به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی هوشنگ خندان‌دل در خصوص علل ایجاد حاشیه‌نشینی گفت: حاشیه‌نشینی در شهرها معلول یک یا دو مسأله خاص نیست بلکه نتیجه عدم تعادل در عرصه‌های مختلف خصوصا اقتصادی و مالی است.
معاون عمرانی وزارت کشور با بیان اینکه تبعات و آثار عدم تعادل اقتصادی در شهرها، منحصر به عقب‌ماندگی کالبدی نیست، ادامه داد: یکی از منفی‌ترین آثاری که از حاشیه‌نشینی نصیب شهرها می‌شود، مشکلات و آسیب‌های اجتماعی است.
وی حاشیه‌نشینی را نتیجه جابه‌جایی جمعیتی در همه سطوح اعم از ملی، منطقه‌ای و شهری دانست و افزود: در اطراف کلانشهرها بیش از دو هزار و ۷۰۰ روستا به شهرها پیوسته‌اند که کانون مشکلات اجتماعی هستند. سپس محدوده این حاشیه‌ها بزرگ‌تر شدند و آن دسته از ساکنان داخل شهرها که توان تأمین مالی تهیه مسکن در بافت‌های داخلی شهر را نداشتند، به این سکونتگاه‌ها پیوستند.
رئیس سازمان همیاری شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور با بیان اینکه ساخت مدرسه، آموزشگاه، درمانگاه و امثال آنها آثار مثبت کوتاه‌مدت و محدود دارد، تصریح کرد: برای حل دائمی معضل حاشیه‌نشینی در کشور، باید نسبت به سکونت در این مناطق سخت‌گیری کنیم. رسیدگی کالبدی به سکونتگاه‌های غیر رسمی مرهم کوچکی بر مشکلات ساکنان این بافت‌هاست و بهترین راه حل برطرف کردن این معضل، سخت‌گیری سکونت مجدد و بیشتر در آنجاست.
وی ایجاد تغییر در نظام مدیریت شهری را در رأس اقدامات رفع حاشیه‌نشینی ذکر و اظهار کرد: باید برای رفع حاشیه‌نشینی، نظام مدیریت شهری تغییر کند. در حال حاضر نظام شهرسازی در ایران به این شکل است که شهر ابتدا تأسیس می‌شود و دور آن حریم تعیین می‌کنند که ناگهان با سیل مهاجرت جمعیت به حاشیه این شهرها مواجه می‌شویم؛ سپس حریم شهر را دوباره بزرگ‌تر می‌کنیم و این چرخه معیوب ادامه می‌یابد. باید این سیستم فعلی اصلاح شده و ما به عنوان دولت می‌بایست این تغییر سیستم را از مدیران شهری مطالبه کنیم./