شناسهٔ خبر: 74637 - سرویس جاده‌ای
نسخه قابل چاپ

سرپرست معاونت راه‌های فرعی و روستایی سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای خبر داد

برنامه‌ریزی برای آسفالت راه‌های ۲۶۰۰ روستای کشور / ضرورت تعریف منابع مالی پايدار برای نگهداری راه‌های روستايی

راه روستايي سرپرست معاونت راه‌های فرعی و روستایی سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای با بیان اینکه «تنها ۲۶۰۰ روستاي بالاي ۵۰ خانوار با جمعيت يك ميليون نفر با طول راه ۱۳۷۰۰ كيلومتر، فاقد آسفالت هستند» گفت: برنامه‌ريزی برای تكميل راه آسفالته اين روستاها هم اكنون انجام شده و آسفالت بسياری از راه‌ها نيز در دست اجراست.

به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی به نقل از روابط عمومی سازمان راهداری و حمل‌و نقل جاده‌ای كشور، رضا اكبری سرپرست معاونت راه‌های فرعی و روستايی سازمان راهداری و حمل‌و‌نقل جاده‌ای اظهار داشت: جمعيت روستايي كشور نزديك به ۲۱ ميليون نفر است و ۶۰ هزار روستا از سکنه برخوردار است كه از اين تعداد، حدود ۶۸۰۰ روستای بيش از ۲۰ خانوار با جمعيت حدود ۶/۱ ميليون نفر و طول راه حدود ۲۸ هزار كيلومتر فاقد آسفالت هستند اما در عين حال، برخورداري جمعيتي روستاهای آسفالته بالاي ۲۰ خانوار حدود ۹۳ درصد است.

اكبری با اشاره به اين كه طول راه هاي روستايي آسفالته كشور بيش از ۱۱۰ هزار كيلومتر است و ۲۲ هزار كيلومتر نيز راه شني (شوسه) وجود دارد، افزود: از اين تعداد، تنها ۲۶۰۰ روستاي بالاي ۵۰ خانوار با جمعيت يك ميليون نفر با طول راه ۱۳۷۰۰ كيلومتر، فاقد آسفالت هستند كه برنامه‌ريزي براي تكميل راه آسفالته اين روستاها هم اكنون انجام شده و آسفالت بسياري از راه‌ها نيز در دست اجراست.

وي با اعلام اين مطلب كه طول راه هاي روستايي از طول معادل راههاي شرياني و اصلي كشور هم بالاتر است، لزوم توجه بيشتر دست اندركاران به چالشها و نيازهاي اين راهها در شبكه حمل و نقل كشور را خواستار شد.

سرپرست معاونت راه هاي فرعي و روستايي سازمان راهداري و حمل و نقل جاده اي با بيان اين كه براي بهبود و ارتقاي كيفي و كمي راههاي روستايي كشور چند كار بسيار مهم بايد انجام شود كه برخي در كوتاه مدت و برخي در بلند مدت مورد توجه و اقدام قرار خواهد گرفت، افزود: يكي از اين كارهای مهم اصلاح فرهنگ ساخت و روكش آسفالت راه‌های روستايی كشور است.

وي اظهار داشت: با توجه به سبد متنوع روكشهای آسفالتی مورد تاييد نظام فنی و اجرايی كشور، متاسفانه در سنوات گذشته صرفا از روكش آسفالت گرم ضخيم در راه‌های روستايي استفاده شده است كه ضمن افزايش قابل توجه هزينه و افزايش مطالبات دولت به پيمانكاران، بدليل تشديد مشكلات ناشي از قيمت بالا و كمبود مصالح مصرفي از جمله قير رايگان، امكان تداوم اين روند براي دولت مقدور نيست و حتما بايد از انواع ديگر روكشهاي آسفالتي نازك و آسفالتهاي سرد استفاده شود.

اكبري با تاكيد بر اينكه منابع اعتباري مربوط به ساخت و نگهداري راههاي روستايي بايد بصورت بهينه و درست توزيع و مصرف شود و اعتبارات بايد شفاف سازي شوند، گفت: با توجه به اينكه بودجه مربوط به ساخت و نگهداري راههاي روستايي از طرق مختلف ملي و استاني و استفاده از تبصره ها و بندهاي قانوني مختلف و توسط دستگاههاي مختلف بعضاً بصورت متمركز يا غير متمركز و پراكنده تامين و هزينه مي شود، لازم است اين بودجه در سراسر كشور بصورت متمركز در اختيار يك سيستم مسئول قرار داده شود تا امكان برنامه ريزي صحيح و پاسخگويي لازم فراهم گردد.

