به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، بالاتر از چهارراه امام خمینی (ره) روبهروی کاخ مرمر، ابتدای کوچه شهید سخنور خانهای قدیمی جلوه میکند که تابلوی فرهنگستان هنر بر دیوار آن نصب شده است.
آنان که این خانه را در فهرست آثار ملی ثبت و آن را بازسازی کردند از نصب شناسنامه این خانه تاریخی، غفلت کردهاند. کتیبه سردر بنا، زمان ساخت آن را، سال ۱۳۱۰ نشان میدهد. به گفته وکیل مالک، معمار خانه پروفسور عدل «لئومارکوف» روسی بود. خانه شامل بخش خصوصی و بخش معاینه بیمار است. در واقع پلان این خانه شامل بخشهای خصوصی، پذیرایی، محل بیتوته مهمان، مطب، منزل سرایدار، راننده، خدمه است و سه ورودی جداگانه دارد.
خانه پروفسور عدل در ۲۷۰۰ متر مربع عرصه و حدود ۱۰۰۰ متر مربع زیربنا، شامل یک طبقه ساختمان اعیانی با زیرزمین همراه با آپارتمان سرایدار و سینمای خانگی است.
سطوح داخلی بنا با اندود گچ ساده، ولی در سقف از گچبری استفاده شده است. همچنین در بخش شرقی بنا از کاشیهای خشتی منقوش در ازاره دیوار استفاده شده است.
نماهای خارجی این خانه ترکیبی از آجر و گچ سفید و در قسمت رخ بام با گچبری تزئین شده است.
پروفسوریحیی عدل (زاده ۱۲۸۷ در تبریز — درگذشته۱۳۸۱ در تهران) جراح ایرانی بود که وی را «پدر جراحی ایران» مینامند. وی تا زمان انقلاب در زمره پزشکان معتمد دربار به شمار میآمد.
وی سالها بعد در نامهای چنین نوشت: «اینجانب پروفسور سید یحیی عدل با نزدیک به ۹۰ سال سن تقریبا ۶۰ سال خدمتگذار به عالم پزشکی به خصوص جراحی به بندگان حضرت احدیت در کشور اسلامی بودهام ...» این بخشی از نامهای است که سال ۷۴ به دست مهندس مصطفی میرسلیم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت رسید. پروفسور عدل در این نامه از وسابق علمی خود همچون تأسیس مکتب جراحی عدل، تربیت قریب به ۵۰۰ طبیب جراح و انجام بیش از ۶۰ هزار عمل جراحی اشاره کرده است. عدل در این نامه به خانه ابتدای کوچه سخنور به عنوان تنها دارایی خود که به صورت موروثی به وی رسیده، اشاره کرده و خریداری آن را به دولت پیشنهاد داده است. این چنین بود که منزل عدل خریداری و مرمت شد. این خانه مدتی دفتر تجمع مجمع تشخیص مصلحت نظام بود و پس از آن به فرهنگستان هنر واگذار شد.
خانه پروفسور عدل در سال ۱۳۷۷ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۲۰۸۱ در فهرست آثار ملی ایرن به ثبت رسید.