به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی از استان اصفهان؛ علیرضا قاری‌قرآن مدیرکل راه و شهرسازی استان اصفهان با ایراد سخنرانی در کنفرانس بین المللی توسعه پایدار و عمران شهری، به معرفی طرح جامع شهر اصفهان با نگرش و روش نوین پرداخت.
در این نشست تخصصی، سابقه برنامه‌های توسعه شهری اصفهان، طرح‌های توسعه شهری پیش و پس از وقوع انقلاب اسلامی و چالش‌های پیش‌رو در نظام شهرسازی استان اصفهان مطرح شد.
مدیرکل راه و شهرسازی استان اصفهان اظهار کرد: سابقه طرح ریزی شهری اصفهان، تاریخی همطراز با پیدایش شهر اصفهان دارد که قبل از دوره مدرن، اوج آن را در دوره صفویه شاهد هستیم به گونه‌ای که بخش مهمی از ساختار شهری اصفهان امروز در این دوره شکل گرفت.
وی افزود: بعد از دوره مدرن یعنی از سال ۱۳۰۰ تاکنون برای شهر اصفهان ۶ طرح توسعه شهری تهیه گردید که ۳ طرح مربوط به قبل از انقلاب و ۳ طرح دیگر مربوط به بعد از انقلاب است.
قاری‌قرآن بیان کرد: اولین طرح با رویکرد جامع - سنتی تهیه شد که در سال ۱۳۳۷ به تصویب رسید، این طرح بدون نگاه فضایی، صرفاً دست به انتظام کالبدی و تنظیم شبکه معابر زد، از نقاط ضعف این طرح می‌توان به نگاه غیر سیستمی به شهر و عدم توجه آن به ارتباط شهر با محیط پیرامون اشاره کرد همچنین این طرح با یک رویکرد از بالا به پایین تهیه شد و مشارکت نهادها در آن جایگاهی نداشت.
وی ادامه داد: طرح شماره ۲ که در سال ۱۳۵۰ به تصویب رسید نیز با رویکرد جامع - سنتی و در زمان رشد صنایع دهه ۴۰ و به تبع آن رشد جمعیتی آن زمان تهیه شد و به دنبال یک رشد شهری ناشی از جمعیت و نیاز به زمین بود تا توسعه فراگیر شهری، این طرح به دلیل عدم تحقق پذیری پیشنهادات و غیر اجرایی بودن به سرعت مورد تجدید نظر قرار گرفت.
مدیرکل راه و شهرسازی استان اصفهان گفت: طرح شماره ۳ با نام طرح تفصیلی ارگانیک در سال ۱۳۵۳ به تصویب رسید، این طرح با به روزترین روش‌های علمی زمان خود تهیه شد، از ویژگی‌های این طرح رویکرد مسأله محوری آن بود به گونه‌ای که قبل از تهیه طرح فهرستی از مسائل شهر اصفهان تهیه گردید اما این طرح نیز به نتیجه نرسید و عدم حضور مشاور در فرایند اجرا باعث عدم موفقیت طرح شد.
وی عنوان کرد: طرح شماره ۴ با نام طرح جامع دوم در سال ۱۳۶۷ به تصویب رسید، این طرح رویکردی انقباضی داشت به گونه‌ای که با یک توسعه منفصل سعی در حفظ اراضی کشاورزی شمال اصفهان را داشت اما همچنان رویکرد غالب آن کالبدی بود و به نوعی از بالا به پایین (غیر مشارکتی) تهیه شد.
قاری‌قرآن افزود: طرح شماره ۵ با نام طرح تفصیلی سال ۱۳۷۱ الی ۱۳۷۵ به تصویب رسید، این طرح می‌توانست با تحولات پیش رو از جمله خود کفایی مالی شهرداری‌ها به صورت تجدید نظر در طرح جامع شهر اصفهان تهیه شود اما این اتفاق روی نداد و طرح مسأله مهم خودکفایی مالی شهرداری‌ها را مد نظر قرار نداد، این طرح نیز رویکردی یک طرفه و غیر مشارکتی و صرفاً تأکید به مباحث کاربری و زمین داشت.
وی ادامه داد: طرح شماره ۶ با نام طرح بازنگری در طرح تفصیلی در سال ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۴ به تصویب رسید، این طرح هر چند مدعی رویکرد راهبردی بود اما در عمل اسیر جزئیات و نقشه‌های کاربری اراضی شد و از مسائل راهبردی شهر غافل ماند، این طرح نیز به شیوه‌ای از بالا به پایین و غیر مشارکتی تهیه شد و طولانی شدن زمان تهیه نیز یکی از دلایل ناکارآمدی طرح گردید، امروزه این طرح به دلیل نگاه تک بعدی به هیچ وجه پاسخ گوی چالش‌های پیش روی شهر نیست. این طرح آخرین طرح از نسل طرح‌های شهری با رویکرد جامع و از بالا به پایین بود.
مدیرکل راه و شهرسازی استان اصفهان بیان کرد: با توجه به گذشت بیش از ۳۰ سال از تهیه طرح جامع اصفهان در اواخر دهه۶۰همچنین بروز چالش ها و مسائل جدید شهری اصفهان از جمله کم آبی، کیفیت پایین هوای اصفهان، ارزش نسبی پایین املاک ومستغلات درمحلات ناکارآمد، کیفیت پایین محیط شهری وغیره، تهیه طرح جامع اصفهان با رویکردنوین درسال ۱۳۹۸مورد توجه جامعه محلی (شورای شهر، شهرداری و اداره کل راه و شهرسازی استان) قرارگرفت وضرورت انجام این طرح از طرف معاونت شهرسازی و معماری وزارت راه و شهرسازی تشخیص و ابلاغ شد.
وی خاطرنشان کرد: با توجه به اقدامات به عمل آمده و انعقاد قرارداد مرحله دوم تهیه طرح جامع اصفهان با نگرش و روش نوین و همچنین تشکیل شورای راهبری طرح، برنامه زمانبندی برای تهیه و تصویب این طرح، برنامه ریزی شده و پیش بینی می‌شود که به لطف خدا تهیه مرحله دوم طرح تا اسفندماه ۱۴۰۳ به پایان برسد و نهایتا آماده سازی مدارک و تصویب نهایی در شهریور ۱۴۰۴ انجام شود.