به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی کشور، هند بعد از چین دومین کشور پرجمعیت دنیاست؛ کشوری با تاریخ و فرهنگی که به سه هزار سال پیش از میلاد مسیح می‌رسد. هند نیز یکی از کشورهایی است که در طول تاریخ انتقال پایتخت را تجربه کرده است.

ماجرای انتقال پایتخت هند از جایی آغاز شد که در سال ۱۹۱۱ یکی از دیپلمات‌های انگلیسی، پیروی کشور هند از «کلکته» (شهری که در یکی از شرقی‌ترین بخش‌های هند واقع شده است) را نوعی «ناهنجاری جدی» خواند.

او سپس به ذکر دلایلی برای تغییر پایتخت از کلکته‌ که به مدت ۱۵۰ سال به عنوان پایتخت انگلیس در هند خدمت کرده بود پرداخت که یکی از آن‌ها مربوط به بحث قانون‌گذاری در این کشور است. در سال ۱۹۰۹ برای نخستین بار قانونی به وسیله پارلمان انگلیس به تصویب رسید که به موجب آن هندی‌ها می توانستند در شوراهای قانونگذاری کرسی داشته باشند.

تا آن زمان، سال‌ها سردمداران انگلستان به هدایت کشور هند از طریق کلکته می‌پرداختند اما ظاهرا بعد از تصویب این قانون و با توجه به اهمیت رو به رشد نهادهای منتخب قانونگذاری انگلیسی‌ها نیازمند پیدا کردن پایتختی با مرکزیت بیشتر بودند.

نظریه انتقال پایتخت از کلکته به دهلی اولین بار در ژوئن ۱۹۱۱ توسط سرجان جنکینز عضو ارشد حکومت هند به عنوان بخشی از برنامه دولت برای آرام کردن نیروهای ملی گرا مطرح شد. مدتی از طرح این موضوع نگذشت که برنامه انتقال پایتخت توسط مقامات ارشد انگلیس تصویب شد و پادشاه وقت لزوم انگلیس انتقال سریع آن را به دهلی اعلام کرد.

دو معمار انگلیسی معماری و طراحی اولیه دهلی را بر عهده گرفتند و عملیات ساخت این شهر بعد از جنگ جهانی اول آغاز شد. گرچه در همین ایام تغییر پایتخت اعلام شد اما به دلیل اتفاقات جنگ‌های جهانی پایتخت جدید رسما در تاریخ ۱۳ فوریه ۱۹۳۱ افتتاح شد در حالی که تا آن زمان همچنان برنامه‌های توسعه شهر ادامه داشت.

انتقال پایتخت در کشور هند دلایل گوناگونی دارد از جمله این‌که کلکته مرکز فرمانداری ایالت بود و دولت هند نمی‌توانست محل جلوسش را در همان شهر قرار دهد و این امتیاز مرکز ایالت و مرکز حکومت بودن باعث حسادت ایالت‌های مادراس و بمبئی می‌شد.

دهلی دارای هفت ماه آب و هوای مطلوب و از نظر شرایط جوی نزدیک به شهر شیملا (پایتخت تابستانی) است و این موضوع نیز تاثیر زیادی در بحث مصرف انرژی پایتخت هند دارد. در واقع دهلی در شرایط مناسب‌تری نسبت به هوای گرم و مرطوب کلکته داشت و همین امر سبب صرفه‌جویی قابل توجهی در مصرف انرژی می‌شد.

به غیر از موارد ذکر شده یکی از دلایل اصلی این انتقال پایتخت موقعیت جغرافیایی دهلی بود. کلکته در قسمت ساحلی شرق هند واقع بود در حالی‌که دهلی در قسمت شمالی این کشور قرار داشت در نتیجه دولت انگلیسی هند اداره این شهر را از دهلی راحت‌تر و مناسب‌تر می‌دانست. به همین دلیل بود که وزیر خارجه وقت هند نیز کلکته را شهری به تمام معنا بنگالی خطاب کرد و معتقد بود به عنوان پایتخت انگلیسی هند مناسب نیست.

در حالی که بیش از یک قرن از انتقال پایتخت هند می‌گذرد، تحقیقات تازه حقایق ناگفته‌ای را درباره این انتقال آشکار کرده است. به عقیده یک محقق جلسات پنهانی متعددی برای تنظیم استراتژی انتقال پایتخت پیش از آن‌که به طور رسمی اعلام شود وجود داشت. این محقق اعتقاد دارد این جلسات به طور کاملا محرمانه در سال ۱۹۰۶ آغاز شد در حالی که مردم چیزی درباره آن نمی‌دانستند.

منابع : http://blogs.wsj.com

mapsofindia.com

http://timesofindia.indiatimes.com