به گزارش روابطعمومی شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوای ایران، رحمت‌اله مه‌آبادی در مراسم بزرگداشت روز آتشنشانی و ایمنی که امروز، شنبه ۷ مهر، برگزار شد در جمع کارکنان آتشنشانی و هدایت زمینی هواپیما ضمن گرامیداشت ایام حماسه‌های کربلای حسینی (ع) و کربلای خمینی (ره) و فرستادن درود به شهدای کربلا و شهدای کربلای ایران زمین و جنگ تحمیلی گفت: این نامداران و نام‌آوران؛ کسان خاصی شدند و اسامی عام را خاص کردند به طوری که ایام و اماکن با نام آنها شناخته شده و بار و برکت گرفته‌اند.
وی گفت: کربلا و نینوا و شط فرات و علقمه بودند ولی با نام حسین و عباس و حماسه تاسوعا و عاشورا خاص و با برکت شدند. خرمشهر و شلمچه هم بودند ولی به برکت وجود جهان‌آرا خاص شدند. سوسنگرد و دهلاویه هم در نقشه ایران وجود داشتند ولی با خون مصطفی چمران خاص و شناخته شدند. مجنون و هور العظیم با نام همت تاریخی شدند.
رئیس هیأت مدیره شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوای ایران با اشاره به اینکه برای شناختن افراد و تمایز آنها از موارد مشابه نیاز به اسم یا نامی است، گفت: برخی مواقع نیاز ما به نام برای معرفی بیشتر و عمیق‌تر شخص و ویژگی‌های او است. مثلاً میخواهیم شخصیت او را معرفی کنیم. صفات او را بزرگ کنیم. مثلاً امام هشتم را علی (ع) خواندند. برای تمایز او، وی را علی ابن موسی خواندند و برای معرفی او نام رضا را بر او گماردند. نام هر شخص برازنده او باشد.
وی افزود: در مورد شخصیت حقوقی هم همینطور است. سالها شرکت ما را شرکت فرودگاه‌ها میخواندند. همه می‌فهمیدند که این شخصیت با فرودگاه و اداره او سروکار دارد. شاید ابتدا این نام زیبنده شرکت بود ولی با انتقال وظیفه ناوبری باید این نام اصلاح می‌شد. این کار با تأخیر نزدیک به دو دهه انجام شد. حالا این نام جدید، شرکتی را معرفی می‌کند که هم فرودگاهداری می‌کند و هم آسمان‌داری و ناوبری در فضای سرزمینی ایران اسلامی را عهده‌دار است. همه قبول داریم که حالا این اسم برازنده شرکت است.
مه‌آبادی ادامه داد: من فکر می‌کنم برای واحد برگزارکننده این جلسه هم باید نامی مناسب‌تر از نام کنونی‌اش انتخاب کرد که گویای وظایف و مأموریت‌های اصلی آن باشد. یک روز این واحد ایمنی زمینی خوانده می‌شد، یک روز آتشنشانی، یک روز آتشنشانی و نجات فرودگاهی، یک روز آتشنشانی و ایمنی زمینی و حالا هم آتشنشانی و هدایت زمینی هواپیما.
از مدیرکل محترم می‌خواهم که با کمک صاحبنظران و دانشوران اندیشه کرده، این مهم را به انجام رسانند. البته از تجربه جهانی و ترم‌های بین‌المللی هم حتماً باید استفاده شود.
مدیرعامل شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران با اشاره به اینکه تلاش برای نام‌آوری و نامداری، میدان‌داری و ماندگاری نام‌ها است، گفت: این به این معنی است که بلندکردن نام‌ها هم وظیفه دیگر ما است. اینکه ما توسط بزرگان دین به خوبی، خیر، باقیات الصالحات سفارش شده و میشویم، همین مفهوم را می‌رساند. نام‌آوران و نامداران ملی و جهانی اعم از قهرمانان جنگ، پهلوانان عرصه جنگ، دانشمندان، صنعتگران نامی، مدیران و رهبران موفق و غیره همه و همه مصادیق بلند کردن نام است. کسانی که هم نام خودشان و هم نام شهر و کشورشان را بلند می‌کنند.
