به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی دکتر ایزدی بعنوان دبیر علمی نشست، ضمن سپاس از حضور شرکت‌کنندگان و اشاره‌ای به نشست‌های پیشین، به مروری تحلیلی بر روند تکامل تجارب جهانی بازآفرینی شهری پرداخت.

وی فرایند آغاز و تکامل بازآفرینی شهری را از سال ۱۹۳۰(تمایل نیروهای سیاسی اقتدارگرایانه) الی ۲۰۱۰ (بازآفرینی شهری جامع و یکپارچه) تشریح کرد.

ایشان با اشاره به تحولات اقتصادی دهه هشتاد، اذعان داشت توسعه مجدد كنري وارف در نواحي بارانداز لندن كه بعنوان نخستين  طرح نوسازي با رويكرد توسعه زمين و مستقلات در ابتداي دهه هشتاد توسط شركت‌هاي المپيا و يورك در قالب شركت توسعه و عمران ناحيه داكلندز لندن مورد سرمايه گذاري و با حمايت دولت به اجرا درآمد .

دکتر ایزدی در ادامه به معرفی  چند شرکت که در حد فاصل سال‌های ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۳ تشکیل شدند، پرداخت:

London Docklands (۱۹۸۱)

Birmingham Heartlands (۱۹۹۲)

Central Manchester (۱۹۸۸)

Cardiff Bay (۱۹۸۷)

Bristol (۱۹۸۹)

Sheffield Winter Garden (۱۹۸۸)

سپس به بیان ویژگی‌های پروژه‌هایی که توسط شرکت های توسعه و عمران تعریف و راهبری می شدند، پرداخت:

پروژه‌های پرچم  flagship projects ، prestige projects

توسعه املاک و مستغلات تجاری

بزرگ مقیاس

پیشگام، برجسته با هدف تولید ثروت

موضعی، منفرد self-contained؛ عدم تاثیرگذاری بر پیرامون

 جذب سرمایه های داخلی

پس از آن دکتر ایزدی تأکید کرد از اواخر دهه ۹۰ میلادی تا کنون، سیاست‌های شهری در کشورهای توسعه یافته  به ویژه در اروپا و آمریکای شمالی بر موضوع بازآفرینی شهری از طریق ارتقاء کیفی فضاها و بافت های شهری استوار شده است.

وی در ادامه با تأکید بر رویکرد بازآفرینی بر مبنی فرهنگ، به بیان ویژگی‌های این نوع رویکرد پرداخت:

توجه به نقش فرهنگ، استفاده از ارزش های تاریخی وفرهنگی به عنوان منابعی برای توسعه و همچنین توجه به گذران اوقات فراغت مردم

توجه به منافع مالی واقتصادی درپروژه های شهری با سرمایه گذاری در راستای ایجاد مراکز فرهنگی و هنری و گذران اوقات فراغت به نحوی که علاوه بر بازگشت سرمایه، به دلیل ایجاد جذابیت‌های خاص برای حضورمردم، مناطق مورد عمل نیز کاملا تحت تاثیرقرار گیرند.       

درک رو به افزایشی از اهمیت هنر، فرهنگ واوقات فراغت از یکسو واز سوی دیگر اشاعه دیدگاه هایی درمورد ارزش اقتصادی حفاظت مبدل به جزء مهمی از بازآفرینی شهری گردید.

پس از آن نمونه‌های موردی در این زمینه را معرفی کرد:

Pompidou Centre (۱۹۷۱-۱۹۷۷)

Nimes 

The Sage Gateshead

Newcastle Quayside

Dynamic Earth, Edinburgh

Osborne Valley, Newcastle

Guggenheim Museum

دکترایزدی در ادامه به تحولات رویکردی در پروژه‌های موضعی و بازآفرینی از طریق حفاظت اشاره داشت که مهمترین هدف آن بازنگری نظام مند سیاست های به کار رفته درمحیط‌های تاریخی بوده و مهمترین توصیه‌های آن شامل موارد زیر است:

تشویق بخش خصوصی به سرمایه گذاری در بازآفرینی محیط‌های تاریخی

استفاده اقتصادی از بناهای تاریخی

توجه به حفاظت به عنوان ایجادکننده اشتغال در درازمدت و به صورت پایدار در مقایسه با ساخت بناهای جدید

توسعه کارگزاری‌ها و شرکت‌های مشارکتی

توجه به توریسم به عنوان یک نیروی سازمان دهنده موثر در امر بازآفرینی شهری

دخیل نمودن مردم و مشارکت آنان در تمامی مراحل فرآیند بازآفرینی و بهسازی

پس از آن ایشان گستره‌های موضعی و ابعاد طرح‌ها و پروژه‌های بازآفرینی شهری در تجارب جهانی از جمله سکونتگاه‌های غیررسمی، بافت‌های کهن، فضاهای عمومی، رودکنار و پایانه مترو و قطار  را برشمرد.

در پایان دکتر ایزدی با مقایسه رویکردهای متقدم و رویکردهای متأخر در فرایند ظهور و تکامل بازآفرینی شهری، به بیان فرضیات اولیه برای رویکرد بازآفرینی در ایران پرداخت که ویژگی‌های آن عبارتند از:

تعیین کننده بودن فضا با نگاه اجتماعی-اقتصادی، داشتن پاسخ‌های کیفی، تحلیل‌های آزاد، بستن طرح به چشم‌انداز، رابطه طرح با گروه‌های اجتماعی، حدکثر استفاده از نتایج طرح‌های قبلی در زمان کوتاه، تولید یک سند راهبردی با مشارکت مردم، توجه طرح به مسکن گروه‌های کم درآمد و ...

پس از ارائه دبیر علمی جلسه، آقای دکتر قانعی با مروری بر نشست تخصصی رشت در مسیر بازآفرینی شهری، اقدامات انجام شده در رشت تا کنون را در سه گام شرح داد:

گام ۱: بازآفرینی میدان مرکزی

گام ۲: بازآفرینی محله‌ی خمیران زاهدان

گام ۳: بازآفرینی تـالاب عینـــــک

در پایان جلسه پرسش و پاسخ برگزار شد و اعضای پنل با شرکت کنندگان به بیان نظرات خود پرداختند.