به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، پیروز حناچی استاد دانشگاه و شهردار پیشین تهران، در دومین روز از همایش «سیاست‌ها و برنامه‌های بازآفرینی شهری پایدار در بافت‌های ناکارآمد شهری» در خصوص تغییر کاربری کارخانه‌های متروک و فضاهای صنعتی رها شده در بازآفرینی شهری توضیحاتی ارایه کرد.
شهردار سابق تهران ابتدا تعریفی از تغییر کاربری ارایه کرد و گفت: تغییر کاربری، توسعه قابلیت استفاده و افزایش پوشش کاربردی برای ساختمان‌های متروک است که به عنوان فرآیندی برای بهبود کارایی اقتصادی، محیطی و اجتماعی ساختمان‌ها شناخته شده و در تعریف بهتر، فرایندی است که یک مورد بلااستفاده و یا غیر موثر را به موردی قابل استفاده برای اهداف مختلف تبدیل می کند.
حناچی در ادامه به تعریف تغییر کاربری تطبیقی پرداخت و گفت: مصالحه میان حفاظت تاریخی و تخریب یک بنای سازگار شده از نظر کارآیی کاملا همپای یک ساختمان جدید نیست اما این کمبود با منافع ارزش اجتماعی ساختمان قدیمی به تعادل می رسد. در حقیقت توسعه این مکان‌ها از نحوه و کیفیت زندگی مردم نشات می گیرد، چیزی که مردم می توانند با آن همبسته و به آن متعهد باشند، از آن استفاده کنند و یا آن را بسازند.
این استاد دانشگاه با بیان این که در اطراف تهران ۲۵۰ کارخانه وجود دارد که جمعیت زیادی حول آن‌ها شکل گرفته است، اظهار کرد: برخی از این کارخانه‌ها قبلا کانون حیات اقتصادی بوده و اکنون از چرخه اقتصادی خارج شده اند و اگر به موقع به سراغ آن ها نرویم از صحنه حذف خواهند شد مانند کارخانه جهان چیت در جنوب تهران که حالا تخریب شده است.
شهردار پیشین تهران افزود: از دهه ۱۹۸۰ که روند صنعت زدایی شدت گرفت، شمار بی سابقه‌ای از بناها و سایت‌های متروک در مدت زمان کوتاهی روی هم انباشته شدند. اتمسفری که منجر به اولین تلاش‌ها در جهت تغییر کاربری‌ها شد، توجه به مسایل زیست محیطی و آگاهی از نیاز به احیای محیط زیست در شهرها بود. بنابراین مهمترین گام در این مسیر انطباق فضاهای رها شده با ماموریت جدید است و می توان کاربری‌های گردشگری، تاریخی، فرهنگی، تجاری و حتی مسکونی برای آن‌ها تعریف کرد.
حناچی با بیان این که امروه تلاش بر این است تا ذخیره ساختمانی کاهش پیدا نکرده و شهرها به کارگاه ساختمانی تبدیل نشوند، تصریح کرد: شکستن چرخه حیات ساختمانی قبل از آن که حتی عمر مفید خود را طی کنند، تخریب‌های گسترده و بازسازی‌های بی هدف، هویت بسیاری از این مکان‌های مهم را از بین خواهد برد. تغییر کاربری تطبیقی نسخه ای چند منظوره است که در آن ملاحظات زیست محیطی در کنار بهره وری اقتصادی، همگرایی مثبتی را در بازگرداندن بناها به چرخه حیات دوباره فراهم می‌کند.
به گفته این استاد دانشگاه مرمت و ارتقای ساختارهای ارزشمند صنعتی - تاریخی با استفاده از مدل ای. آر. پی به عنوان ابزاری برای سنجش ساختارها و ارزیابی میزان بازگشت پذیری آن‌ها به چرخه حیات دوباره در شرایط شهری ایران پیشنهاد می شود و از پژوهشگران , سرمایه گذاران و نقش آفرینان موضوع بازآفرینی می خواهم روی این پیشنهاد فکر کنند.
گفتنی است؛ کاوه حاجی علی اکبری، حمیدرضا رمضانی عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی، پیمان فلسفی نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی و نازیلا رشیدپور تسهیلگر از دیگر سخنرانان این همایش بودند.