وي همچنين افزود: تدوين شاخص هاي مناسب توزيع اعتبارات براي ساخت و نگهداري راههاي روستايي نيز يكي از ملزومات توزيع بهينه اين منابع است كه البته اين مساله در سازمان راهداري و حمل و نقل جاده¬اي عليرغم بودجه ملي بسيار محدودي كه دارد، بسيار دقيق و كامل مد نظر قرار داده شده است.

اكبري ضمن بيان اين مطلب كه راههاي روستايي بايد بر اساس نياز مردم و ساكنان روستا ساخته شود و از آنها نظر سنجي شود، اظهار داشت : با توجه به اينكه آيين نامه ها و ضوابط فني بعضاً منجر به تعريف پروژه هاي بسيار سنگين و پرهزينه و طولاني مدت مي شود كه موجبات نارضايتي ساكنان روستا را فراهم مي كند، در بسياري از موارد با شنيدن صداي ساكنان روستا، مي توان مشخصات فني پروژه ها را به گونهاي تعديل نمود كه با كمترين زمان و هزينه، پروژه به بهره برداري برسد و موجبات رضايتمندي مردم را نيز فراهم نمايد.

سرپرست معاونت راههاي فرعي و روستايي سازمان راهداري و حمل و نقل جاده اي كشور با اشاره به لزوم هويت دار شدن راههاي شني در كشور اظهار داشت : با توجه به اينكه ساخت و نگهداري راههاي روستايي در بسياري از كشورهاي جهان بصورت شني تعريف مي شود و الزامي به روكش آسفالت همه راههاي روستايي وجود ندارد، لزوم تعريف دقيق ويژگي هاي راههاي شني و تعريف برخي از راههاي روستايي كشور بصورت شني با استاندارد مناسب براي نگهداري ضروري است و لازم است اين موضوع كه بخشي از راههاي روستايي كشور بايد هميشه بصورت شني باقي بمانند ، در ادبيات فني و اجتماعي كشور جاي خود را باز كند.

وي با تاكيد بر اينكه بايد مديريت و فرماندهي يكپارچه از لحاظ فني و مالي و مديريتي بر پروژه هاي راههاي روستايي حاكم باشد، گفت: با توجه به اينكه راههاي روستايي از منابع مالي مختلفي تامين اعتبار مي شوند و دستگاههاي مختلفي در ساخت آنها دخالت دارند، لازم است يك فرماندهي و مديريت متمركز و يكپارچه اي بر اين پروژه ها در كشور وجود داشته باشد.
اكبري همچنين گفت: متخصصان و دست اندركاران ساخت و نگهداري راههاي روستايي بايد استقلال كافي در تصميم گيري و اولويت بندي پروژه ها داشته باشند و تحت فشارهاي ناشي از افراد و عوامل مختلف قرار نگيرند تا منابع مالي بصورت درست و بهينه و اولويت بندي شده مصرف شود.

وي يكي ديگر از اين كارهاي مهم را شناسنامه دار كردن راههاي روستايي كشور عنوان كرد و افزود: البته با برداشت اطلاعات و مختصات راه‌های روستايی در سنوات گذشته در محيط GIS تا حد بسياري اين مهم پوشش داده شده است و لازم است اين مساله همچنان مورد توجه قرار گيرد و اطلاعات بصورت بروز در دسترس باشد.

سرپرست معاونت راههاي فرعي و روستايي سازمان راهداري و حمل و نقل جاده اي كشور با تاكيد بر اينكه بايد ساختار مناسب سازماني در رده‌هاي ملي و استاني براي موضوع مسئوليت ساخت و نگهداري راههاي روستايي كشور وجود داشته باشد ،گفت: با توجه به اينكه به اين موضوع بصورت كامل و شايسته توجه نشده است و راههاي روستايي در ۲۰ سال گذشته مرتباً دستخوش تغييرات ساختاري و سازماني بوده است ، اين موضوع به كيفيت و كميت پروژه هاي آن ضربه بسياري وارد كرده است.

اكبري يكي از ديگر كارهاي مهم در اصلاح فرهنگ ساخت و روكش آسفالت راه‌هاي روستايي كشور را اين دانست كه بايد منابع مالی پايداري براي نگهداري راه‌هاي روستايي تعريف و پياده سازي شود.

وي در خاتمه بر تامين حداقل ماشين آلات مورد نياز ساخت راههاي روستايي (ماشين آلات متعارف) براي ساخت و تكميل پروژه ها و نگهداري آنها در استانها تاكيد كرد.