وی ادامه داد: در مورد اشخاص حقوقی از جمله شرکت‌ها هم، تلاش برای نام‌آوری وجود دارد. چیزی که بعضاً برندسازی خوانده می‌شود. نام‌آوری سازمانی و برندسازی از سطح واحدها باید شروع شود. البته این امر باید درست، سالم و به دور از نمایش انجام شود. نام‌آوری درست و واقعی، باعث توسعه سرمایه اجتماعی، گرایش به کار خوب، توسعه کار خوب و تلاش برای خوب کارکردن و باعث الگوسازی و الگوپروری و توسعه خوبی‌ها می‌شود. البته نام‌های بد را هم باید ثبت کرد. نام کسانی که آگاهانه بد کردند. بی‌اخلاقی کردند. نام کسانی که سوءاستفاده و فساد کردند. آنهایی که الگوهای بد ساختند. بد کردند و سرمایه‌های کشور را نابود کردند. البته ثبت نام‌های بدکرداران تا حد زیادی جزء وظایف دستگاه‌های نظارتی و حفاظتی و اطلاعاتی است. اقداماتی که می‌تواند سازمان‌ها را از تهاجم مجدد بدها و بدی‌ها، فساد و فاسدها محفوظ بدارد.
وی با تأکید بر اینکه امور یاد شده جزئی از انجام تکلیف امر به معروف و نهی از منکر سازمانی است، گفت: متأسفانه دستگاه‌های نظارتی، حفاظتی و اطلاعاتی کشور هم به این جنبه مهم توجه لازم را ندارند. یعنی نه از مدیران پاک و پاکدست و موفق حمایت جدی و سازمان یافته می‌شود و نه مبارزه منسجم و سازمان یافته با ناشایستگان، سوءاستفادهکنندگان و مفسدان به طور جدی در دستور کار سازمان‌های نظارتی و حفاظتی وجود دارد. اینکه مدیران پاک تعدادشان هر روز کم شده و به حاشیه می‌روند و اینکه چهره‌های نالایق، شکستخورده، خطاکار و حتی رانتخوار و مفسد به صورت آسانسوری در نظام اداری بالا و پایین رفته، جابجا شده ولی حذف نمی‌شوند و بارها برای اداره امور به آنها فرصت داده می‌شود و آزموده را بارها آزمون می‌کنند؛ دلیلش هم این است.
مه‌آبادی گفت: با صراحت عرض می‌کنم که اتفاقاً شایستگان بیشتر و به شدت تحت فشارند. تحت فشارند تا به هر نحو که شده از صحنه خارج شوند. فشار را آنقدر افزایش می‌دهند تا یا خستهشان کنند و خودشان صحنه را خالی کنند و یا هزینه حمایت از ایشان را برای سلسله مراتب بالاتر آنچنان زیاد می‌کنند تا دست از حمایت از آنها بردارند. برای همین است که بنده در مراسم آغاز طرح اینگام عرض کردم که هزینه کار سالم در کشور ما بسیار زیاد شده و کسانی که درست کار می‌کنند را داغ می‌کنند. برایشان به دلایل واهی پرونده می‌سازند و کاری می‌کنند تا مایه عبرت دیگران شوند. این به معنی امر به منکر است. این به معنی بالابردن هزینه معروف و امر به معروف است.
مدیرعامل شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی خطاب به حاضران گفت: شما بگردید و تحقیق کنید. در همین شرکت خودمان، پرونده‌‌های تشکیل شده چه کسانی بیشتر است؟ موج استنطاق‌ها و بازخواست‌ها متوجه چه کسانی بوده و هست؟ چه کسانی را بارها و بارها روانه محکمه کرده‌اند؟ استنطاق‌ها و پرونده کسانی بیشتر است که از فرصت و قدرتی که نظام به آنها داده، برای منویات فردی، صنفی، گروهی و باندی و برای رانت و ثروت‌اندوزی استفاده کرده و اموال و املاکشان ظرف چند سال سربه فلک گذاشته و صاحب سهام انواع شرکت‌های مختلف شده‌اند و یا استنطاق‌ها و پرونده کسانی که علاوه بر انجام درست وظایف خود؛ برای جلوگیری از مواجهه کشور با بحران‌ها و حل مشکلات ریز و درشت و کارهای به زمینمانده داوطلب شده، مسئولیت پذیرفتند و به شهادت خاص و عام ارزش‌های والا آفریده‌اند؟
وی ادامه داد: متأسفانه گروه اول نه تنها پرونده‌ای ندارند بلکه به راحتی جولان می‌دهند. اینها همه مظاهر فساد اداری و البته شبکه‌ای است. به نظر بنده ریشه تمام مفسده‌های اداری و علت توسعه بی‌رویه فساد سازمانی، به بی‌توجهی نسبت به اهمیت امر به معروف و نهی از منکر سازمانی باز می‌گردد. برای همین است که شایستگان هرگز محفوظ نمی‌مانند. ناشایستگان هم هرگز حذف نمی‌شوند و هیچکدام در خاطره‌ها و تاریخ سازمانی ثبت نمی‌شوند.
