به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی محمدسعید ایزدی معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیرعامل شرکت عمران و بهسازی شهری ایران در نشست دوم طرح معماری خوب به بیان دیدگاه‌های خود با موضوع چالش‌های سازوکاری معمار، کاربر و بستر جامعه پرداخت و گفت: معماری خوب دارای الگوهای مختلفی است و بافت شهری مطلوب به بافتی اطلاق می‌شود که دارای انسجام بوده، شهر آن دارای سازمانی متعادل، متشکل از ساختارهای هم‌پیوند اجتماعی و مکانی باشد، مبادی ورودی تعریف شده داشته باشد و در نهایت دارای استخوان‌بندی با عناصر هم‌پیوند از بناها و فضاهای عمومی و محلات مختلف با ساختاری رقابتی متشکل از مجموعه واحدهای همسایگی باشد.
ایزدی افزود: در بافت شهری مطلوب کالبد شهر هم‌پیوند و هم‌نشین با طبیعت بوده و در عین حال معماری هر شهر ویژگی‌های خاص خود را داشته که از جمله آن‌ها به معماری شهرهای بیرجند، بوشهر، گرگان و اصفهان اشاره کرد.
معاون وزیر راه و شهرسازی گفت: در بافت شهری مطلوب میان کاربر و معمار تعاملات دو سویه و پویا بر مبنای اهمیت ساختارهای تشکیل‌دهنده شهر وجود داشت است.
وی ادامه داد: در بافت شهری نامطلوب مانند بافت امروز تهران شاهد اغتشاش و هرج و مرج در معماری هستیم و با محلات منفصل و مناطق مسکونی بی‌هویت و برج‌های بی‌ارتباط با محیط پیرامون مواجه هستیم.
ایزدی تأکید کرد: از جمله مسائل و چالش‌های بافت شهری نامطلوب می‌توان به فقر شهری، آسیب‌های اجتماعی، بحران ایمنی و تاب‌آوری در برابر بلایا، بحران هویت، ناکارآمدی نظام جابه‌جایی و بحران محیط زیست اشاره کرد که نتیجه غلبه نظام متمرکز، غلبه رویکرد کالبدی و معیارهای کمی در برنامه‌ریزی‌ها و ... است.
وی با تأکید براینکه مسکن مهر معماری ما را به قهقهرا کشانده است گفت: بافت شهری مطلوب محصول برهم‌کنش مؤلفه‌های معماری خوب و بافت شهری نامطلوب نتیجه بی‌توجهی به این مؤلفه‌ها است.
وی همچنین ادامه داد: البته در سال‌های اخیر اتفاقات خوبی افتاده و تلاش شده با حفظ معماری‌های منحصر به فرد معماری خوبی ایجاد شود.
همچنین سید محمد بهشتی رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی به سخنرانی با موضوع معماری خوب، یک زبان مشترک در این نشست پرداخت و با تأکید براینکه دچار نوعی بلای "بلبله" و اغتشاش در زبان معماری هستیم گفت: تا اوایل دهه ۴۰ در عرصه معماری و شهرسازی امت واحده بودیم و زبان هم را می‌فهمیدیم و برای ما شهر معنایی ویژه داشت و بین واژه فلکه و میدان تفاوتی وجود داشت ولی از سال ۴۸ فلکه و میدان یکی شدند و شهر معنای گستردگی گرفت و دچار اغتشاش معنایی شده‌ایم.
وی افزود: تا سال ۴۶ خانه و اتاق معنا و مفهوم خاصی داشتند و آنچه امروز به آن اتاق می‌گوییم با آن معیار صدق نمی‌کند چراکه حد اعلای کیفیت زندگی در اتاق بود.
بهشتی ادامه داد: امروز بدون توجه به معنای واقعی واژه‌ها خیابان را به جاده تبدیل کرده و متوجه اغتشاش زبانی و بلای "بلبله" در این حوزه نیستیم.
رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی تأکید کرد: برای رهایی از مشکل اغتشاش زبانی در گام اول باید زبان را بسامان کنیم و برای مصطلح واژه‌ها اعتماد نکنیم که می دانیم کوچه و خیابان و دیوار و پنجره و باغ چیست. ما گمان می‌کنیم زبان امری اعتباری است در حالی که زبان فارسی ما دارای اصالت بوده و ابزار دست شعرا بوده است.
وی خاطرنشان کرد: مشکل اصلی ما از متولیان زبان معماری ماست که یک دسته از آن‌ها بنگاه‌های معاملات ملکی هستند، گروه دیگر محیط‌های آکادمیک که ۸۰ درصد واژه‌هایشان فارسی نیست و به ما ترجمه‌های نیم‌خرد نشخوار نشده را تحویل می دهند و گروه دیگر جامعه مدیریتی ما هستند که سررشته‌ای در زبان معماری ندارند.
وی تأکید کرد: این سه گروه اصالتی برای زبان قائل نیستند و لازم است بازگشتی به زبان و ادبیات کهن داشته باشند./