به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی٬ متن پیام دکتر عباس آخوندی برای سمپوزیوم «روانشناسی ترافیک و حمل و نقل: چالش‌ها و چشم‌اندازها» به شرح زیر است:

برای اینجانب مایه خوشوقتی است که در سمپوزیوم «روانشناسی ترافیک و حمل و نقل: چالش‌ها و چشم‌اندازها» به علت عدم توفیق حضور در جمع اساتید٬ متخصصان و دانشجویان عزیز٬ مطالبی را به سمع حضار محترم برسانم.

ابتدا لازم می‌دانم از ریاست محترم دانشگاه شهید بهشتی و برگزارکنندگان این نشست کمال تشکر و سپاسگزاری را به جا آورم و موفقیت سمپوزیوم را از خداوند متعال مسئلت نمایم.

حمل و نقل از مهمترین اجزای اقتصاد ملی هر کشوری محسوب و به دلیل نقش زیربنایی مهمی که دارد در فرآیند رشد اقتصادی کشورها بسیار تأثیرگذار است. در عین حال در جابه‌جایی (Mobility) اعم از کالا و مسافر٬ انسان است که محور است و متأسفانه نوعا مورد غفلت قرار می‌گیرد. البته٬ منظور انسان با همه خصوصیات ذاتی و فرهنگی و پیچیدگی‌هایی است که دارد. در شرایطی که درباره جابه‌جایی انسان سخن گفته می‌شود٬ به عامل انسانی کمتر توجه می‌شود؛ یعنی نگاه از نوع کالایی به انسان است. مهمتر اینکه با عنایت به تفاوت‌های ذاتی٬ فرهنگی و پیچیدگی‌هایی که در جوامع مختلف وجود دارد ارائه راهکار یکسان برای همه انسان‌ها در کشورهای مختلف پاسخگو نخواهد بود.

سخن از انسان، سخن از همه کاربران All User اعم از مسافران از هر قشر و جنس، راهبران و ... است که در دو مقوله مهم ساخت و بهره‌برداری باید مورد توجه دقیق قرار گیرند.

اجازه دهید سخن خود را با مثالی روشن‌تر بیان نمایم.

بطوری که استحضار دارید، ۴ تا ۱۱ اردیبهشت‌ماه هفته ایمنی نامگذاری شده و در دهه‌ای هستیم که به نام ایمنی جاده‌ای شده است. با وجود همه تلاش‌های صورت گرفته در کاهش تلفات و تصادفات جاده‌ای، سال گذشته حدود کمتر از ۱۶ هزار نفر از هم‌وطنان ما جان خود را از دست دادند و هزاران نفر مصدوم و مجروح شدند. قابل توجه است که از سه عامل تاثیرگذار در حوادث جاده‌ای یعنی انسان، خودرو و جاده، تمرکز بیشتر روی جاده و سپس خودرو بوده و به عامل مهم و اساسی انسان توجه چندانی نشده است. مطالعات و بررسی‌های صورت گرفته، حاکی از ان است  که در ۷۰ تا ۸۰ درصد تلفات، عامل انسان نقش اول را داشته که مع‌الوصف در زمان در زمان ساخت و بهره‌برداری مورد غفلت قرار گرفته است. بدیهی است که پرداختن به موضوع انسانی در مباحث حمل ونقل منحصربه ایمنی جاده‌ای نیست و مثال یاد شده جهت تبیین بیشتر موضوع ارائه گردید.

تجربه کشورهای پیشرو و در امر حمل ونقل، حاکی از نقش کارشناسان حوزه علوم‌انسانی ﴿روانشناسان، جامعه‌شناسان، اساتید علوم ارتباطات، هنرمندان و...﴾ در این خصوص است. در حالیکه در کشور ما تمرکز بیشتر روی مسایل سخت‌افزاری و نه نرم‌افزاری است. مباحث فنی و مهندسی ملاک قرار گرفته و به عامل انسانی اگر چه توجه شده، اما ناچیز بوده و منحصر به زمان بهره‌برداری و نه زمان ساخت پروژه‌ها بوده است.

امید است، این سمپوزیوم بتواند در ایجاد ارتباط بین متخصصان علوم‌انسانی به ویژه روانشناسان و دست‌اندرکاران حوزه حمل ونقل موفق باشد و جریان مستمری را پایه‌ریزی نماید.

بدیهی است وزارت راه و شهرسازی در جهت ایجاد این مهم نهایت تلاش و همکاری را کرده و از طرح‌ها  و پیشنهادهای سازنده شما در زمینه‌های مختلف از جمله امضاء تفاهم‌نامه همکاری بین این وزارت و دانشگاه‌ها در زمینه پشتیبانی از پژوهش‌های مرتبط٬ ایجاد رشته‌های تحصیلات تکمیلی همچون رشته روانشناسی حمل و نقل٬ حمایت از پایان‌نامه‌ها و پروژه‌های دانشجویی٬ دعوت از اساتید و دانشجویان برای حضور در جلسات مربوط در محل وزارت٬ انجام بازدیدهای علمی٬ حمایت از برگزاری جلسات سخنرانی و سمینارهای علمی در این خصوص و ... استقبال می‌نماید.

مجددا از حضار محترم و برگزارکنندگان این سمپوزیوم سپاسگزاری نموده، موفقیت همکاران را از خداوند متعال مسئلت می‌نمایم.