به نظر مي‌رسد تاکنون به اين موضوع به صورت علمي، کارشناسانه و با برنامه‌ريزي رسيدگي نشده است. نگاه کارشناسانه و تداوم کار در اين زمينه بسيار اهميت دارد و متولي آن بايد با برنامه‌هاي مداوم در اين زمينه اقدام کند.
متاسفانه در بسياري از آسيب‌هاي اجتماعي گاهي اوقات سريع وارد مي‌شويم اما در اواسط کار آن را رها مي‌کنيم. اگر به دنبال تاثيرگذاري در مقابله با تمامي آسيب‌هاي اجتماعي به ويژه معضلات سکونتگاه‌هاي غيررسمي و حاشيه‌نشيني هستيم بايد با برنامه جامع و اجرايي مناسب، دقيق، پايش شده و مداوم به آن عمل کنيم.
گاهي اوقات به دليل تغييرات سريع مديريتي آسيب‌هاي اجتماعي بيشتر مي‌شود. متاسفانه براي حل معضل و مشکلات حاشيه‌نشيني رسالتي که بايد انجام دهند، صورت نگرفته است و متوليان در اين حوزه به درستي اقدام نکردند که باعث شده حاشيه‌نشيني و اقامت در سکونتگاه‌هاي غيررسمي تبديل به يک معضل براي شهرها و کلانشهرها شود.
به اعتقاد من شهرداري‌ها تنها جايي هستند که مي‌توانند اين موضوع را ساماندهي کنند و مسئوليت پيشگيري توسعه سکونتگاه‌هاي غيررسمي را برعهده گيرند. البته يکي از ايراداتي که در کشور ما وجود دارد جابجايي سريع شهردارها نسبت به ساير مسئولان کشور است. گاهي اين تغييرات باعث توسعه حاشيه‌نشيني و شکل‌گيري سکونتگاه‌هاي غير رسمي در حريم شهرهاي بزرگ و کلانشهرها مي‌شود در حالي که ساماندهي آن نيز زمان‌بر بوده و تبعات اجتماعي بسيار سنگيني به دنبال دارد.
همچنين بايد ارگان‌هايي مانند بهزيستي، نيروي انتظامي، اداره‌هاي برق و گاز در کنار شهرداري‌ها به حل معضلات سکونتگاه‌هاي غيررسمي بپردازند.
معتقدم در تمامي آسيب‌هاي اجتماعي پيشگيري مهم‌تر، ارزانتر و اثرگذارتر است. بنابراين برنامه‌هاي مبتني بر پيشگيري در اين حوزه موثرتر است و تبعات بي‌توجهي به آسيب‌هاي اجتماعي، اقتصادي، بهداشتي، امنيتي و آموزشي سکونتگاه‌هاي غيررسمي بسيار سنگين است.
نظر شما