به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی به نقل از روابط عمومی شرکت راهآهن درحالیکه سالانه بیش از ۲۰ هزار نفر در تصادفات جادهای كشور جان خود را از دست میدهند و هزاران نفر به مصدومیت و معلولیتهای مختلف دچار میشوند؛ حالآنکه خطوط راهآهن در صورت فراگیر بودن در كل كشور و البته استفاده از ناوگان جدید، علاوه بر سریع بودن میتواند در كاهش تصادفات جادهای و مرگومیر در كشور نقش بسیار مهمی داشته باشد.
بر اساس استاندارهای جهانی ایمنی راهآهن در سطح جهان ۲۰ برابر بیشتر از جاده است و این استاندارد در كشوری مانند ایران كه مهمترین علت مرگومیر در آن تصادفات جادهای است، این میزان به ۶۰ برابر میرسد.
طبق برآوردهای شركت راهآهن، ایران برای توسعه زیرساختهای بخش ریلی به بیش از ۳۰ هزار میلیارد تومان سرمایهگذاری در بخش زیربنایی (خطوط ریلی) و همچنین سرمایهگذاری در بخش واگن و لوكوموتیو نیازمند است تا بتواند به آنچه در سند چشمانداز ۲۰ ساله و افق سال ۱۴۰۴ تعیینشده یعنی ساخت ۲۵ هزار كیلومتر راهآهن و تعداد مناسب واگنهای باری، مسافربری و لوكوموتیوهای موردنیاز برسد.
بر اساس چشمانداز، مسئولان برای ایجاد زیرساختهای مناسب در خطوط ریلی باید سالانه بیش از هزار كیلومتر خطوط راهآهن جدید ایجاد كنند. از سوی دیگر بیش از ۴۰ درصد ناوگان ریلی كشور ناوگانی فرسوده است و ساخت آن به ۴۰ تا ۷۰ سال پیش بازمیگردد و نیازمند سرمایهگذاری دولتی و خصوصی برای بازسازی است و میانگین سرعت لوكوموتیوهای مسافربری در ایران ۱۲۰ تا ۱۴۰ كیلومتر بوده و این در حالی است كه در اروپا ۲۵۰ تا ۳۰۰ كیلومتر است.
كارشناسان بر این باورند كه استفاده از خطوط ریلی صرفهجویی اقتصادی حدود ۳ هزار میلیارد تومانی را در سال به همراه خواهد داشت، یعنی اگر دولت در این زمینه چند سال سرمایهگذاری كلان انجام دهد بعد از كمتر از ۱۰ سال كل سرمایهبر خواهد گشت و این بدون در نظر گرفتن مزایای دیگری چون صرفهجویی كلان سوخت و كاهش آلودگی هوا خواهد بود.
بر اساس آمار بانك جهانی میزان مصرف سوخت در راه آهن برای حمل یك هزار تن بار ۶.۷ لیتر و در حملونقل جادهای ۳۳ لیتر است. بررسی این آمار نشانگر آن است كه در بخش حملونقل ریلی برای جابهجایی هر یك هزار تن كیلومتر بار، ۳۰ لیتر سوخت صرفهجویی میشود كه با توجه به حجم كنونی جابهجایی بار در كشور كه حدود ۱۶ میلیارد تن است، طی هرسال ۴۸۰ میلیون لیتر سوخت در كشور صرفهجویی میشود كه رقم بسیار زیادی است.
مقایسه مصرف سوخت در بخش ریلی با دیگر بخشها بیانگر آن است كه حملونقل ریلی در شرایط برابر ۱۰ درصد كمتر از اتوبوس، ۳۰ درصد كمتر از مینیبوس، ۷۵ درصد كمتر از سواری و ۸۵ درصد كمتر از هواپیما است؛ اما باوجود همهی این ویژگیها و مزیتها، سؤالبرانگیز است كه چرا حملونقل ریلی در كشور بهصورت گسترده نادیده گرفته میشود (حملونقلی كه بدون توجه به آن مسیر توسعه كشور در آینده دچار چالش خواهد شد)؟ !
نظر شما