به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، در سال ۱۴۰۰ شاخص حمل ریلی حدود ۷ درصد رشد و در سال ۱۴۰۱ حدود ۵ درصد رشد داشته است. در عین حال، افزایش حمل مسافر باعث ارتقای صرفه جویی مصرف سوخت کشور شده است.
در سال ۱۳۹۹ که دوران اوج همه گیری بیماری کرونا بود، به صورت طبیعی شاهد افت شدید مسافرت‌ها از جمله مسافرت ریلی بودیم. در نتیجه با کاهش تقاضای سفر و خلوت شدن شبکه ریلی از قطارهای مسافری، هم عمده ظرفیت خطوط ریلی به حمل بار اختصاص یافت و هم لکوموتیوهایی که به صورت مشترک در حوزه باری و مسافری استفاده می‌شوند به‌طور کامل به حمل بار اختصاص یافتند. در نتیجه شاهد یک جهش مشهود در حمل بار ریلی در سال ۱۳۹۹ بودیم.
اما در سال ۱۴۰۰ و سال‌های بعدی با برچیده شدن بساط کرونا و افزایش شدید تقاضای مردم برای مسافرت با قطار، دو عامل جهش حمل بار در سال ۹۹ یعنی خطوط ریلی و لکوموتیوها، مجدداً به حوزه مسافری برگشتند و طبیعتاً شاهد افزایش جابه‌جایی مسافر و کاهش حمل بار بودیم.
به گواهی آمار برای اولین بار تولید سالانه واگن باری در دولت سیزدهم از ۱۰۰۰ عدد بالاتر رفت و اساساً با مشوق‌های راه آهن در این دولت، سرمایه‌گذار بخش خصوصی به‌سمت سرمایه‌گذاری در این حوزه هدایت شد به‌نحوی که رکورد تولید واگن باری نو در هر دو سال ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ و با رشد بسیار قابل توجه شکسته شد. نمودار زیر به‌خوبی نشان دهنده این واقعیت انکار ناپذیر است.
وقتی تعداد واگن باری افزایش پیدا کند اما تعداد لکوموتیو ثابت مانده باشد و همچنین اگر خطوط ریلی دارای ترافیک سنگین بوده و امکان سیر بیشتر واگن‌های باری در شبکه نباشد، طبیعتاً سیر بخشی از واگن‌های باری کاهش پیدا خواهد کرد.