اکنون معضل افزايش بهاي زمين‌هاي احيا شده در بافت‌هاي فرسوده و ايمن‌سازي و ارتقاي سکونتگاه‌هاي غيررسمي وجود دارد زيرا با ارتقاي اين اماکن احتمال افزايش بهاي زمين سکونتگاه‌هاي غيررسمي حاصل مي‌شود و در پي آن ساکنان اين سکونتگاه‌ها، زمين خودرا با قيمت افزايش يافته به فروش مي‌رسانند و علاوه بر کسب سود مالي در ديگر حرائم شهر سکونتگاه‌هاي جديدي را بنا کنند. در اين شرايط اين ساكنان درمي‌يابند با تحمل مدتي رنج سود زيادي را کسب مي‌کنند و نيازي به همکاري براي ساماندهي سکونتگاه‌هاي غيررسمي وجود ندارد.
اين در حالي است که اشراف اطلاعاتي درباره زمين‌ها و املاک موجود کشور وجود ندارد. در واقع بيش از هر نوع سياستگذاري و برنامه‌ريزي در بخش زمين و مسکن بايد سامانه اطلاعاتي از املاک و زمين‌هاي کشور داشته باشيم تا اين مشکلات به وجود نيايد.
در برنامه‌ريزي‌هاي حوزه زمين و مسکن در ابتداي هر اقدامي بايد آمار و اطلاعات در قالب سامانه مسکن تدوين شده و برنامه‌ها بر اساس آن عملياتي شود اما متاسفانه مسوولان اعتقادي به ايجاد چنين سامانه‌اي را ندارند.
در واقع نخستين اقدام نظارتي بر وضعيت بافت فرسوده، سکونتگاه‌هاي غيررسمي، زمين و مسکن کل کشور ايجاد سامانه اطلاعاتي زمين و مسکن است. اين سامانه فرصت رسيدگي و دانش بر موقعيت و وضعيت زمين‌ها و املاک سراسر کشور را در اختيار مسئولان قرار مي‌دهد و ديگر هراسي از افزايش بهاي زمين سکونتگاه‌ها در پي ارتقا و ايمن‌سازي آنها به وجود نخواهد آمد و برنامه‌ريزي شده اقدام مي‌شود./