به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، منا عرفانیان، مشاور وزیر راه و شهرسازی در امور بانوان در دومین "همایش ملی میراث فرهنگی و توسعه پایدار" در سخنرانی با عنوان "جایگاه مفهوم حفاظت در سیاست های بازآفرینی شهری پایدار" با طرح چند سوال گفت: چه شد در مواجهه با بافت‌های تاریخی به این وضعیت رسیده‌ایم و تاکید بر حفاظت چه جایگاهی در بازآفرینی شهری دارد؟ در این‌باره باید بگوییم که در کشور ما توجه به بافت‌های تاریخی صبغه طولانی ندارد.

وی افزود: در واقع اواخر دهه ۷۰ شروع این تجربه‌ها بود و غالبا تمرکزها کالبدی و با توجه بر ابنیه بوده است و به موضوعات همه شمولی به مرور دست یافتیم.

عرفانیان با اشاره به اینکه مواجهه با بافت‌های تاریخی را چطور می‌توان از منظر توسعه شهری فعال کرد؟ توضیح داد: مشکلات شهری کم کم به بحران تبدیل می‌شوند. براساس مباحث آماری، از جدی‌ترین بحران‌هان که در بی‌مدلی توسعه شهری کنونی وجود دارد، تخلیه تدریجی مراکز شهری است که سبب غیرقابل کنترل شدن شهرها می‌شود.

عرفانیان گفت: دستور کار شهری جدید تحت عنوان بازآفرینی شهری تعریف شد و تجربه‌ای است که شهرهای مختلف دنیا به آن رسیده است و چارچوب‌هایش در توسعه پایدار دنبال می‌شود.

وی با توضیح درباره رویکرد چشم‌انداز یکپارچه و جامع گفت: رویکرد چشم‌انداز یکپارچه و جامع دربرگیرنده اقداماتی است که منجر به حل شدن مسایل و چالش‌های شهری و خلق فرآیندهای مستمر و پویا در ارتقا و تحول اقتصادی، کالبدی و محیطی و اجتماعی در محدوده‌های شهری است که با تغییر و دگرگونی مواجه هستند.

مشاور وزیر راه و شهرسازی در ادامه گفت: طبق بیانیه‌ای که به تازگی برای بازآفرینی شهری تصویب شده، به شناسایی ۲۰ اصل با دیدگاه‌های متخصصان رسیده‌ایم. روح حفاظت در این اصول وجود دارد و به عنوان مقصدی است برای توسعه‌ای که در تعریف بازآفرینی شهری به آن توجه داریم؛ مانند شهرنگر بودن، رویکردهای محله‌ای و توجه به منابع طبیعی، اقتصادی و انسانی.

عرفانیان همچنین اضافه کرد: حفاظت از توسعه توامان از اصلی‌ترین اصولی است که در سیاست بازآفرینی شهری مورد توجه قرار می‌گیرند. حفاظت از بستر طبیعی و زیست بوم‌ها، توسعه درونی و توجه به پایداری جامعه محلی و ایمنی و تاب‌آوری شهرها از رویکردهای این سیاستگذاری است.

وی افزود:  اگر رویکرد بازآفرینی را از وجوه توسعه شهری در نظر بگیریم، در سوی دیگر مفهوم حفاظت را داریم. در ادبیات جهانی مفهوم حفاظت، بافت‌های تاریخی را دارای یک ارزش و دارایی برای فرآیند بازآفرینی مفروض می‌کند و حفاظت را در راستای رونق‌بخشی برای آینده می‌بیند؛ نه صرفا نگاه موزه‌ای و حفظ آنچه که در گذشته بوده است و نهایتا توجه جدی به هر کدام از این تجربه‌های حفاظتی می‌تواند به شکل محرک برای توسعه پیرامون و شهر خویش باشد.

این کارشناس معماری و شهرسازی با اشاره به تبیین برخی الزامات که در سال‌های اخیر در حوزه میراث فرهنگی و راه و شهرسازی به عنوان دستورالعمل تهیه شده است، اضافه کرد: شناسایی دقیق‌تر بافت‌های تاریخی در چند سال اخیر مصوبه‌هایی گرفته است و نهایتا سال گذشته سندی تهیه و در شورای عالی شهرسازی مصوب شد که در آن رویکردها و سیاست‌های مبتنی بر برنامه‌های حفاظت از محدوده‌های تاریخی فرهنگی شهرها مشخص شده است./