وضعیت سکونتگاه‌های غیررسمی استان کردستان

كردستان یکی از استان‌هایی است که سایه حاشیه‌نشینی بر شهرهای مختلف آن سنگینی می‌کند؛ استانی که از شمال به آذربايجان غربی، از شرق به زنجان و همدان، از جنوب به كرمانشاه و از غرب به كشور عراق محدود است. بافت حاشیه‌ای شهر سنندج متشکل از ۱۷ محله است که به طور عمده دامنه ارتفاعات و تپه‌های شمال، شمال شرقی و شرق و جنوب را تصرف کرده‌اند. عمده‌ای از این محدوده در بافت ادغام شده و چهار محله آن نیز که منشا روستایی دارند به صورت محدوده منفصل شهری در سال‌های اخیر به بافت اضافه شده‌اند. گستره سکونتگاه‌های استان کردستان در سنندج و مناطق اطراف آن خلاصه نمی‌شود. از ۲۹ شهر استان کردستان، در شهرهای بانه، مریوان، سقز، قروه، کامیاران، دهگلان، بیجار و دیواندره بافت‌های فرسوده و سکونتگاه‌های غیررسمی شناسایی شده‌اند که بیشترین حجم حاشیه‌نشینی در بانه، مریوان، سقز و قروه است. وزارت راه و شهرسازی با هدف ساماندهی به وضعیت سکونتگاه‌های غیررسمی استان کردستان برنامه‌های متعددی برای ظرفیت‌سازی و توانمند کردن ساکنان سکونتگاه‌های غیررسمی در دستور کار قرار داده است و سعی شده در این مناطق با ایجاد زیرساخت و توسعه خدمات به ارتقای کیفیت زندگی ساکنان این استان غربی کمک کند. علاوه بر سنندج که شامل چهار ناحیه منفصل شهری به نام‌های حسن‌آباد، گریزه، نایسر و ننله است، در شهرستان‌های دیگر استان کردستان نیز روستاهایی وجود داشتند که به دلیل افزایش جمعیت به عنوان نواحی منفصل شهری معرفی شدند که نه از خدمات روستایی بهره‌مند می‌شوند و نه به اندازه شهرهای استان از خدمات مدیریت شهری استفاده کرده‌اند.