به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، اتحادیه اروپا قصد دارد تمام سفرهای برنامه‌ای در فواصل زیر ۳۰۰ کیلومتر را تا سال ۲۰۳۰ به وضعیت «کربن صفر» برساند. یکی از راهکارهای برای نیل به این هدف استفاده از قطارهای برقی است. چراکه حتی قطارهایی که از انرژی فسیلی استفاده می‌کنند نیز به ازای هر مسافر، یک پنجم حمل‌ونقل هوایی و یک دوم حمل‌ونقل جاده‌ای گاز گلخانه‌ای تولید می‌کنند. اما این برنامه، با چالش‌هایی جدی روبرو است.
آنطور که «اکونومیست» نوشته است، در حال حاضر تنها ۸ درصد از مسافرت‌های زمینی درون اتحادیه اروپا با استفاده از ریل انجام می‌شود. این سهم حتی در کشورهایی که قطار در آن‌ها بسیار محبوب است، یعنی اتریش و هلند به ترتیب ۱۳ و ۱۱ درصد است. در این کشورها، ۷۵ درصد از سفرهای زمینی به وسیله خودروهای شخصی انجام می‌شود. این مساله برای سفرهای بین‌المللی نیز صادق است. آمار نشان می‌دهد که در سال ۲۰۱۹ تنها ۶.۵ میلیون سفر بین‌المللی آلمان به وسیله ریل انجام شده، و این در حالی است که در این سال ۱۱۰ میلیون مسافر آلمانی از پروازهای بین‌المللی استفاده کرده‌اند. بنابراین آنطور که پیدا است جایگزینی سایر مدهای حمل‌ونقلی با حمل‌ونقل اتحادیه اروپا، نیاز به سرمایه‌گذاری گسترده‌ای دارد.
یکی از راهکارها، افزایش تعداد خطوط قطارهای پرسرعت است. قطارهایی با سرعت بیش از ۲۰۰ کیلومتر در ساعت، می‌توانند در سفرهایی تا مسافت ۸۰۰ کیلومتر جایگزین هواپیما شوند. به عنوان مثال هنگامی که قطار پرسرعت بین رم و میلان در سال ۲۰۰۷ افتتاح شد، تعداد سفرهای هوایی بین این دو شهر به نصف سقوط کرد. در سال ۲۰۱۹، قطار پرسرعت یورواستار ۸۰ درصد گردشگران را بین لندن، پاریس و بروکسل جابه‌جا کرد و سهم بزرگی از مسافرت بین پاریس و فرانکفورت توسط قطارهای پرسرعت فرانسوی و آلمانی انجام می‌شود. اما در حال حاضر تعداد کمی از این دست خطوط قطار پرسرعت در اتحادیه اروپا وجود دارند.
گسترش حمل‌ونقل ریلی پرسرعت بین کشورهای عضو اتحادیه اروپا با چالش‌های فراوانی روبرو است. تفاوت ولتاژ برق در کشورهای مختلف این اتحادیه و تفاوت در سیگنالینگ تنها بخشی از این چالش‌ها هستند. اتحادیه اروپا باید راهی پیدا کند که بتواند تمام اعضا را به توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل ریلی ترغیب کند، اما به نظر می‌رسد این مساله دشوار است. یکی دیگر از مشکلات موجود، قیمت بالای بلیت قطارهای پرسرعت است. در حال حاضر استفاده از این قطارها برای مسافران گاها گرانتر از سفر هوایی تمام می‌شود، و با توجه به معافیت سوخت جت و آلایندگی ایرلاین‌ها از مالیات، به نظر نمی‌رسد این وضعیت به زودی تغییر کند. در واقع می‌توان گفت که شاید یکی از راهکارهای پیش روی اتحادیه اروپا برای جایگزینی سفرهای هوایی با حمل‌ونقل ریلی در فواصل کوتاه، اخذ مالیات از سفر هوایی و سرمایه‌گذاری در توسعه خطوط پرسرعت ریلی باشد.