پایانه باری:

محلی است به منظور ساماندهی امور حمل و نقل کالا و ارائه خدمات مورد نیاز رانندگان وسیله نقلیه عمومی باری و دارای کلیه تاسیسات و امکانات برای ارائه خدمات وابسته به حمل و نقل کالا از قبیل سالن اعلان بار، موسسات و شرکت‌های حمل و نقل کالا و سایر خدمات لازم و تعیین نرخ خدمات حمل و تعیین مقصد با مشارکت راننده، شرکت یا موسسه و صاحب کالا می‌باشد.

پایانه مسافری:

مکانی است که در آن با تغییر وسیله و یا شیوه حمل و نقل، سفر دورن شهری به سفر برون شهری با وسیله نقلیه عمومی و بالعکس تبدیل می‌شود و دارای تاسیسات و امکانات برای ارائه خدمات وابسته به حمل و نقل مسافر می‌باشد.

پایاینه مرزی:

مبادی ورودی و خروجی مجاز زمینی کشور است که سازمان‌های مربوطه جهت اعمال قوانین و مقررات و نیز انجام تشریفات قانونی ورود و یا خروج کالا، مسافر و وسیله نقلیه در آن استقرار دارند.

پایانه مسافری اختصاصی(گاراژ):

نوعی از پایانه مسافری است که در آن تاسیسات و امکانات لازم برای ارائه خدمات به مسافرین مختص یک شرکت یا موسسه مسافربری می‌باشد.

پایانه مسافری با مالکیت خصوصی:

نوعی پایانه مسافری است که توسط بخش خصوصی ساخته شده و بهره‌برداری می‌شود، و چند شرکت یا موسسه مسافربری در آن مستقر میباشند.

پایانه مسافری با مالکیت دولتی:

نوعی پایانه مسافری است که توسط بخش دولتی یا شهرداریها ساخته شده و بهرهبرداری میشود و چند شرکت یا موسسه مسافربری در آن مستقر میباشند.

مجتمع‌های خدماتی- رفاهی و تیرپارک‌ها:

مجموعههایی هستند که به منظور تمرکز خدمات مورد نیاز رانندگان وسایل نقلیه ایرانی و خارجی و سرنشینان آنها در طول جادههای کشور احداث شده‌اند و دارای امکانات و خدمات بهداشتی و درمانی، رستوران، نمازخانه، جایگاه عرضه سوخت، پارکینگ و سایر خدمات رفاهی هستند.

مجتمع خدماتی رفاهی خصوصی:

مجتمع‌های خدماتی رفاهی هستند که با مجوز وزارت راه و شهرسازی(سازمان راهداری و حمل و نقل جادهای کشور) و با سرمایهگذاری بخش خصوصی احداث میشوند.

مجتمع های خدماتی رفاهی دولتی:

مجتمع‌های خدماتی رفاهی هستند که با سرمایه‌گذاری بخش دولتی(وزارت راه و شهرسازی) احداث می‌شوند.

بر اساس آمار تا پایان سال 92 در کل کشور 245 پایانه مسافری عمومی، 38 پایانه مسافری با مالکیت خصوصی و 593 پایانه مسافری اختصاصی(گاراژ) در حال بهره‌برداری هستند.