به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، سیدمحمد بهشتی در چهارمین نشست شورای سیاست‌گذاری کنفرانس بلندمرتبه‌سازی که صبح پنج‌شنبه ۱۶ بهمن در محل سالن کنفرانس شرکت مادرتخصصی عمران و بهسازی شهری ایران برگزار شد، بلندمرتبه‌سازی را روشی با موافقان و مخالفان مختلف دانست و گفت: کسانی که طرفدار بلندمرتبه‌سازی بودند، دلیل حمایت خود را «اقتصادی» و «فنی و مهندسی» بودن این نوع ساخت‌و‌سازها اعلام می‌کردند.
مشاور عالی رئیس سازمان میرات فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با بیان اینکه مخالفان بلندمرتبه‌سازی نیز بر عوارض نامطلوب برج‌سازی بر شهرنشینی و شهرسازی تاکید دارند ادامه داد: ترافیک سنگین، نبود وسایل حمل و نقل عمومی، عدم رعایت حقوق شهروندی، درگیری‌های همسایگان و نبود قوانین و مقررات مشخص درباره سبک زندگی برج‌نشینی برخی از عوارضی بودند که معمولا به آن‌ها اشاره می‌شد اما با برگزاری این همایش مخالفان و موافقان بلندمرتبه‌سازی متوجه شدند این موضوع ابعاد گسترده‌تری دارد و معادله‌‌ای چندمجهولی است که باید آن را از همه وجوه و ابعاد مورد بررسی قرار داد.
رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با تأکید بر اینکه دستیابی به درک و فهم تازه از این موضوع برای متخصصان و عموم مردم، یک موفقیت بزرگ است، افزود: بنابراین نه می‌توان موافق بلندمرتبه‌سازی بود و نه مخالف آن؛ بلکه باید هر چه بیشتر در چیستی آن تحقیق کرد.
وی با بیان اینکه از اولین برجی که در ایران ساخته شده تا الآن موضوع بلندمرتبه‌سازی مورد بررسی قرار نگرفته است اظهار کرد: ما در تاریکی حرکت می‌کنیم و هر حرکتی در تاریکی، حتما عوارض نامطلوبی دارد؛ اما برگزاری این همایش سبب شد تا چراغی فرا راه ما روشن شود و بفهمیم که آیا چاله و چاه‌هایی هم بر سر راه ما هست یا خیر.
کارشناس ارشد شهرسازی با بیان اینکه می‌توان نتایج پژوهش‌هایی را که در همایش‌های بلندمرتبه‌سازی به دست می‌آید وارد گفتمان عمومی و مردمی کرد، خاطرنشان کرد: باید به مردم گفته شود که چه چالش‌هایی پیش‌روی اسکان در برج‌ها وجود دارد تا با حقوق شهروندی خود آشنا شوند.
بهشتی با بیان اینکه هنر ما در کشور این است که جز در موارد استثنا، هیچ ساختمانی نساخته‌ایم که بیش از ۳۰ سال دوام بیاورد، افزود: بنابراین می‌توان امیدوار بود که در ۳۰ سال آینده و با تخریب سازه‌هایی که الآن ساخته‌ایم، شاهد بهبود وضع شهرسازی‌مان باشیم؛ شاید روزی برسد که منافع ما ایجاب کند تا سازه‌هایی که به اشتباه ساخته‌ایم، تخریب شوند. /