ناصر ایازی مدیر هیاتاجرایی سازمان ملی زمین و مسکن در طرح توسعه چابهار در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی در بیان وظایف هیاتاجرایی برای ساماندهی به مناطق شهری، روستایی و حاشیهنشینان چابهار گفت: شناسایی محلات و مناطق حاشیهنشین، روستایی و شهری برنامهای بود که با همت سازمان ملی زمین و مسکن و با همکاری معاونت شهرسازی و معماری وزارت راه و شهرسازی و شرکت عمران و بهسازی شهری ایران شکل گرفت.
مدیر هیاتاجرایی سازمان ملی زمین و مسکن در طرح توسعه چابهار که بومی منطقه چابهار نیز هست به شناسایی ۱۲ منطقه حاشیهنشین که بیضابطه و به دلیل راندنهای پیدرپی طرحهای توسعهای ایجاد شدهاند اشاره کرد و افزود: نزدیک به دو دهه است که خشکسالی بر چابهار سایه افکنده و این عامل به همراه بیبرنامگی و عدم اتخاذ تصمیمات درست برای چارهاندیشی مسائل مختلف چابهار از جمله خشکسالی، بیآبی، عدم امکانات لازم، بیکاری و راندنهای پیدرپی مردمی که مشکل عمدهشان فقر است موجب شد تا حاشیهنشینی در ابعاد بسیار گسترده در شهر، روستاها و خارج از محدوده شهر و روستا گسترش یابد.
ایازی تاکید کرد: پیشتر و قبل از آغاز خشکسالیها که به مدت ۲ دهه به طول انجامیده، منطقه، وضعیت مناسبتری داشت و گذران زندگی مردم از طریق کشاورزی انجام میشد. مردم روستاهای چابهار و سیستان اصلا حاضر نبودند به شهرها ورود پیدا کنند. اما با توجه به خشکسالیهای متعددی که رخ داد، مردم به اجبار به حوزه شهر ورود پیدا کردند، اسکان یافته تا زندگی خود را بچرخانند و شهر ناهنجار چابهار با حاشیههایش شکل امروزی را که شاهدش هستید و فقر در گوشه گوشهاش نمایان است گرفت.
به گفته وی، مردمانی که در مناطق حاشیهای چابهار سکونت دارند بیشتر متعلق به روستاها هستند.
مدیر هیاتاجرایی سازمان ملی زمین و مسکن در طرح توسعه چابهار، اخذ تصمیمات نادرست و نداشتن برنامهریزی برای چارهاندیشی را مشکل اصلی چابهار میداند.
وی معتقد است: کشاورزی چابهار، میتوانست رونق مناسبی داشته باشد اگر برای چابهار، فکری اساسی اندیشیده میشد.
ایازی علاوه بر نقد وضعیت موجود، تلاشهای سازمان ملی زمین و مسکن، معاونت شهرسازی و معماری وزارت راه و شهرسازی برای سرو سامان دادن به وضعیت شهر و حاشیههای آن و همکاری مثمرثمر شرکت عمران و بهسازی شهری ایران را عامل نجاتبخشی برای منطقه میداند.
ایازی در تشریح سامانبخشیدن به مناطق شهری و روستایی که در بیشتر موارد مرزی بین آنها وجود ندارد به ساماندهی روستای کمب اشاره کرد و گفت: روستای کُمب یکی از روستاهای بزرگ چابهار است که ۴۶۰ هکتار مساحت و بالغ بر ۱۵ هزار نفر جمعیت دارد. این روستا محلاتی مانند للو، مراد آباد و محلاتی دارد که عموما با نام مساجد خود شناخته می شوند.
وی تاریخچه شکلگیری روستای کمب را به دو دهه پیش که خشکسالیها بر چابهار سایه انداخت مرتبط میداند و میگوید: پیشتر منطقه زیباشهر و گلشهر که در حال حاضر مناطق شهری چابهار هستند با مهاجرت ناخواسته روستاییان به دلیل شرایط ناگوار طبیعی و نداشتن برنامه برای اقتصاد روستا تصرف شد. روستاییان برای گذران حداقل زندگی و یافتن غذا به این منطقه آمدند که در همان زمان نیز مدیریت شهری آنها را از شهر بیرون راند.
ایازی ادامه داد: همان زمان اگر منطقهای برای این افراد ایجاد و آنها میتوانستند در زمینهایی که با شرایط به آنها واگذار میشد زندگی میگذراندند الان شاهد حاشیهنشینی بیش از ۶۰ درصدی چابهار به شکل امروز نبودیم.
مدیر هیاتاجرایی سازمان ملی زمین و مسکن در طرح ساماندهی چابهار، گفت: با توجه به سابقهای که سازمان ملی زمین و مسکن داشته، هیات اجرایی ساماندهی مناطق حاشیهنشین و در گام نخست روستای کمب را که بالغ بر ۱۵ هزار نفر جمعیت دارد در دستور کار قرار داده است.
ایازی همچنین در بحث سکونتگاههای غیررسمی چابهار به شناسایی ۱۲ محله شهری که نیازمند حمایت جدی هستند اشاره کرد و افزود: در حالحاضر، پهنه ۵۵ هکتاری برای ساماندهی به وضعیت حاشیه نشینی چابهار و همچنین سامان دادن به مناطق روستایی و شهری بر اساس ضوابط شهرسازی شناسایی شده است که امیدواریم هرچه زودتر در شورای عالی شهرسازی و معماری مصوب شود.
وی تاکید کرد: با تصویب پهنه ۵۵ هکتاری در طرح جامع شهر چابهار، تمامی سکونتگاههای غیررسمی که در حوزه شهری هستند و برای کاربریهای نظیر فضایسبز قرار دارند کاربری هایی که مانع اجرای طرحهای شهری میشوند آنها را اسکان میدهند. امیدواریم که با این سیاست که رونق دارد بتوانیم وضعیت سکونتگاه های غیررسمی را سر و سامان دهیم. /
نظر شما