شهرهای كهن ایران زمین با سازمان فضایی اجتماعی همگن، همنشین با طبیعت و همساز با اقلیم، دارای عناصری هم‌پیوند و هماهنگ با ساختار متشكله خود بوده‌اند. علی‌رغم مواجهه با نیروهای مخرب انسانی و طبیعی در طول سالیان دراز، در یك نظام پویا تداوم حیات داشته و تكامل یافته‌اند.

در طی دهه‌های اخیر این ساختار رو به زوال رفته و دچار از جاكندگی و نابسامانی‌های فراوانی شده است. تنها نشان از الگوی ایرانشهری باقی، عناصر ارزشمندی هستند كه از گزند نیروهای مخرب در امان مانده‌اند. مرمت، به منظور حفاظت، و تجهیز، با هدف بهره‌برداری مجدد از این ثروت‌های بجا مانده، سیاستی كارآمد در صیانت از فرهنگ و تمدن ایرانشهری است. كهن‌شهر بوشهر نیز از نمونه‌های بی‌بدیل ایرانشهری است كه علی‌رغم آسیب‌های فراوان، هنوز در بر دارنده آثار و ابنیه قابل توجه است.

عمارت‌ها و فضاهای ارزشمند باقی، نشان‌های ارزشمندی از هنر و مهندسی این مرز و بوم‌اند. تجربه قابل توجه حفاظت از عمارت نوذری و توسعه و تجهیز این بنا برای تبدیل شدن به كاركردی متناسب با شان اثر و تاثیرگزار بر محیط پیرامون از جمله اقدامات قابل تقدیر دست‌اندركاران این برنامه در فرآیند باز زنده‌سازی این كهن شهر ارزشمند است. با بهره‌برداری مجدد از این اثر و تبدیل آن به مجموعه‌ای آراسته، موزون و باوقار، ضمن حفاظت از این ثروت فرهنگی، در قالب مجموعه‌ای فرهنگی آموزشی، زمینه‌ای مناسب برای انتقال ارزش‌های قابل بازخوانی توسط دانش آموختگان در این مدرسه معماری و شهرسازی فراهم شده است. از ویژگی‌های منحصر بفرد این تجربه، تلفیق مناسب عناصر الحاقی به‌منظور تجهیز بنای تاریخی در پاسخگویی به كاركرد جدید است.

امید است این اقدام محركی برای بازآفرینی بافت و الگویی قابل تعمیم در سایر عرصه‌های مشابه گردد. از كلیه دست‌اندركاران این برنامه به‌ویژه نهاد برنامه‌ریز و طراح، مجری و حامیان این اقدام صمیمانه تشكر و قدردانی می‌نمایم.

*معاون وزیر راه و شهرسازی