متن پیام نوروزی دکتر عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی به شرح زیر است:

بنام خدای سلام
هم‌وطنان عزیز و همکاران گرامی،

سالی که گذشت، سالی به‌یاد ماندنی در تاریخ پرفراز و نشیب ایران بود. سالی که ایران موفق به بازیافت موقعیت جهانی و منطقه‌ای خود در صحنه سیاست بین‌المللی شد. سالی که نه تنها تمام قدرت‌های بزرگ که مردمان و فعالان اقتصادی جهان موقعیت ایران را یک‌بار دیگر به عنوان مرکز تعادل و ثبات منطقه به‌رسمیت شناختند. ایران عزیز در سال ۹۴ توانست علیرغم تلاش تمام قدرت‌های فزون‌طلب، به ویژه نژادپرستانِ اسرائیل پیام انسانی و اسلامیِ ایران‌شهری خود را در برابر پرچم سیاه و تاریک داعشیان که قلب منطقه را تهدید می‌کنند به گوش جهانیان برساند.

آفتاب ایران‌شهری آن‌قدر فروزان بود که از پس ابرهای تبلیغاتی رسانه‌ای عبور کند و شعاع و گرمی آن به مردمان جهان برسد. هر چند، کژکارکردی برخی از فعالان سیاسی داخلی که از سرِ رقابت کور و بدفهمیِ موقعیت و کژتابی اندیشه‌ای در عمل منافع ملی را بارها در معرض خطر انداخت، لیکن آگاهی عمومی، در انتخابات دهمین دوره‌ی مجلس شورای اسلامی تجلی یافت و ملت ایران هشیارانه راه میانه را برگزیدند. راهی که راه خدایی و ادامه نبرد روشنایی بر علیه تاریکی است و تاریخ ایران بارها آن را در دل خود ثبت کرده‌است. 

سال ۹۴، سال سختی از حیث مدیریت اقتصاد ملی بود. از یک سوی، خزانه ملی در تهی‌ترین وضعیت خود در قیاس با سال‌های اخیر بود و از سوی دیگر، آثار زیانبار ۸ سال آشفتگی و بی‌برنامگی آن‌چنان شیرازه‌ی امور را در هم ریخته و کلاف سردرگمی ایجاد کرده که سالیان درازی نیاز است تا امور به‌سامان شود. با این وجود، دولت در کلیت خود و همکاران من در وزارتِ راه و شهرسازی تمام تلاش خود را بکار گرفتند تا طرحی نو دراندازند. ما موفق شدیم در تمام حوزه‌های شهرسازی، بازآفرینی و عمران شهری، مسکن و تسهیلات بانکی، احداث ساختمان‌های عمومی، هواشناسی، صنعت هوانوردی، ریل، جاده و بنادر و دیانوردی اندیشه‎های نویی را بکار بندیم و چرخ کار را هم‌چنان در گردش نگاه داریم. الگوهای جدید تامین مالی شعله امید حرکت را در دل همکاران زنده نگاه داشت و موفق شدیم که طرح‌های جدیدی را در تمام حوزه‌ها آغاز کنیم.

از آن به دیر مغانم عزیز می‎دارند      که آتشی که نمیرد همیشه در دلِ ماست

ما در سال ۹۴ حوزه‌ی تمدنی ایران‌شهری را محور سیاست‌های خود قرار دادیم. تلاش کردیم که ارتباطمان را با تمام کشورهای منطقه بهبود ببخشیم و در تمام شقوق حمل‌ونقلی با کشورهای منطقه اتصال و ارتباطمان را توسعه دهیم. هم‌چنین، به تبع از سیاست عمومی دولت سعی کردیم که موقعیت صنعت ساختمان و حمل‌ونقل ایران را در جهان بازخوانی کنیم و با تمام طرف‌های علاقمند به  فعالیت با ایران تعامل درست و مبتنی بر منافع مشترک را سرلوحه خود قرار دادیم.

