به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی به نقل از «سیمپل فلایینگ» رعایت فاصله گذاری اجتماعی در پروازها در هفتههای اخیر به یک نکته مهم بحث و گفت وگو تبدیل شده است. حتی یک سناتور آمریکایی قصد دارد لایحهای را برای ممنوعیت فروش صندلیهای میانه ارائه دهد. آیا راهی وجود دارد که بتواند فاصله اجتماعی را در پروازها ایجاد کند و همزمان به شرکتهای هواپیمایی اجازه دهد پروازها را با سودآوری انجام دهند؟ پاسخ می تواند انجام همزمان دو نوع پرواز باشد.
خالی کردن صندلی میانه سودآور نیست
این یک واقعیت آشکار است که خالی گذاشتن صندلی بین دو مسافر و رعایت فاصله گذاری اجتماعی در هواپیما به معنای این است که یک شرکت هواپیمایی درآمد خود را که می توانست از فروش بلیط بدست آورد، از دست می دهد. خالی نگه داشتن صندلیهای مجاور به این معنی است که از هر سه صندلی یک عدد از بازار خارج می شود و تنها ۶۷ درصد از حداکثر ظرفیت واقعی هواپیما پر می شود.
در این شرایط خطوط هوایی سه اقدام را می توانند انجام دهند، افزایش قیمت بلیت برای جبران صندلی های خالی، مناسب نگه داشتن قیمت بلیت و ضرر کردن و فروش صندلیهای میانی.
راه حل: دو نوع پرواز (یا بلیط)
به نظر می رسد در مسیرهای پر رفت و آمد خطوط هوایی می توانند دو نوع پرواز ارائه دهند، نوع اول پرواز می تواند یکی از مواردی باشد که از راه خالی نگه داشتن صندلیهای بین دو مسافر، فاصله اجتماعی تضمین می شود. کسانی که به خصوص از نزدیک شدن به دیگران نگران هستند می توانند این نوع پرواز را رزرو کنند و هزینه اضافی آن را بپردازند.
پرواز نوع عادی
این پرواز شامل مسافرانی است که احساس راحتی کافی برای سوار شدن به هواپیما دارند، جایی که ماسک اجباری است و فاصله گذاری اجتماعی وجود ندارد .این امر به شرکت های هواپیمایی امکان می دهد هواپیما را با تمام ظرفیت پر کنند و دچار ضرر نشوند. اما راه سومی نیز وجود دارد و می توان هواپیما را به بخشهای مختلف تقسیم کرد و در نتیجه دو نوع بلیط مختلف به فروش برسد. می توان پرواز اقتصادی را به دو بخش تقسیم کرد - یکی که صندلی میانی خالی است و دیگری جایی که صندلی میانی فروخته می شود.
آیا عملی است؟
بدون اطلاع کامل از سیستم بلیطهای برگشتی هواپیمایی به نظر می رسد که این ایده در واقع با فناوری فعلی قابل اجراست. خطوط هوایی از طریق برندسازی و بازاریابی خاص باید مشخص کنند که چه نوع پرواز یا بلیط هواپیما برای افراد مناسب است. نمادهای رزرو بلیت هواپیمایی که این نوع پرواز را می فروشند می توانند چشمک زن باشند و نوع پرواز را نشان دهند.
نتیجه مثبت این پیشنهاد این است؛ مسافران در حالی که به صورت بالقوه قادر به پرواز با شرکت هواپیمایی دلخواه خود هستند، می توانند گزینه مورد نظرخود را انتخاب کنند و به جای اینکه مجبور به خرید صندلی دوم برای خود شوند تا فضای بیشتری را تأمین کنند، هزینه در بین هر کس دیگری که تصمیم می گیرد با فضای اضافی بین مسافران پرواز کند، تقسیم می شود. شرکتهای هواپیمایی پس از آن قادر به جلب رضایت هر دو قسم از مشتریان هستند.
یک نکته جالب این است که افراد با منابع مالی محدود چاره ای جز خرید بلیط ارزانتر ندارند و ناچار خود را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به ویروس قرار می دهند. در حالی که IATA و برخی خطوط هوایی احساس می کنند استفاده از ماسکهای اجباری به اندازه کافی مناسب است اما برخی از کارشناسان بهداشت با این موضوع مخالف اند و در واقع نگران فروش صندلیهای میانی هستند.
چنانچه علم ثابت کند که فروش صندلیهای میانی خطری برای سلامتی محسوب می شود، این یک مورد دیگر خواهد بود که افراد با درآمد پایینتر تحت تأثیر این بیماری قرار بگیرند. این را نیز باید در نظر گرفت که ارائه دو نوع پرواز ممکن است فقط در مسیرهایی با فاصله کافی امکان پذیر باشد.
ترجمه : آزاده کاری