به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، علبرضا بندرآباد، استاد دانشگاه در هجدهمین همایش "سیاست‌های توسعه مسکن در ایران" با محوریت "شهرهای زیست‌پذیر" با طرح این سوال که چرا تهران در رتبه ۱۳۳ شهرهای زیست‌پذیر است؟" گفت: شهر لندن جزو زیست‌پذیرترین شهرهای دنیاست و در سال ۲۰۱۷ از این منظر رتبه ۴۰ را دارد و جالب است که بدانیم با این رتبه چه تفاوت‌هایی با شهر ما داشته است؟

این استاد دانشگاه گفت: لندن و تهران هر کدام دارای ۸ میلیون نفر جمعیت هستند، ولی مساحت تهران نصف شهر لندن است؛ یعنی این جمعیت در نیمی از مساحت شهر لندن جا داده شده است.

بندرآباد گفت: زیست‌پذیری مفهومی غلطان است و می تواند در جاهای دیگر مفهومی نسبی داشته باشد و آرمانی است که باید به آن سمت حرکت کنیم. در واقع اگر بخواهیم به سمت زیست‌پذیری حرکت کنیم، باید کاری کنیم که شهرهای ما نقطه اشباع را رد نکنند و مدیریت شهری بتواند کنترل کند.

وی همچنین توضیح داد: لندن، مرکز اقتصاد جهانی دنیاست و دارای ۳ فرودگاه است و روزی ۱۴ هزار نفر در آن جابجا می شوند، ولی خیابان‌ها همان هستند که در قرن ۱۸ بودند؛ در حالی که تعداد بزرگراه‌های درون شهری لندن از تهران کمتر است.

این استاد دانشگاه افزود: برج‌ها در شهر لندن دارای پارکینک نیستند و اگر شخصی بخواهد در برج زندگی کند، نباید ماشین داشته باشد. در این شهر با این حجم مدیریت شهری چاره‌ای جز چنین کنترلی وجود ندارد.

بندرآباد با طرح این سوال که در وضعیت فعلی برای تهران چه باید بکنیم؟ تصریح کرد: بستر طبیعی، الگوی تاریخی و سیاست‌گذاری با توجه به ارزش‌ها و هنجارهای شهر از موضوعاتی هستند که باید مد نظر داشته باشیم و البته شاه کلید رسیدن به این وضعیت توجه به اولویت بحث سیاست‌گذاری است. سیاست‌گذار باید براساس شاخص‌ها و مولفه‌ها ظرفیت‌هایی را برای شهر تعیین کند.     

وی توضیح داد: متاسفانه هنوز بر ادامه ضابطه ۶۰-۴۰ اصرار داریم. با وجود آنکه ۸ میلیون را در نصف مساحت شهر لندن جای داده‌ایم. باید این سوال را بپرسیم که آیا این ضابطه فضایی باقی می‌گذارد؟ واضح است که هر چه فضا را بیشتر باز بگذاریم، اتومبیل بیشتری را باید وارد خیابان‌ها بکنیم.  

بندرآباد گفت: تفکر لیبرال لندن کارخانه خودروسازی را به چینی‌ها یا کشورهای در حال توسعه می‌فروشد تا کیفیت زندگی در آن کشور پایین نیاید.

وی در پایان تصریح کرد: برای داشتن مسکن با کیفیت باید ظرفیت‌های پذیرش و زیست‌پذیری را تهیه کنیم و به سمت سیاست‌گذاری برویم؛ این در حالی است که این‌ها را در طرح‌های تفصیلی و جامع ندیده‌ایم.

این استاد دانشگاه اضافه کرد: نگاه‌های جدی باید در دستور کار حرکت به سمت زیست‌پذیری لحاظ شود، در این صورت به طور اتوماتیک موضوع مشارکت شهروندان را نیز خواهیم داشت./