مه‌آبادی با تأکید بر اینکه عدم ثبت و شناخت خوب‌ها و خوبی‌ها، فرصت را برای بدها و بدی‌ها می‌سازد، گفت: شایستگان و خوب‌ها، معمولاً وارسته هم هستند. شیوه وارستگان دوری از قدرت و مظاهر قدرت است. دوری از اندیشه تحکیم جایگاه و موقعیت و استفاده از ابزارهای لازم برای آن است. وارستگان معمولاً سرمایه مادی و مالی کمتری دارند و به شدت آسیب‌پذیرند. اما ناشایستگان انگلوار از تمام ساختارها و قدرت‌های در دسترس بهره میجویند و شبکه‌ای هم از یکدیگر حمایت و حفاظت می‌کنند.
وی ادامه داد: این است که متأسفانه، الگوهای درست در خط تولید قرار نمی‌گیرند و نمی‌مانند. اندک الگوهای تولید شده هم مورد حفاظت قرار نمی‌گیرند چون قرار نیست چنین شود. لذا نسل که عوض می‌شود نام‌ها هم از یادها می‌روند. در همین صنعت خودمان، نسل جدید، حتی اگر از کنار نامداران صنعت که تاریخ ثبتشان نکرده است بگذرند آنها را نمی‌شناسند. باید تأسف خورد که الگوسازی هرگز جزء دستور کار نظام اداری ما قرار نداشته و ندارد.
مه‌آبادی با ورود به بحث ایمنی و آتشنشانی گفت: اینها را مقدمه کردم تا امروز در مورد یک مأموریت مهم شما کمی عمیق شویم. اول عرایضم در مورد نام‌آوری اشخاص حقوقی، نام‌آوری سازمانی و برندسازی صحبت کردم و عرض کردم که برندسازی باید از سطح واحدها شروع شود. از توجه به اجرای شایسته مهمترین مأموریت‌ها شروع شود.
وی ادامه داد: به نظرم مأموریت امداد و نجات فرودگاهی بزرگترین مأموریت ما در این شرکت معظم است. ممکن است مورد سؤال واقع شوم که دلیلم برای این ادعا چیست؟ اگر ارزش جان را بالاترین ارزش‌ها بدانیم که در دین ما چنین است؛ امداد و نجات جان انسان‌ها بالاترین ارزش را دارد. حال اگر این اقدام به بهای به خطر انداختن جان خود باشد؛ ارزشش شبیه شهادت و شاید همانند آن است.
وی افزود: به نظر بنده امداد و نجات جایگاه صاحبدلان است. کسانی که دلشان در کاسه مغزشان قرار دارد. هم عاقلند و هم عاشق. من ایشان را عاقلان صاحبدل می‌نامم. آنهایی که، همیشه نگران بروز یک اتفاق بد هستند و برای جلوگیری و مقابله با آن مدام فکر می‌کنند؛ برنامه می‌ریزند و خود را از همه جهت آماده و تجهیز می‌کنند. آنهایی که تپش قلب و دل نگرانیشان را در روز واقعه به راحتی می‌توان شنید و حس کرد. قهرمانانی که تمایل قلبی دارند تا بدون اعتنا به بزرگی خطرات، منافع شخصی را رها کرده، خود را به موج بلا میزنند تا به کمک و نجات افراد حادثه دیده بشتابند. کسانی که آمالشان تسکین دردها و کاهش آلام دیگران است حتی اگر بهای آن تحمیل آلام و دردها به خود و خانوادهایشان باشد.
مه‌آبادی گفت: به نظر بنده این کار واقعی است. این منتهای کار است و این سطحی از کار است که نامداری و نام‌آوری واقعی و مقدس می‌آورد. این کاری است که شایسته تقدیر می‌شود. کار فقط وقتی شایسته تقدیر شد؛ کار است. لذا ما باید همواره برای انجام کار شایسته در بزنگاه آماده و مهیا شویم. البته کار شایسته، هم کاربر کارآمد و شایسته و هم ابزار کارآمد و شایسته می‌خواهد. ما در ۵/۳ سال گذشته تمرکزمان بیشتر بر وجه دوم بوده است. یعنی تجهیز فرودگاه‌ها و همکاران مربوطه به ابزارهای کارآمد و شایسته. ما برای تجهیز حوزه مهم آتشنشانی و امداد و نجات فرودگاهی، منابع بسیار زیادی را اختصاص داده و سرمایه‌گذاری‌های سنگینی را انجام داده‌ایم و با تلاش ستودنی مدیرکل محترم آتشنشانی و هدایت زمینی هواپیما در این مدت کوتاه رکوردهایی زده شد که بعید می‌دانم در آینده تکرار شود.
