به گزارش خبرنگار پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی٬ تحليل آماري ويژگي‌هاي تصادفات منجر به فوت در ايران با استناد به آمار سازمان پزشكي قانوني نشان می‌دهد که فاکتور "محل تصادف" يكي از متغيرهاي مهم در مرگ‌ومير ناشي از سوانح رانندگی است، در سال ۱۳۹۳، حدود دو سوم مرگ‌وميرهاي ناشي از تصادفات در مناطق برون‌شهري رخ داد.

جدول ـ مرگ‌ومير برحسب محل تصادف (۱۳۹۳-۱۳۹۰)

نتايج نشانگر آن است كه به صورت مستمر و با شيب اندك شاهد كاهش سهم مرگ‌ومير در تصادفات درون‌شهري هستيم به طوري كه در سال ۱۳۹۰، ۴/ ۲۹ درصد مرگ‌وميرهاي ناشي از تصادف‌هاي رانندگي، درون‌شهري بوده و در سال ۱۳۹۳ به رقم ۳/ ۲۷ درصد كاهش يافته است. در مقابل سهم تصادفات برون‌شهري در مرگ‌ومير در همين فاصله از ۶/ ۶۱ درصد به ۲/ ۶۵ درصد افزايش داشت. شايد يك دليل آن افزايش بيشتر در رفت‌وآمد و سفرهاي برون‌شهري باشد. يا كارآمدي بيشتر تمهيدات امنيتي مثل كمربند ايمني در تصادفات درون‌شهري است.

الگوي تصادفات از حيث فراواني آن برحسب ماه نیز تفاوت چنداني با سال‌هاي گذشته ندارد و سه ماه تابستان بيش از ساير فصول بويژه سه ماه زمستان شاهد مرگ‌ومير ناشي از تصادفات رانندگی هستيم. روند نيز روشن است، فروردين به دليل رشد شديد تصادفات برون شهري تلفات تصادفات افزايش پيدا مي‌كند، ارديبهشت مسافرت كم مي‌شود و نسبت مرگ‌ومير تصادفات درون‌شهري بيشتر مي‌شود. شهريور و مهر دوباره نسبت و سهم مرگ‌ومير ناشي از تصادفات برون‌شهري بيشتر مي‌شود. در بهمن ماه كمترين سهم مرگ‌ومير تصادفات برون شهري را شاهديم و بجاي آن سهم مرگ‌ومير تصادفات درون‌شهري به نقطه اوج خود كه ۳/ ۳۱ درصد كل مرگ‌ومير ناشي از تصادفات است مي‌رسد.

جدول ـ درصد مرگ‌وميرهاي ناشي از تصادف رانندگي برحسب ماه (۱۳۹۳-۱۳۹۰)