هیچ فراموش نمی‌کنم که او در سمت جانشینی فرماندهی ژاندارمری بر اثر زخم‌هایی که در جنگ دریافت کرده‌بود بازنشست شده بود و من پس از یک بازدید از مرزهای شرق ایران در سال ۱۳۶۳ به این نتیجه رسیده بودم که باید فرماندهی سیستان و بلوچستان را تقویت کنیم.
به آقای ناطق نوری وزیر کشور وقت پیشنهاد کردم که از ایشان برای این سمت دعوت به بازگشت به کار کنیم. ایشان گفتند من که موافقم لیکن، فکر نمی‌کنم ایشان بپذیرند چون در سمت جانشینی فرماندهی بازنشست شده‌اند و اکنون شما می‌خواهید در سمت پایین‌تر از ایشان دعوت به کار کنید. گفتم اجازه دهید تجربه کنیم.
به ایشان پیغام دادم که به دفتر من بیایند و ایشان بلا فاصله آمدند. موضوع را با ایشان در میان گذاشتم. هنوز جملات این مرد بیادم است. گفت: من لباس عادی به تن دارم. فقط اجازه دهید بروم لباس نظامی به تن کنم و به منطقه بروم.
من که در آن زمان بسیار جوان بودم، از این فروتنی، وظیفه‌شناسی و فداکاری متعجب بودم. ایشان را در آغوش گرفتم و بوسیدم و بلا فاصله به دفتر آقای ناطق رفتم. موضوع را گزارش کردم و هر دو برای مدتی ناباورانه موضوع را مرور می‌کردیم.
با تمام وجود در برابر این مرد بزرگ سرِ تعظیم فرود می‌آورم. یادش گرامی و روانش شاد.
*وزیر راه و شهرسازی
۲ آبان ۱۳۹۶