شناسهٔ خبر: 7935 - سرویس مسکن و شهرسازی
نسخه قابل چاپ

مدیرعامل سابق شبکه بانکی کشور در گفتگو با پایگاه خبری:

تجاری شدن بانک مسکن این بانک را از مسیر اصلی منحرف کرد/ بانک‌های عامل در بخش مسکن در همه جای دنیا توسعه‌ای هستند

سیدبهاءالدین حسینی هاشمی مدرس علوم بانکداری دانشگاه گفت: بانک‌های تجاری باید در بازار پول فعال باشند و بانک‌های توسعه‌ای مانند بانک مسکن نیز باید در زمینه اجرای اهداف توسعه‌ای دولت فعالیت کنند.

سیدبهاءالدین حسینی هاشمی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی با اشاره به تقسیم‌بندی رایج بانک‌ها در دنیا به سه نوع بانک تجاری، تخصصی و توسعه‌ای اظهار کرد: تفاوت این نوع بانک‌ها در استراتژی، عملکرد و اهداف فعالیت‌های آنهاست به این نحو که بانک تجاری در بازار پول فعالیت می‌کند، بانک تخصصی در یک زمینه تخصصی ویژه (مثلا انرژی) ورود می‌کند و بانک توسعه‌ای به اجرای اهداف توسعه‌ای دولت‌ها بدون در نظر گرفتن درآمدزا بودن یا اقتصادی نبودن این اهداف کمک می‌کنند.

مدیرعامل اسبق بانک صادرات ایران با بیان اینکه مهم‌ترین تفاوت بانک‌های تجاری و توسعه‌ای، نوع تأمین منابع آنهاست، گفت: بانک‌های تجاری منابع مالی خود را از طریق سرمایه‌گذاری مردم و سهامداران، بازار سرمایه، سرمایه‌گذاری بانک در پروژه‌های سودده و ... تأمین می‌کنند؛ ضمن اینکه این بانک‌ها همواره باید تراز تجاری خود را مثبت نگه دارند؛ در حالی بانک‌های توسعه‌ای متکی به منابع تزریقی دولت هستند تا بتوانند اهداف توسعه‌ای دولت را پیاده‌سازی کنند؛ بنابراین اجباری نیست تا این نوع بانک‌ها تراز تجاری مثبت داشته باشند.

بانک مسکن با تجاری شدن به سمت درآمدزایی از طریق سرمایه‌گذاری در بخش مسکن لوکس حرکت کرد

وی ادامه داد: بانک‌های عامل در بخش مسکن در همه جای دنیا توسعه‌ای هستند تا بتوانند اهداف دولت‌ها در خانه‌دار کردن مردم را عملیاتی کنند؛ اما در سال ۸۰ بانک مرکزی، بانک مسکن را تجاری اعلام کرد و در نتیجه بانک مسکن به سمت درآمدزایی از طریق سرمایه‌گذاری در بخش مسکن ویلایی، لوکس و اقشار مرفه حرکت کرد؛ ‌در حالی که هدف اولیه تأسیس این بانک تلاش برای خانه‌دار کردن مردم طبقات متوسط و پایین‌تر از متوسط بود.

مدیرعامل سابق بانک سرمایه با بیان اینکه مهم‌ترین سرمایه بانک مسکن، نیروی انسانی زبده، متخصص، کارآمد و کارشناس در حوزه عمران و مسکن است، ادامه داد: مزیت دیگر این بانک، بالا بودن میزان سرمایه آن نسبت به کل دارایی‌هاست که به حدود ۵۰ درصد نیز می‌رسد؛ در حالی که میزان کل سرمایه‌ بانک‌های تجاری نسبت به دارایی‌هایشان کمتر از ۱۰ درصد است.

وی به واریز منابع مالی بلندمدت دولت به بانک‌های توسعه‌ای از جمله مسکن اشاره و خاطرنشان کرد: اگرچه این منابع قابل برداشت نیست و تنها باید در راستای پروژه‌های تعریف شده برای بانک مصرف شود، اما یکی از مزیت‌های اصلی بانک‌های توسعه‌ای محسوب می‌شوند که اعتماد مردم و دولت را در پی دارد.

استاد علوم بانکداری دانشگاه، خارج کردن بانک مسکن از زمره بانک‌های توسعه‌ای را علت اصلی کاهش نقدینگی در این بانک برشمرد و گفت: از آنجایی که بانک مسکن تنها در پروژه‌های بلندمدت سرمایه‌گذاری می‌کند، اگر از سوی دولت تأمین مالی نشود، همواره با کاهش پلکانی نقدینگی در گردش مواجه می‌شود؛ همان بلایی که در سال‌های اخیر بر سر بانک‌های مسکن و کشاورزی ـ بعد از آنکه اعلام شد این دو بانک تجاری هستند، نه توسعه‌ای ـ وارد آمد.

بانک توسعه صادرات نیز به سرنوشت بانک مسکن دچار می شود

وی دچار شدن بانک توسعه صادرات به عنوان بانک توسعه‌ای را به سرنوشت بانک مسکن در آینده نزدیک بسیار محتمل دانست و افزود: در حال حاضر بانک‌های مسکن و توسعه صادرات، نه توسعه‌ای هستند و نه تجاری؛ نه درآمدی دارند و نه دولت از آنها حمایت می‌کند؛ بانک توسعه صادرات که قرار است در بخش حمایت از صادرات ورود کند به حمایت از واردات کالاهای مصرفی می‌پردازد.

به گفته حسینی هاشمی بانک‌های تجاری کشور به ساخت‌و‌ساز ورود کرده‌اند و بانک‌های توسعه‌ای مانند مسکن در خرید و فروش سهام شرکت‌های پتروشیمی و فولاد فعالند. /

برچسب‌ها:

نظر شما