فخرالدین زاوه در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی درباره انجام پروژه پژوهشی روش‌های تأمین مالی ساخت آزادراه‌ها و بزرگراه‌ها اظهار کرد: پژوهشکده مالی و اقتصادی مسکن و حمل و نقل مرکز تحقیقات راه مسکن و شهرسازی ایجاد صندوق توسعه آزادراه‌ها و بزرگراه‌ها و تأمین مالی آن از محل مالیات بر سوخت را از روش‌های موفق سرمایه‌گذاری در بخش ساخت و توسعه راه‌ها در دنیا می‌داند.
مجری طرح پژوهشی «صندوق توسعه آزادراه‌ها و بزرگراه‌های ايران» ادامه داد: در ایران سیستم تأمین مالی ساخت و توسعه راه‌ها اغلب بر اساس بودجه سالانه کشور و به صورت بلندمدت است که گاه تا ۲۰ سال نیز برخی پروژه‌های راه‌سازی به طول می‌انجامد.
وی با بیان اینکه بودجه مورد نیاز برای ساخت پروژه‌های جاده‌ای کشور در امسال ۲۹ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان است افزود: این در حالی است که بودجه مصوب برای اجرای این پروژه‌ها ۳ هزار و ۴۰۰ میلیارد تومان است که به معنی وجود حدود تنها ۱۰ درصد از منابع مالی مورد نیاز برای تکمیل پروژه‌های راه‌سازی است.
پژوهشگر مرکز تحقیقات راه مسکن و شهرسازی به برخی روش‌های تأمین مالی پروژه‌های جاده‌ای در کشورهای مختلف مانند بودجه عمومی، مشارکت دولت با بخش خصوصی (PPP،B.O.T و ...)، ماليات بر جاده، عوارض جاده‌ای، عوارض متناسب با استفاده از جاده، عوارض بار و غیره اشاره و یادآور شد: با این وجود روش اخذ ماليات بر سوخت عمده‌ترین روش تأمين مالی در کشورهای توسعه‌یافته و درحال‌توسعه محسوب می‌شود. به عنوان مثال از مصرف بنزین خودروهای سواری در انگلستان، فرانسه و آلمان به ترتیب ۶۷ درصد، ۶۱ درصد و ۶۰ درصد مالیات اخذ می‌شود.
وی تشکیل صندوق توسعه آزادراه‌ها و بزرگراه‌ها با سرمایه اولیه ۱۰۰ میلیارد تومان را پیشنهاد پژوهشکده مالی و اقتصادی مسکن و حمل و نقل دانست و گفت: از نتایج این پژوهش، اخذ مالیات ۱۰ درصدی از مصرف بنزین و گاز و ۱۵ درصدی از گازوئیل است که به حساب صندوق توسعه آزادراه‌ها واریز می‌شود. به این معنا که قیمت بنزین معمولی هزار تومانی به هزار و ۱۰۰ تومان افزایش یافته و ۱۰۰ تومان مازاد به حساب صندوق توسعه آزادراه‌ها منظور می‌شود.
به گفته زاوه درآمد سالانه صندوق توسعه آزادراه‌ها و بزرگراه‌ها از محل مالیات بر سوخت بر اساس محاسبات مصرف روزانه انواع سوخت در کشور حدود ۵ هزار و ۷۵۰ میلیارد تومان و چیزی نزدیک به دو برابر بودجه سالانه راه‌سازی است./
نظر شما