فرودگاه تبریز در سال 1329 با ماموریت ارایه خدمات هوایی، پروازهای برنامهای و غیربرنامهای، آموزشی و نظامی برای مسافرین، متقاضیان و سایر ارگانهای کشوری و تحت نظارت ضوابط سازمان جهانی هوانوردی ICAO در محل کنونی تأسیس گردید.
برای اولین بار در سال 1326 دفتری با عنوان بیسیم هوایی در شهر تبریز در ساختمان مشهور به بیسیم در انتهای خیابان ارتش فعلی فعالیت خود را آغاز نموده و در سال 1329 از بیسیم هوایی به ایستگاه هوایی تغییر عنوان یافت و باند پروازی خاکی در محل فعلی فرودگاه مورد استفاده قرار گرفت. تا اینکه در سال 1335 با نصب دستگاههای ناوبری در محوطه فرودگاه و ایستگاه هوایی بهنام فرودگاه تبریز تغییر نام داده است. و در سال 1337 عملیات ساختمان 3 طبقه و برج کنترل در طبقه چهارم در محوطه فرودگاه شروع شده و در سال 1338 مورد بهره برداری قرار گرفته و اداره فرودگاه از شهر به خود فرودگاه نقل مکان یافته و با راه اندازی دستگاههای مخابراتی و نصب یک دستگاه سانترال تلفن 25 شمارهای داخلی و خرید و نصب یک رشته تلفن جهت ارتباط با شهر اقدام شده است. و سرویس هوایی بین تبریز – تهران و بالعکس با هواپیمای DC3 هفته ای 2 پرواز توسط شرکت هواپیمایی ملی ایران (هما) دایر شده است.
در سال 1356 پرواز حجاج از این فرودگاه شروع و از سال 1370 با تصویب هیات دولت به عنوان فرودگاه بینالمللی نامگذاری شده و در سال 1378 به عنوان یکی از فرودگاههای درجه یک کشور انتخاب شده و از آن تاریخ به عنوان یکی از چهار فرودگاه Open Sky (آسمان باز) ایران خدمات هوایی خود را به پروازهای داخلی و خارجی و عبوری ارایه می نماید.
این فرودگاه هم اکنون با داشتن حدود 200 پرواز داخلی و 20 پرواز خارجی ورودی و خروجی در هفته از نظر تعداد پرواز و تجهیزات ناوبری از جایگاه مناسبی در کشور برخوردار است و در حال حاضر دارای یک فرودگاه اقماری به نام فرودگاه سهند می باشد.