محمدسعید ایزدی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی درخصوص رویکرد وزارت راه و شهرسازی در ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی، بافت میانی و تاریخی که عمدتا تحت عنوان بافت‌های ناکارامد شناخته می‌شوند گفت: اقدامات کالبدی بخشی از برنامه جامع ما در رسیدگی به این نواحی است که توسعه و تجدید خدمات روبنایی، زیرساخت‌ها و نهایتا نوسازی مسکن را شامل می‌شود، این بدان معناست که ما باید پس از ایجاد شرایط مناسب و قابل سکونت، سرپناهی بهینه، ایمن و مقاوم برای آن‌ها ایجاد کنیم.
ایزدی در ادامه با تأکید براینکه همواره اقدامات کالبدی در کنار اقدامات غیرکالبدی شکل کارآمد خود را پیدا می‌کنند گفت: ما باید برای ارتقای شرایط سکونت‌پذیری در یک منطقه، ظرفیت‌های نهادی، اقتصادی و اجتماعی لازم را در عرصه‌های مورد نیاز آن نواحی ایجاد کنیم که این امر نوعی اقدام نرم‌افزاری محسوب می‌شود.
معاون وزیر راه و شهرسازی در ادامه با بیان اینکه وزارت راه و شهرسازی در دولت یازدهم موفق شد با طرح پیشنهاد ایجاد نهادهایی چون تسهیل‌گر و توسعه‌گر گام‌های نخست این فرایند را طی کند گفت: قطعا با ایجاد این نهادها باید ابزارها و شرایط لازم در تحقق برنامه‌هایشان فراهم کرده و از این طریق به پیشبرد طرح ساماندهی مناطق ناکارآمد کمک کنیم.
مدیرعامل شرکت عمران و بهسازی شهری ایران با تأکید بر این نکته که تمامی اقدامات کالبدی و غیرکالبدی این حوزه باید در چرخه‌ای تبدیل به یک جریان شود گفت: این اقدامات باید به شکل جریانی مشخص نهادینه شده و برای اجرا در محلات هدف شبکه‌سازی شود.
این مقام مسئول در این‌باره خاطرنشان کرد: ما در بدو ورود به محلات، صرفا به بهسازی و تغییر چهره کالبدی آن فکر نمی‌کینم بلکه در وهله اول به توانمندسازی ساکنین توجه می‌کنیم چراکه مشارکت مردم در این فرایند امری الزامی به شمار می‌رود.
به گفته ایزدی اگر بخواهیم بر روی مشارکت مردم حساب کنیم باید آن‌ها را توانمند کنیم در غیر این صورت مشارکت معنایی پیدا نمی‌کند.
معاون وزیر راه و شهرسازی همچنین اضافه کرد: تجربه نشان می‌دهد زمانی که دولت صرفا اقداماتی در ظاهر انجام داده و به آرایش چهره این محلات اقدام کرده در شرایطی بوده است که این محلات هنوز درگیر فقر و کمبودهایی هستند که به راحتی قابل رفع نخواهد بود.
مدیرعامل شرکت عمران و بهسازی شهری ایران در پایان اعلام کرد: بدون شک اگر در ساماندهی مناطق ناکارآمد دولت و شهرداری محور باشند این مسئله انگیزه‌ای برای گسترش مناطق مذکور از سوی ساکنین می‌شود پس تنها راه‌حل آن مشارکت با مردم و ساکنین خواهد بود./