به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی به نقل از روابط عمومی شرکت راه آهن با نگاهی به آمار جدید بانك جهانی كه گزارش سال ۲۰۱۳ را صرفا شامل می شود، به اهمیت موضوع بیش از پیش پی می بریم. بر اساس گزارش جدید بانك جهانی، آلودگی هوا چهارمین عامل مرگ و میر زودرس در جهان است.
روزنامه گاردین بر اساس گزارش جدید بانك جهانی نوشته است كه، آلودگی هوا سالانه بیش از ۵.۵ میلیون كشته و بیش از ۵ تریلیون دلار هزینه برای اقتصاد جهانی به همراه داشته است.
این گزارش با اشاره به اینكه آلودگی هوا روند رشد كشورهای در حال توسعه را كند می كند، خطر سلامتی این آلودگی را در كشورهای در حال توسعه بیشتر از كشورهای توسعه یافته ارزیابی كرده است.
بر اساس این گزارش كشور چین بیشترین هزینه را از ناحیه آلودگی هوا پرداخت می كند و سالانه رقمی معادل ۱۰ درصد از تولید ناخالص داخلی این كشور صرف هزینه آلودگی هوا می شود.
گزارش بانك جهانی همچنین این هزینه را برای ایران حدود ۲.۳ تولید ناخالص داخلی برآورد كرده است. بر اساس گزارش بانك جهانی مرگ و میر زودرس ناشی از آلودگی هوا در ایران نیز در طی دو دهه ی گذشته رشد كرده و از ۱۷ هزار نفر در سال ۱۹۹۰ به بیش از ۲۱ هزار نفر در سال ۲۰۱۳ رسیده است.
آلودگی هوا برای كشورهای توسعه یافته نیز كم هزینه نیست. بر اساس این گزارش آلودگی هوا برای ایالات متحده آمریكا، بریتانیا و آلمان به ترتیب ۴۵ ، ۷.۶ و ۱۸ میلیارد دلار هزینه سالانه در بردارد.
كشور ۴۰۰ هزار نفری ایسلند كم ترین میزان هزینه را بابت آلودگی می پردازد و این كشور بر اساس گزارش بانك جهانی پاك ترین هوای جهان را دارد.
بانك جهانی بر اساس آمارهای سازمان بهداشت جهانی در گزارش مفصل خود اعلام كرده كه از هر ۱۰ مرگ و میر در جهان ۱ مورد ناشی از آلودگی هواست كه این میزان سالانه ۵.۵ میلیون مورد مرگ و میر را شامل می شود.
بر اساس این گزارش آلودگی هوا پس از سیگار، رژیم غذایی و چاقی چهارمین علت مرگ و میر زودرس در جهان است. البته نباید فراموش نمود كه آلودگی هوا می تواند منجر به بیماریهای تنفسی و ریه و ناراحتی های قلبی و سرطان شود، كه این میزان، شش برابر مرگ و میر ناشی از بیماری مالاریا است.
بر اساس این گزارش در دو دهه گذشته عامل آلودگی هوا از آلودگی آب به مراتب كشنده تر شده است و آمار مرگ و میرهای زودرس ناشی از آن از سال ۱۹۹۰ بدین سو به طور مداوم افزایش یافته است.
این گزارشات و تفاسیر آن (هزینه های ناشی از عدم استفاده از قطار در سفرهای برون شهری و درون شهری) مؤید این مطلب است كه توسعه ی ریل و ایجاد آن در شرایط فعلی، تنها جایگزین مناسب برای پرداخت كمترین هزینه ی جانی و مالی ناشی از اینگونه آلودگی ها است.
در چنین شرایطی كه ما با چالش بزرگی چون آلودگی هوا دست و پنجه نرم می كنیم و سالیانه تعداد افرادی كه به بیماری های مزمن تنفسی دچار می شوند، افزوده می شود، تمام حرف ما درباره توسعه پایدار حمل و نقل ریلی برای حفظ محیط زیست، توسعه و گسترش آن در سراسر كشور، فرهنگ سازی برای استفاده مردم از این بخش حمل و نقلی، ایجاد بستری برای یكپارچگی بخش درون شهری و برون شهری حوزه ریلی اعم از مترو، راه آهن و قطارهای حومه ای، مبارزه با آلودگی هوا، حفظ هویت و زیبایی شهر و..... است.
این روزها در كلان شهرها دیگر مساله مهاجرت مطرح نیست و این موضوع دیگر در كنار مشكلات بزرگ تر ، خود را به كناری كشیده و مدت هاست آنقدر كاهش یافته كه دیگر مساله اصلی نیست.
حال امروز كه مسئولان در تصمیم گیری های خود برای شهری كه پایه و اساس آن ریل باشد، به نتایج قبل قبولی رسیده اند شكی نیست اما باید ببینیم این تصمیم گیری ها تا چه میزان می تواند در كشور اجرایی شود و همه بخش های ریلی در درون و برون شهرها و مهمتر از همه حاشیه های شهر به یكدیگر متصل شده و یكپارچه عمل می كنند؟!!