به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، محمدسعید ایزدی، معاون وزیر راه و شهرسازی در نشست "شهر و کودک" که به مناسبت روز جهانی کودک در خانه گفتمان شهر برگزار شد، گفت: در طول دهه‌های گذشته و دوره‌های مختلف طرح‌های توسعه شهری، از نقش کودک و انسان به معنی شهروندان در نظام برنامه‌ریزی غافل بوده‌ایم و حاصل آن را امروز در پروژه‌های مختلف می‌بینیم.
وی افزود: نظام برنامه‌ریزی شهری باید شهروند محور باشد و سهم و نقش روشنی را برای انسان تبیین کند. با ایجاد قدرت آینده‌نگری می‌توانیم سهمی برای کودکان در نظر بگیریم، روی این گروه از مخاطبان حساب جدی باز کنیم و به تعریف مفاهیم پایه‌ای برای آن بیندیشیم.
دبیر شورای عالی شهرسازی و معماری توضیح داد: براساس تجربه‌ها درباره کودکان و موضوع شهروندمداری می‌بینیم که در این مباحث غالبا به دنبال معاوضه کالایی بوده‌ایم و همچنان می‌خواهیم این جریان را به پروژه تبدیل کنیم. پروژه‌ها اغلب بدون در نظر گرفتن سهم و نقش کودک، تبدیل به ادوات کالبدی می‌شوند.
وی با اشاره به ضرورت طرح و برنامه برای نقش کودک در زندگی شهروندی توضیح داد: باید امیدوار باشیم که نگاه دارای طرح و برنامه می‌خواهد به شهروندان سهم بدهد. ما می‌توانیم درخواست داشته باشیم که برای کودکان و نوجوانان سهم و برنامه‌ای تدوین شود و آن برنامه در سیاست‌های توسعه تحقق یابد.
ایزدی گفت: حوزه‌هایی مانند حرفه و دانشگاه همزمان با نظام دولتی باید همگام باشند. نظام آموزشی ما هم غافل از این است که شرایطی را برای دخیل کردن این نسل در نظام شهروندی فراهم کند. این در حالی است که در خیلی جاها مانند برنامه‌سازی‌ها و فیلم‌های صدا و سیما خلاف جهت حرکت کردیم؛ در حالی که رسانه‌ها نقش تاثیرگذاری در ترویج این مساله دارند.
پرویز پیران، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه نیز در این نشست گفت: اگر کودکان در شهرها جدی گرفته و دیده شوند، ظرفیت‌های شهروندان ارتقا می‌یابد و شاهد تغییر روح و جسم شهرها خواهیم بود.
وی افزود: ساکنان شهر باید شهر را براساس آرزوهای واقعی و رهایی‌بخش بسازند و براساس آن ساخته شدن، خودشان ساخته شوند و ظرفیت‌ها و استعداهای مردم مشخص شود.
این جامعه‌شناس اضافه کرد: از نخستین نظریه‌های انتقادی به شهر، جنبش فمینیست است که می‌گوید چگونه شهر مردانه بنا شده است و موضوع حضور زن در شهر مطرح می‌شود؟ و با جنبش رهایی بخش زنان پیوند می‌خورد و کم کم به نقش کودکان در تعریف شهر اهمیت داده می‌شود.
پیران توضیح داد: واضح است که ایده شهر و کودک در غرب به سمت موضوعات لوکس پیش می‌رود، ولی در کشور ما مساله اصلی کودک کار، کودکی که زباله جمع می‌کند و بچه‌های زباله‌گرد است.
این استاد دانشگاه طباطبایی درباره وضعیت کودکان خیابانی در ایران گفت: کودکان خیابانی در ایران حامیانی برای گدایی دارند و اولین کسانی که به کودکان تجاوز می‌کنند، همان حامیان آنها هستند و از این جنبه در معرض خطر هستند.
پیران با اشاره به اینکه موضوع ترجمه نظریه اقتصادی در ایران دارای پارادوکس است، گفت: در ایران باید به مسایلی چون ایمن‌سازی فضاهای عمومی از نظر اغراض جنسی بپردایم. بسیاری از کودکان در ایران کودکی از دست رفته دارند و اصلا کودکی ندارند. بحث مفصل دراین باره را به فرصتی دیگر موکول می‌کنم./