اینک در طلیعه‌ی دمیدنِ خورشید سال ۹۵ از البرز و روشنایی بخشیدن به ایران‌شهر عزیز شور و گرمی بیشتری در دلمان شعله‌ور شده و برمن و توست که یکبار دیگر برای آبادانی و سرافرازی ایران عزیز کمرِ همت ببندیم. نوروز که نشانی از سلام خداوندی بر ساکنان کره‌ی خاکی است، یادآور آفرینش مجدد هستی نیز هست. نوروز، همواره با شوق و امید همراه بوده‌ و هست و  یادآور ارج نهادن به میراث مادی و معنوی ماست. خداوند بزرگ با خلق مجدد شادی از خاک، متذکر رعایت حرمت خاک و طبیعت است. لیکن افسوس، ما انسان‌ها سرشتمان با غفلت اندود شده‌است. گاهی این سرت در آمیزش با سوداگری، مایه‌ی تخریب زیستگاهِ خودمان می‌شود. غفلتِ از خود به همراه غفلتِ از ایران عزیز ما را در پرتگاهِ سختی قرار داده‌است که نیاز به هشیاری فراوان دارد. ایران نه به مثابه خاک و سرزمین که به مفهوم میراث معنوی و ثروت غیرِ محسوس، مدتی است که به تاریک‌خانه فراموشی پاره‌ای ذهن‌ها سپرده شده‌است. ساختمان‌های بدقواره، شهرهای عبوس، گذرگاه‌های بی‌روح، کوچه‌های بی‌شادی، طبیعت در حال ویرانی، ایستایی در حرکت و روابط تلخ آدم‌ها همه نشانه‌های هشدار هستند. اینک نوروز صلای بیدارباش می‌دهد که ای همه ایرانیان بیدار شوید و از ایران‌شهر که شما را در دامانِ مهرِ خود پرورش داده حراست نمایید و آن را به همان زیبایی که دریافت کردید به نسل دیگر تحویل دهید.

نوروزِ پیروزقدم در یک‌قدمی ماست. با دل‌هایی شاد، چشمانی گشاده، لبانی خندان، زبان‌هایی پر زمهر، سینه‌هایی پرشور و شسته از کینه و با ترنم سلام و سلام به استقبال نوروز و دیدار یکدیگر خواهیم شتافت و بنا را بر بیداری و آگاهی خواهیم گذاشت. ایران‌شهر عزیز ما نیاز به بیداری همه‌ی ما دارد. باید بیدار شویم و راه را بر داعشیان تاریک‌پندار که هیچ‌گاه روشنایی را ندیده‌اند و آرزویی جز تباهی ایران ندارند ببندیم. من آسمان آبی فیروزگون ایران‌شهر را دوست دارم. هنوز بلخ و بخارا، خجند و سمرقند، لاهور و هرات، نیشابور و سبزوار، توس و بسطام، یزد و کاشان، تبریز و گنجه، ایروان و باکو ستاره‌های آسمان اندیشه‌ی من‌اند. آسمان ایران‌شهر من ستارگانی به مراتب بیش از این دارد و من هر شب آنها را می‌شمارم و به پایان نمی‌رسند. البرز سرفراز، زاگرس ستبر، پامیر بلند، فیروزکوه سخت، قفقاز پرفراز رفیع‌ترین قله‌های کره‌ی خاکی را به سربلندی مردم آن در خود جای داده‌اند. این شاهدان بلند زمین، با بهره‌گیری از مهرِ خدایی با جاری ساختن رودها و چشمه‌های مهر و عاطفه، در دامن خود تمدنی را پرورانده‌اند که هزاران سال مایه آرامش و شکوفایی انسان‌های این مرز و بوم و منبع الهام جهانیان بوده‌است و ما چه سخاوتمندانه آن را به یغمای تحول تاریخ داده‌‌ایم.

اینک نوروز، بانگ بلند بیدارباشِ خدایی بر فراز ایران‌شهر است که از بی‌هشی درآییم. یکبار دیگر با بازخوانی میراث مادی و معنوی ایران و در پناه اسلام و عرفان نبوی و آموزه‌های امامان مهر و محبت سبک زندگیِ مبتنی بر اندیشه‌ی ایران‌شهری را در تمام صحنه‌های زندگی اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی‌مان بازتعریف کنیم.

ما نیاز داریم که در روزگار معاصر، محله‌های مهر و محبت را در شهرهایمان خلق کنیم، حق شهروندان، به‌ویژه حق دسترسی آزاد آنان به اطلاعات را پاس بداریم، تبعیض و هرگونه امتیاز بی‌وجه را زیر پای خود قرار دهیم، یکپارچگی ملی بر مبنای قانون اساسی و مسئولیت اجتماعی را سرلوحه خود قرار دهیم، اخلاق عمومی مبتنی بر تقدم عدل بر احسان را از پیامبر بیاموزیم و بکاربندیم، مالی را به باطل نخوریم و آنچه را با سایر ملل عهد کردیم به آن پایبند باشیم و نه تنها صلح  و آرامش که عشق و دوستی را با بهره‌گیری از سلام خدایی سکه روزگارمان کنیم.

                                                                                                                     عباس آخوندی
وزیر راه و شهرسازی

۲۹ اسفند ۱۳۹۴