رئیس هیأت مدیره شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران با بیان اینکه تلاش زیادی شد تا از فرصت‌ها و خصوصاً فرصت‌های برجام برای برطرف کردن کمبودهای این حوزه بسیار حساس بهره گرفته شود، گفت: اینجا پای مرگ و زندگی است. اینجا جایی است که اگر کوتاهی شود؛ خسارات غیرقابل جبران است. خدای ناخواسته اگر حادثه و سانحه‌ای روی دهد و ما نتوانیم به موقع به صحنه برسیم، یا در صحنه به دلیل کمبودهای تجهیزاتی و ماشین‌آلات و کیفیت آنها کارآمدی لازم را نداشته باشیم؛ عایدی به جز شرمندگی نداریم.
وی افزود: امروز با افتخار می‌گویم که شرکت فرودگاه‌ها علیرغم تمام مشکلات، تنگ‌نظری‌ها و فشارها، فرودگاه‌های مهم و پرترافیکش را به تجهیزاتی مجهز کرد که عیناً برندهای فرودگاهی جهان از آن بهره گرفته‌اند. امروز از البسه و مواد گرفته تا ماشین‌آلات و حتی اسباب و وسایل آمادگی جسمانی آتشنشانان فرودگاهی، در بهترین شرایط قرار داریم. البته حجم سرمایه‌گذاری‌های انجام شده برای افزایش توان مقابله با بحران‌های طبیعی و حوادث غیرمترقبه دیگر همانند برف و یخبندان هم بسیار زیاد بوده، به گونه‌ای که ما ناوگانی حدود ۳۵۰ خودرو را برای تجهیز فرودگاه‌ها تأمین کرده‌ایم. البته دقت شود که صحبت از عملکرد و گزارش کار انجام شده است نه وعده و وعید.
مه‌آبادی در مورد تربیت نیروی انسانی کارآمد و شایسته در زمینه آتشنشانی گفت: باید دنبال اطمینان از انجام عملیات امداد و نجات قابل تقدیر باشیم. در این راستا باید به اموری چون آمادگی‌های جسمی و روانی، مدیریت استرس و اضطراب، توسعه عشق و علاقه به کار، استقبال از کار بدون چشمداشت و استقبال از سختیها، تمرکز شود. باید تربیت بدنی، آموزش‌های مهارتی، برگزاری مانورها، مسابقات، ثبت و شکستن رکوردها، دست یافتن به سطحی بالاتر از استانداردها، همکاری‌های حرفه‌ای و استفاده از تجارب داخلی و خارجی همکاران، مد نظر قرار گیرد. این البته یک وجه ماجرا است که درجه اطمینان درست عمل کردن ما را در میدان واقعی بالا می‌برد.
وی در پایان گفت: وجه دیگر، مأنوس و هماهنگسازی عملیات، فرایندها و اقدامات آتی این حوزه با مدیریت ایمنی است. در این مقوله امداد و نجات باید با مدیریت ایمنی ارتباط و همکاری سیستماتیک داشته باشند. باید با همکاری دو حوزه ضریب ایمنی ثبت کرد و آن را بالا برد. منظورم درصد رهایی و خلاصی از ریسک‌های غیرقابل قبول و یا درجه دوری یا فرار از خطر است. به همین شکل باید ضریب خطر یا میزان ریسک را که از حاصلضرب احتمال وقوع حادثه در شدت حادثه به دست میآید را پایین آورد. در این جهت باید طرح‌های اضطراری، بازرسی‌ها و ارزیابی‌های مستمر و هدفدار، سازماندهی و تعیین وظایف، تعیین اولویتهای نجات، کاربرد اصولی و صحیح از ابزار و تجهیزات، هماهنگی با واحدهای عملکننده برونسازمانی، همکاری با نیروهای انتظامی و امدادی و دیگر نیرویهای حاضر در محل و تکنیکهای نجات، آرامش‌بخشی و مدیریت در صحنه مد نظر قرار گیرد.
گفتنی است این مراسم با حضور مدیران ارشد شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران برگزار شد و ضمن سخنرانی معاون عملیات هوانوردی و مدیرکل آتشنشانی و هدایت زمینی هواپیما از تعدادی از کارکنان نمونه این اداره کل در ستاد و فرودگاه ها تقدیر شد که مشروح آن به زودی منتشر می شود.
نظر شما