روزنامه اعتماد در ادامه یادداشت روز خود آورده است: در ايران نيز بخش حمل ونقل در اقتصاد اهميت زيادي دارد، كافي است كه گفته شود حدود ١٠ درصد كل شاغلان مرد كشور در بخش حمل ونقل و انبارداري مشغول به فعاليت هستند، و حدود همين مقدار از ارزش افزوده اقتصاد كشور در اختيار اين بخش است. به دليل اهميت اين مساله از سال ١٣٧٦، روز ٢٦ آذر به عنوان روز ملي حمل ونقل تعيين شد. شايسته است كه در اين روز به مسائل فعالان حمل ونقل به ويژه رانندگان پرداخته شود، بلكه حساسيت لازم نيز ايجاد شود. اگرچه در ايران حمل ونقل هوايي، ريلي و دريايي و جاده يي وجود دارد، ولي وزن اصلي اين بخش و شاغلين آن در حمل ونقل جاده يي متمركز است. براي اينكه تصويري از ويژگي هاي فعالان اين بخش به دست آيد كافي است كه گفته شود:

اين شغل از جمله مشاغل مردانه است، به طوري كه تعداد زنان راننده بسيار اندك هستند و اخيرا فقط در حمل ونقل عمومي شهري ديده شده اند، و انتظار مي رود در آينده نيز بيشتر شوند.

اغلب رانندگان جاده يي جزو فعالان بخش غيردولتي هستند. ضمن آنكه اغلب آنان كاركنان مستقل هستند، به عبارت ديگر مزد و حقوق بگيران آنها به نسبت اندك است و بيشترشان مالك يا شريك وسيله نقليه هستند.

به طور متوسط سن فعالان در اين حوزه كمتر از ساير شاغلان است. همچنين سطح تحصيلات آنان به نسبت ساير مشاغل تا حدي كمتر است.اگر اين ويژگي هاي عمومي را در كنار ويژگي هاي شغلي آنان و خطراتي كه تهديدشان مي كند قرار دهيم، ابعاد ماجرا براي ما بيشتر روشن مي شود.

به احتمال فراوان تاكنون ديده يا شنيده ايد كه بخش قابل توجهي از جرايم عليه اين گروه شغلي اتفاق مي افتد، زيرا آنان اهداف متحرك و غيرثابت هستند، ضمن اينكه اين اهداف متحرك، تا حدي در ذيل حوزه خصوصي فردي تعريف مي شود، (داخل خودرو) و در برخي از موارد نيز محموله هاي ارزشمندي نيز به همراه دارند.

يكي از اهم ويژگي هاي اين گروه از شاغلين، بدون ساعت آغاز و پايان بودن كار آنان است. در بيشتر ساعات شبانه روز مشغول كار هستند. ويژگي ديگر دور بودن آنان از خانواده است. به طوري كه در برخي از موارد روزها و هفته ها طول مي كشد كه دوباره بتوانند خانواده خود را ببينند.

خطراتي كه در طول جاده ها يا از طريق خرابي خودرو پيش مي آيد، و نيز رانندگي در شرايط خواب آلودگي و خستگي و مجموعه مشكلات، شغل آنان را به كاري سخت و همراه با خطر تبديل كرده است. مستندهايي كه اخيراً در شبكه هاي جهاني از سختي كار اين گروه از شاغلين ساخته شد، نشان دهنده اهميت ماجراست.

كشته و مجروح شدن هزاران نفر از شاغلين در حرفه حمل ونقل بر اثر تصادف و ساير اتفاقات اين شغل را به يكي از مشاغل به نسبت پرمخاطره تبديل كرده است.

مجموعه اين ويژگي ها زمينه را براي استفاده از موادي كه آرامش و مقاومت را در برابر مشكلات فراهم كند، تقويت مي كند و اين نيز به نوبه خود مشكل آفرين خواهد شد. اگرچه رانندگان حمل ونقل عمومي تحت يك عنوان ذكر مي شوند، ولي تفاوت هاي شغلي آنان آنقدر است كه وضعيت هركدام جداگانه بررسي شود. رانندگان برون مرزي، رانندگان اتوبوس هاي مسافربري، رانندگان كاميون و تريلي، رانندگان شخصي ميان شهري، رانندگان تاكسي و شخصي هاي درون شهري و رانندگان اتوبوس هاي داخل شهري هركدام مسائل خاص خود را دارند، ضمن آنكه خدمه هاي وسايل حمل ونقل هوايي، دريايي و ريلي نيز مشكلات و مسائل مشترك و غيرمشتركي با اين حمل ونقل شهري و جاده يي دارند. در اين ميان حمل ونقل غيررسمي نيز مساله مهمي است كه در كمتر كشوري مثل ايران اين بخش تا اين حد گسترده و مجاز به فعاليت است، زيرا اين حمل ونقل يكي از ساده ترين شيوه ها براي ايجاد شغل مستقل و درآمدزايي و نيز به عنوان شغل دوم جهت كمك به هزينه هاي خانوار است، ولي در مقابل، مشكلات گوناگوني ايجاد مي كند كه جرم خيزي در اين شغل غيررسمي، مهم ترين آن است. با آمدن دولت جديد و حضور آقاي آخوندي در راس وزارت راه و شهرسازي، كه نگرشي اجتماعي و چندجانبه نسبت به مسائل حوزه وزارتي خود دارند، انتظار مي رود كه تحولي چشمگير در نگاه اين وزارتخانه نسبت به مسائل اجتماعي و فرهنگي حمل ونقل به ويژه وضعيت رانندگان و كاركنان حمل ونقل عمومي رخ دهد.