به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، در این نشست که روز چهارشنبه ۷ شهریورماه از ساعت ۱۵:۳۰ تا ۱۷:۳۰ در موزه هنرهای دینی امام علی (ع) برگزار می‌شود پرویز طلایی، سارا اسدی، محمد درویش، مجتبی گهستونی و علی ناطق حضور دارند و به ارایه نقطه نظرات خود در این زمینه می‌پردازند.
علاقمندان می‌توانند برای حضور در این برنامه، در روز اعلام شده به نشانی تهران، خیابان ولیعصر، بالاتر از ظفر، بلوار اسفندیار، پلاک ۳۵ مراجعه کنند.
بنا بر این گزارش و به نقل از AncientOrigins، حماسه گیلگامش یکی از قدیمی‌ترین و نامدارترین آثار حماسی ادبیات دوران تمدن باستان است که در منطقه میان‌رودان شکل گرفته است. قدیمی‌ترین متون موجود مرتبط با این حماسه به میانه هزاره سوم پیش از میلاد مسیح می‌رسد که به زبان سومری است. از این حماسه نسخه‌هایی به زبان‌های اَکدی و بابِلی و آشوری موجود است.
این شعر ۴۰۰۰ سال قبل نوشته شده است و داستان قهرمانی را روایت می‌کند که با خدایان و شیاطین می‌جنگد و با موضوعاتی سر و کله می‌زند که تا به امروز هر کسی را سردگم می‌کند: چگونه با غم از دست دادن عزیزان کنار بیاییم و هدف از هستی چیست؟
هرچند اخیرا محققان سوالات جدیدی را مطرح کردند: آیا گیلگمش واقعا وجود داشته است؟ چقدر از این شعر حماسی درباره نیمه‌خدایان براساس واقعیت و چقدر از آن خیالی است؟
اگر در نظر بگیرم که گیلگمش یک مرد واقعی بوده، باید در بین النهرین باستانی، بین رودخانه تیرس و فرات، واقع در عراق کنونی زندگی می‌کرده است. به نظر می‌رسد این شعر بین سال‌های ۲۱۵۰ تا ۱۴۰۰ قبل از میلاد مسیح سروده شده باشد. متخصصان بر این باورند که این داستان به صورت شفاهی از دوران دودمان سوم سومری‌ها یور (۲۱۰۰ قبل از میلاد مسیح) وجود داشته و وقتی که بابلی‌ها به قدرت رسیدند (۱۸۰۰ قبل از میلاد مسیح) به صورت نوشته درآمده است.
حوادث گفته شده در این حماسه، به همراه چهار شعر حماسی دیگر که از آن دوره جان سالم به دربرده‌اند، اساطیری هستند اما این احتمال هم وجود دارد که به افتخار افراد و اتفاقات واقعی سروده شده باشند.
فهرست شاهان سومری یک لوح سنگی است که نام پادشاهان سومری به دست خدایان در آن نوشته شده بود. این لوح از شهری به شهر دیگر می‌رفت تا وحدت منطقه را نشان دهد. در نهایت این لیست تبدیل به ابزار سیاسی شد و نام گیلگمش نیز روی آن به چشم می‌خورد.
