شناسهٔ خبر: 47328 - سرویس شرکت‌ها

مسئولیت اجتماعی در بحران آلودگی هوا

حسین باهر حسین باهر: پاره‌ای از علل آلودگی هوای تهران را باید در عوامل طبیعی جست‌وجو کرد.

موقعیت اقلیمی تهران نشان می‌دهد که همیشه از شرق به غرب و شمال به جنوب تهران جریانات باد و هوا وجود داشته است اما به‌دلیل بلندمرتبه‌سازی‌های انجام شده در سال‌های گذشته این مسیرها از بین‌ رفته و به‌عبارتی گلوی تنفسی تهران مسدود شده‌اند. از سوی دیگر آب و هوای مطلوب تهران با از بین رفتن باغات و درختان قدیمی شهر زدوده شده است. همچنین میزان بارش برف و باران در تهران هر سال کاهش یافته و خشکسالی روی داده است.

از سوی دیگر جمعیت شهر نیز با مهاجرت‌های بی‌رویه افزایش یافته و موجب بروز مشکلاتی شده که امروز شاهد آن هستیم. تردد خودروهای فرسوده و نیز استفاده از وسایل گرمایشی غیراستاندارد در منازل و ساختمان‌ها موجب افزایش آلودگی در هوای شهر شده است. درباره آلودگی هوا و مقابله با آن اگرچه مسئولان دولتی و شهرداری‌ها وظایفی بر عهده دارند اما رفتار اجتماعی نیز مؤثر است و در چنین شرایطی شهروندان مسئولیت‌هایی را برای مقابله و کاهش آلودگی هوا برعهده دارند.

تردد شهروندان با خودروهای شخصی که موجب افزایش خودروهای تک‌سرنشین وبه‌دنبال آن ترافیک و آلودگی هوا می‌شود، از مهم‌ترین معضلاتی است که در پایتخت وجود دارد. از همین رو فرهنگ عمومی باید ارتقا یابد. مردم باید بدانند که طبق اصل «لاضرر و لاضرار» هر اقدامی که موجب آسیب‌رساندن به‌خود و دیگران شود حرام است. شخصی که سیگار می‌کشد هم به‌خود و هم به اطرافیانش آسیب می‌زند. اما متأسفانه در این زمینه با ضعف فرهنگی در جامعه روبه‌رو هستیم و می‌بینیم که برخی از شهروندان حتی سوار بر خودروهای مدل بالا زباله خود را از پنجره به داخل خیابان می‌اندازند.

این در حالی است که تقریبا همه با فرهنگ شهروندان برخی شهرهای اروپایی آشنا بوده و می‌دانند که چه رفتار شهروندی درباره تولید زباله صورت می‌گیرد. ما حتی در تفرجگاه‌های شهری که برای استفاده خودمان هست نیز گاهی رفتار درستی نداریم و آلودگی‌هایی تولید می‌کنیم که نشان‌دهنده خودخواهی و عقب‌ماندگی اجتماعی است. وقتی در جامعه‌ای می‌بینیم که فردی به جامعه خود آسیب می‌زند در حقیقت شاهد عقب‌ماندگی در آن جامعه هستیم. باید در جامعه خود به این مسئله توجه کنیم که در شرایط اوج آلودگی هوا که دچار آن هستیم دیگر نباید سراغ استفاده از خودروهای شخصی رفت، این در حالی است که با وجود تاکسی‌های اینترنتی و حمل‌ونقل عمومی موجود در شهر می‌توان امور روزمره را انجام داد مگر اینکه شخصی بخواهد با استفاده از خودروی شخصی خود را در شهر مطرح کند.

در کل نظر بنده این است که ترافیک تابلوی پیشرفت یا عقب‌ماندگی در یک شهر و کشور است. هر جا که ترافیک منظم و روانی مشاهده می‌شود می‌توان متوجه شد که فرهنگ آن جامعه نیز بالاست، این در حالی است که ما برای پیاده‌روی در پیاده‌رو هم دچار مشکل هستیم و نمی‌دانیم که باید از سمت راست پیاده‌رو حرکت کنیم.

همشهري