سیستم ریلی به دلیل برخورداری از مزایای مختلفی مانند ایمنی ، صرفه جویی های اقتصادی و سوختی ، جلوگیری از آلودگی ها و نزدیك شدن به استاندارهای زیست محیطی با توجه به افزایش قیمت سوخت توجه و تعهد مؤكد جهانی به حفظ محیط زیست و همچنین وابستگی غیر قابل انكار صنعت فولاد و معادن به آن، در رشد و توسعه اقتصادی تمامی كشورها موثر می باشد به نحوی كه به همین اعتبار ، سیاستگذاران كشورهای توسعه یافته ، كشور را بر مبنای برنامه ریزی صحیح تحت پوشش شبكه راه آهن قرار داده تا به پشتوانه آن از رشد چشمگیری برخوردار شوند.
در این میان دنیای توسعه یافته در تلاش است با برنامه های از پیش تعیین شده حجم جمعیت و عملیات عمرانی شهرها را مشخص كند. تثبیت جمعیت از اصولی بوده كه در دو دهه گذشته مقررات شهری كشورهای پیشرفته را در بر گرفته است تا بدون آلودگی صوتی و هوایی شهر های سنتی خود را به شهرهای مدرن تبدیل كنند.
آنها اولین قدم را انتقال حمل و نقل عمومی به زیر زمین از طریق توسعه مترو می دانند، تا امكان آزادسازی فضاهای شهری فراهم شود و تجمعات انسانی و ترددهای عظیم توسط ایستگاههای مترو ساماندهی شود.
مجتمع های ایستگاهی در یك نمایی كلی نیازهای جمعیتی را تامین می كنند، تا از حضور انبوه مردم در سطح شهرجلو گیری شود كه این عمل غیر مستقیم مردم را مترولیزه می كند.
خطوط ریلی ، با دارا بودن حریم، توانایی سرویس دهی با سرعت نسبتا بالایی را دارند، كه این طریقه حمل و نقلی بالاترین ظرفیت موجود خط را نیز تامین می كند. و چون برنامه ریزی شبكه سیستم حمل و نقل ریلی ، جزء برنامه ریزی های بلند مدت حمل و نقل محسوب شده و احتیاج به سرمایه گذاری بسیار بالایی نیز دارد . ایستگاه های حمل و نقلی ریلی می توانند در ارتفاع ، همسطح با زمین و یا بصورت زیر زمینی احداث شوند، كه این ایستگاه ها، بعنوان قلب سیستم ها ی حمل و نقل ریلی، دارای نقش مهمی در تبادل مسافر بین سایر طرق حمل و نقلی بوده و بنابراین تعیین مكان مناسب ایستگاه جزء مهمترین فاكتورهای ارزیابی سیستم ریلی محسوب می شود.
چنانچه تعیین مكان ایستگاه ها بدرستی صورت نگیرد و از آنجایی كه تغییر مكان دادن ایستگاه ها تقریبا غیرممكن است، عدم استفاده از سرمایه گذاری انجام شده و هدر رفتن زمان، عدم استفاده ی صحیح از نیروی انسانی و نهایتا عدم كارایی سیستم حمل و نقل ریلی را موجب می شود.
بنابراین توجه به اهداف اصلی در تعیین مكان مناسب ایستگاه نظیر جذب حداكثری مسافر ، سرویس دهی به مناطق پر فعالیت اصلی شهر ، كاهش هزینه های سرمایه گذاری و بهره برداری ، حداقل نمودن زمان سفر و حداكثر نمودن سطح پوشش ایستگاه ها بسیار حائز اهمیت است .
مكان یابی ایستگاه در سیستم حمل و نقل ریلی سریع باید با هدف حداكثر كردن سطح پوشش ایستگاه انجام پذیرد... و ایستگاه راه آهن تهران شكل نگرفته، مگر آنكه حداكثر موارد فوق در آن لحاظ شده است.
حال می توانید حدس بزنید كه تغییر یك ایستگاه از مكانی به مكان دیگر، آن هم با قدمتی چندین ساله، چه عواقب سخت افزاری و نرم افزاری فراوانی ایجاد خواهد كرد.