بخش عمده‌ای از معضلات امروزین شهر تهران بی شک معلول غلبه نگاه عمرانی در جهت‌گیری هاست. ساخت پل، اتوبان و تونل، روگذر و زیر گذر اگر چه اقتضای شهری در قدو قامت تهران در مقیاس مرکزیت سیاسی - اقتصادی جمهوری اسلامی ایران است اما به‌واقع تکافوی همه نیازهای شهر را نمی‌کند. نگاه سخت افزاری، گزینشی و پراکنده به کلیت شهر همواره در سال‌های اخیر مساله آفرین بوده است.
ساخت پاساژها و مال‌های بیشمار تجاری و اداری در جای جای شهر(صرف‌نظر از عوارض اقتصادی ناشی از تحمیل فرهنگ مصرفی با هجوم برندها و کالاهای وارداتی غیر ضرور لوکس) بدون سنجش مناسب آثار و عوارض ترافیکی و اجتماعی بر ساکنان محدوده مجاور، ساخت وسازهای بیشمار در کوچه‌ها و معابر ۶ تا ۸ متری و تبدیل منازل دو یا سه طبقه به هفت و هشت طبقه (بگذریم که درخصوص تامین پارکینگ نیزبا توجه به سرانه مالکیت خودرو مسائل بی‌شماری وجود دارد) موجب جذب جمعیت بیشتر در محلات مختلف شهر بوده که بدون پیش بینی برای تامین خدمات مورد نیاز؛ موجب نابسامانی و سردرگمی ساکنان در همان محلات بوده است. اکنون سوال این است با این حجم عظیم اقدامات عمرانی در سال‌های اخیر (البته بگذریم که هزینه این اقدامات غالبا با فروش زمین و آسمان و آینده شهر همراه بوده است)چرا میزان زیست‌پذیری مطلوب شهر روزبه‌روز تنزل یافته و چرا حال مردم شهر تهران اصلا خوب نیست ؟
اخیرا شهردار جدید تهران اشاره‌ای به مردانه بودن شهر و غلبه این نگاه کرده و تلاشی که قرار است در راستای تعدیل این نگاه انجام پذیرد که گفتاری امید بخش است. در این تردیدی نیست که زنان با توجه به روح وسیع مادرانه شان در تصدی‌های گوناگون اثرگذاری‌های مثبت فراوانی خواهند داشت. همان‌طور که در ابعاد نسبتا محدود حضورشان در تصدی‌های مختلف این امررا شاهد بوده ایم. بعضا در ابعاد نمایندگان شورایاری‌ها در سطح محلات دلسوزی ، پیگیری و سلامت عملکرد بانوان عزیز شهرمان را ملاحظه کرده‌ایم. امیدواریم شاهد روند فزاینده استفاده از ظرفیت بانوان آگاه، متخصص و دلسوز در مجموعه مدیریت شهر از سطح محلات و تا مناطق شهری باشیم تا همدوش مردان لایق و کارآمد با توجه کامل به عوارض توسعه سخت افزاری شهر (ساختمان‌سازی و ایجاد و گسترش معابر و...)در پرتو نگاه دقیق، ظریف و مبتنی بر عاطفه بانوان به‌ویژه در عرصه محلات و نواحی شهری که در ارتباط تنگاتنگ با زندگی محلی است در راستای ضرورت تامین خدمات مناسب، نظام یافتن نماهای شهر، گسترش و ساماندهی عرصه‌های پیاده، مناسب‌سازی میدان‌ها و فضاهای عمومی(با به‌کارگیری روش‌های نوین طراحی‌های شهری در انطباق با فرهنگ بومی) گام‌های جدی به سوی سلامت روح شهر بردارند تا از این رهگذر شاهد شهر و شهروندانی سرزنده و سلامت باشیم.
* کارشناس شهری
نظر شما