تعداد کسانی که در ایران هواپیما سوار می‌شوند در مجموع چهار یا پنج درصد کل مسافران کشور است که چطور برخی آنقدر می‌توانند جو رسانه‌ای ایجاد کنند تا آن ۹۵ درصد را هم پوشش دهند.
به هر حال اگر بخواهیم در اقتصاد ایران سرمایه‌گذاری کنیم، هیچ منابع دیگری هم برای سرمایه‌گذاری وجود ندارد و این وضعیت ادامه خواهد داشت به طور قطع این اقدام باعث علاقه‌مندی بخش خصوصی به فعالیت در این حوزه‌ها می‌شود. حوزه راه‌آهن ایران سال‌های زیادی است که با نبود سرمایه‌گذاری موثر مواجه شده است و حداقل ۱۵ سال است که هیچ سرمایه‌گذاری موثری در این بخش رخ نداده است.
حتی وضعیت ناوگان اتوبوسی هم وخیم است و نیاز به سرمایه‌گذاری برای نوسازی ناوگان دارد. البته شرایط ناوگان هوایی کشورمان وخیم‌تر است و نیاز مبرم به سرمایه‌گذاری‌های جدید دارد و بهبود این شرایط هم تنها از طریق آزادسازی نرخ‌ها ممکن است.
نباید به دوران سال‌های ۶۸ صنعت حمل و نقل عمومی که به یکباره دچار فروپاشی شد، برگردیم چرا که اگر بخواهیم فکری برای برون رفت از شرایط وخیم حمل و نقلی کنیم تنها راهکار آزادسازی قیمت‌ها است.
البته وظیفه دولت است که شرایط را رقابتی کند و در صنعت هواپیمایی کشورمان حدود ۱۵ شرکت هواپیمایی وجود دارد مگر در یک کشوری چند ایرلاین می‌تواند فعالیت کند بنابراین از لحاظ تعداد شرکت‌ها مشکلی ندارد و مساله تعداد شرکت‌ها برای رقابتی شدن بازار نیست و مشکل قوانین و مقررات موجود است و این مقررات در ایران راه سرمایه گذاری و اقتصاد آزاد را کور کرده است.
سیاست دولت یازدهم هم برون رفت از این شرایط است و محصول این جهت گیری هم رقابتی شدن بازار است البته معتقدم باید به صورت پلکانی به سمت آزاد سازی بازار و اقتصاد برویم و در مرحله بعد شرکت‌ها را وارد بازار بین المللی کنیم.
کارشناس اقتصادی