به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی بیست و دومین جلسه کارگروه معماری راه، با حضور نمایندگان شرکت عمران و بهسازی شهری ایران، سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای، شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل کشور، مرکز تدوین مقررات ایمنی حمل و نقل و جامعه دانشگاهی، در محل این شرکت برگزار شد.

با توجه به گزارش ارائه شده از سوی دبیرخانه کارگروه تخصصی معماری راه برنامه‌ریزی درخصوص نحوه برگزاری جلسه کمیته تخصصی شورای عالی فنی امور زیربنایی حمل و نقل مورخ ۹/۵/۹۶ و ادامه بررسی ویراست اول از جلد سوم طرح منظر راه‌های کشور، ناظر بر بخش ایمنی و منظر راه، اهم موضوعات مطرح و بررسی ‌شده در این جلسه به شمار می‌رود.

 برگزاری جلسه مورخ ۹/۵/۹۶ کمیته تخصصی شورای عالی فنی، در راستای پاسخگویی به نظرات و سئوالات اعضای کمیته تخصصی بر ویراست دوم از ضوابط طرح منظر راه‌های کشور خواهد بود که در صورت تصویب این ضوابط (در قالب ۵۲ ماده تنظیم شده) حداقل مواردی که با توجه به ظرفیت‌ها و توانمندی‌های کنونی کشور، می‌باید در طرح منظر راه‌های جدیدالاحداث و بهسازی راه‌های موجود رعایت شود، لازم‌الاجرا شود.

گفتنی است مکانیزه شدن زندگی امروزین بشر، توسعه شهری شتابان و گسترش حوزه‌های ساخت‌ و ساز، نیاز به احداث زیرساخت‌های عظیم حمل و نقل شهری و فراهم‌آوردن دسترسی مناسب برای شهروندان را بیش از پیش مبرم می‌سازد. راه‌های اتصال‌دهنده درون-برون شهری، اعم از آزادراه‌ها و بزرگراه‌ها، که زبان مقیاس جدید کلان‌شهرها به‌شمار می‌آیند، نقشی حیاتی در جابه‌جایی شهروندان، ارتقای کیفیت و کمیت مسافرت‌های شهری داشته و شکل‌گیری کانون‌های زیستی را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهند.

در کشورمان، عمر کوتاه، تجربه در احداث راه‌های نوین برون‌شهری و مدیریت اجرایی نه چندان مناسب، نگرش‌های تک‌بعدی و صرفاً ترافیکی و فنی در برنامه‌ریزی و طراحی راه‌ها، عدم توجه به مسائل زیبایی‌شناختی و ایمنی راه، عدم توجه به تعبیه و تمهید تسهیلات و امکانات لازم در کناره راه‌ها، مسائل و مشکلات عدیده‌ای از جمله افزایش تصادفات جاده‌ای را موجب شده‌است.

این درحالی‌ است که پرداختن به موضوعاتی چون زیبایی‌شناختی، عملکرد، کارایی مناسب و ایمنی راه، به موازات کیفیات فنی آن، که همگی در مبحث معماری راه موضوعیت می‌یابند، می‌تواند در تعدیل و برون‌رفت از مصائب کنونی راهگشا باشد.

پر واضح است که توجه به موضوعات فرهنگی و اجتماعی، اعم از محلی و ملی، و رعایت ویژگی‌های خاص معماری و زیست‌محیطی هر منطقه در احداث راه‌ها، علاوه بر افزودن بر جاذبه‌های راه، بر هویت‌مندی و اصالت آن‌ها نیز تأثیرگذار خواهد بود. مروری بر تاریخچه راه‌های ارتباطی شهری و منطقه‌ای ایران‌زمین، به عنوان میراثی ارزنده، و تأکید بر ویژگی‌های نامبرده در برنامه‌ و طرح‌ریزی آنها در روزگاران پیشین، ضرورت توجه به معماری راه‌ها و مسیرهای مواصلاتی بین شهری و منطقه‌ای را در عصر کنونی، به وضوح روشن می‌سازد.