سعید اسلامی بیدگلی در گفتگو با پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، کارخانه ریسباف را یکی از عناصر میراث فرهنگی و نماد هویت شهری در اصفهان دانست و گفت: خوشبختانه حساسیت مدیران شهری و مردم نسبت به این کارخانه تاریخی بیشتر شده است. جریان مثبتی در مسیر حفظ این اثر ارزشمند به وجود آمد و به نظر من بیشترین کمک را در شکلگیری این جریان مردم و استادان دانشگاه داشتند که به حمایت از ریسباف برآمدند. بانک ملی هم به عنوان نهادی تقریبا حاکمیتی متعهد به حفظ این میراث فرهنگی است ولی طبیعتا بانک نیز باید به فکر حفظ منافع خود و شرکت زیرمجموعه‌اش که شامل سهامداران مختلفی است باشد.

عضو هیئت مدیره شرکت عمران و بهسازی شهری ایران گفت: در تلاشیم طی تفاهمنامه‌ای بین شرکت عمران و بهسازی شهری، مجموعه بانک ملی و اداره کل راه و شهرسازی اصفهان شرایطی را فراهم آوریم تا هم منافع بانک و هم این اثر تاریخی حفظ شود.

وی در پاسخ به این سوال که «آیا بانک ملی رقمی بیش از ارزش واقعی ملک را در نظر قرار گرفته که مانع حصول توافق میان بانک و شرکت عمران و بهسازی شهری شده است؟» افزود: بانک ملی قبلا اقدام‌های کارشناسی را در این رابطه انجام داده و به همان کارشناسی پایبند است. مقرر شده در صورت امضای این تفاهمنامه بر سر یک قیمت کارشناسی به توافق برسیم.

اسلامی حفاظت از بناهای تاریخی را تنها منحصر به کارخانه ریسباف ندانست و افزود: امیدواریم کاربری چنین مکان‌هایی در سراسر کشور تغییر نکند. تغییر کاربری بناها اگر به معنای حفظ و ایجاد سرزندگی در آن‌ها باشد جزو سیاست‌هایی است که اغلب کارشناسان و استادان دانشگاه نیز با آن موافقند اما این‌که بنایی ارزشمند و مورد تایید میراث فرهنگی تخریب شود و جای آن را برج‌های تجاری و مسکونی بگیرد قابل توجیه نیست.

وی در پاسخ به این سوال که «چه برنامه‌ای برای حفظ مکان‌های تاریخی دیگر مانند ریسباف دارید؟» گفت: فرایند شناسایی این مکان‌ها در وزارت راه و شهرسازی در حال پیگیری است تا بتوانیم خانه‌هایی که واجد ارزش‌های معماری و نه لزوما تاریخی هستند را شناسایی کنیم. در تهران خانه‌هایی هستند که لزوما تاریخی نیستند اما بسیار زیبا و نمادی از معماری دوره‌ای خاص از ایران محسوب می‌شوند. احتمالا همه ما چند سال دیگر دلمان برای خانه‌های قدیمی تنگ می‌شود. این خانه‌ها باید شناسایی و آن‌ها که مربوط به دوره‌های مشخصی از معماری کشور هستند حفظ شوند. باید برای این خانه‌های ارزشمند کاربری‌های مناسبی ایجاد کنیم و خاطره شهری را در شهرهایمان نگه داریم.

این کارشناس اقتصادی افزود: به عنوان یک شهروند تاریخی بودن چنین خانه‌هایی برای من دغدغه دوم محسوب می‌شود و مسئله اولی که برایم مهم است حس داشتن هویت در شهر است. خانه‌های بسیاری هستند که شاید با معیارهای معمول در زمره آثار تاریخی نگنجند، شخص معروفی در آن زندگی نکرده باشد و عمرش به چند قرن نرسد اما وقتی از کنار آن رد می‌شویم حس خوبی داریم. همین خانه اگر به برجی چند طبقه تبدیل شود دیگر دلنشین نیست، پس برای من دلچسب‌تر این است که چنین خانه‌هایی حفظ شوند.

وی از وضعیت فعلی معماری و شهرسازی کشور انتقاد کرد و افزود: حاکمیت باید طرحی داشته باشد که طبق آن برخی بناها و هویت‌های معماری حفظ شوند. در گذشته می‌توانستیم بگوییم هر دوره چه سبک معماری مشخصی داشت اما در سه یا چهار دهه گذشته چه بنایی داریم که بتوانیم آن را نماد معماری چند دهه گذشته خود بدانیم؟ ما در این سال‌ها یکی از زشت‌ترین شهرهای دنیا را در پایتخت ساخته‌ایم و تخریب آثاری چون ریسباف به زشت‌تر شدن شهرهایمان می‌انجامد. /