپا حدود ۶۰۰ میلیارد دلار است که در این میان سهم شرق قاره آسیا یک درصد است شاید این مسیر بتواند سهم ترانزیتی شرق آسیا را افزایش دهد. همچنین کریدورهای دیگری مانند سیبری هم در منطقه خاور دور وجود دارد اما مهم توسعه این کریدورهاست. در این میان تنها تکنولوژی حرف اول را نمی‌زند بلکه باید اقدامات دیگری را هم انجام داد، برای همین موضوع است که امروز سازمان اتیف به برگزاری کنفرانس کنوانسیون کوتیف اقدام کرده است. مسئله مهم دیگر یکسان‌سازی حمل و نقل ریلی است. حمل و نقل بدون حلقه‌های مفقوده، یکنواخت و بدون توقف است و این کاری است که سازمان‌های بین‌المللی انجام می‌دهند و تلاش دارند آن را عملی کنند./
نظر شما