به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی به نقل از روابط عمومی اداره کل راه و شهرسازی استان تهران، محمدنادر محمدزاده مدیرکل راه و شهرسازی استان که در پنل برنامه ۳ساعته"قزوین در مسیر بازآفرینی" که به همت شرکت ملی بازآفرینی شهری ایران برگزار شد گفت: اینکه گفته می‌شود با وجود طرح‌های مطالعاتی و اجرایی متعدد، شهر قزوین به عنوان اولین پایتخت صفویه قبل از اصفهان و مهم‌ترین استان تاریخی در مجاورت پایتخت، هنوز سردرگم است باید جامعه تحقیقاتی ما بررسی کند که چرا با وجود اینکه قزوین چندین طرح مطالعاتی دارد و به لحاظ تاریخی دومین شهر ایران با مطالعات طرح جامع مصوب است، هنوز در مسیر بازآفرینی است و این مفهوم محقق نشده است.

محمدزاده در ادامه گفت: به عنوان فردی که سال‌ها در قزوین کارکرده است باید بگویم خواسته‌های مدیران خوب است، موضوعات مورد بررسی هم مهم و خوب هستند اما وفاداری به طرح‌های مطالعاتی بسیار ضعیف است، اگر بپذیریم که بازآفرینی به معنای حفاظت و توسعه توامان است حالا سؤال اینجاست؛ چرا اجرای پروژه‌های متعدد در قزوین مثلاً منجر به رونق صنعت گردشگری نشده است؟ چرا قزوین مقصد گردشگری نیست؟

محمدزاده مجدد در پاسخ این سؤال گفت: اگر چه میزان گردشگران طی دو دهه اخیر در قزوین رشد قابل ملاحظه‌ای داشته است اما اینکه گفته می‌شود قزوین محل حضور نیست و بیشتر یک محل عبور است باید گفت هنوز برای گردشگر ایرانی ما به ازای ذهنی برای مقصد گردشگری در شهر قزوین نداریم، گردشگر ایرانی یا همان شهروندان در مفهوم عام با آمدن نام قزوین باید چند مکان به ذهن شان خطور کند که متأسفانه روی این مفاهیم کار نشده است، این یکی دیگر از مشکلات پروژه محور بودن کارها است که پیوست فرهنگی و مشارکت مردمی نداشته اند اگرچه مثلاً روی مفهوم "شیرینی قزوین" کار شده است و همین مورد به تنهایی می‌تواند در جلب گردشگر یک مورد ویژه و خاص باشد اما برای گردشگران باید از هویت گفت، شیرینی قزوین یک هویت است که برای تهیه آن باید ذهن گردشگران و چشم آنها به سمت به باغستان سنتی هزار ساله قزوین هدایت شود.

مدیرکل راه و شهرسازی استان تهران در قسمت دیگری از صحبت هایش گفت: جریان سازی فاکتور مهم دیگری است که برای رسیدن به رشد سرمایه گذاری، توریسم یا اکو توریسم می‌بایست با انرژی درست به مطالبه عمومی بدل شود.

محمدزاده در ادامه گفت: قزوین را به عنوان شهری که ۵۴۰ هکتار بافت تاریخی دارد در نظر بگیرید، تعداد پروژه‌های اجرا شده این شهر را هم در مقیاس کشوری در نظر بگیرید که عدد قابل توجهی است، کارشناسی کنید، شما به این مطلب می رسید که ما نیاز به انجام پروژه‌هایی با تحول در نگاه مطالعاتی و جریان سازی مشارکت مردمی و در نهایت تبدیل شدن آن جریان به مطالبه محوری داریم.

محمدزاده در تکمیل مبحث مربوط به باغستان قزوین گفت: این باغستان چند ویژگی متمایز دارد که در زمره آثار ملی ثبت شده است.

اول اینکه دیواری بین باغها نیست، مرز باغها درختان است دوم اینکه درختی کاشته نمی شود با توجه به اکوسیستم خاک و آب در این باغستان هزارساله درختان خودرو هستند ویژگی منحصر به فرد دیگر آنکه، این باغستان نه تنها آبیاری نمی شود بلکه سیستم آبیاری آن سیلابی است و آب‌های اطراف قزوین را به اندازه خودش استفاده می کند و مابقی را به سفرهای آب زیرزمینی می دهد و مورد دیگر اکوسیستم شهر قزوین است که به این باغستان به شدت وابسته است، باغستان سه هزار هکتار وسعت دارد و از سه طرف شهر قزوین را محصور کرده است، به عبارتی شهر درون باغ قرار دارد، باغی در شهر.

محمدزاده همچنین به دو مطلب مورد اشاره یکی از حضار با عنوان اثرگذاری و پایداری پروژه‌ها تأکید کرد و گفت: مدل تعامل همین باغستان می‌تواند الگوی توسعه مدرن تلقی شود. تحویل و تحول در باغستان کاملاً با مشارکت باغدار، باغبان، دخو و کارگران فصل صورت می‌پذیرد.

مدیرکل راه و شهرسازی استان تهران به عنوان یکی از مدیران اثرگذار در پروژه‌های میراث فرهنگی قزوین طی دو دهه گذشته در پایان این برنامه گفت: اگر چه به حفظ تعادل در انجام و ورود به پروژه‌های بازآفرینی معتقد هستیم اما نباید از اجرای پروژه‌های جدید بترسیم، ما باید با دیدگاه درست و با رفع اشتباهات پروژه‌های قبلی به سمت جلو حرکت کنیم و حرکت مستمر باشد.

وی افزود: هیچ گاه تعصب مینیاتوری یا مقدس به باغستان‌ها ندهید، ما می دانیم که در شرایط حال حاضر تولید به صرفه باغدار نیست امّا آیا غیر این است که باغستانی که کل خدماتش را به شهر می دهد و شهر را زنده احیاء و پویا می کند؛ شهر هم می بایست به حفظ باغدار و معیشت و زندگی اش کمک کند، در یک کلام همه باید کمک کنند تا بازآفرینی به حال خوب شهروندان، گردشگران و سرمایه گذاران کمک کند.