به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی به نقل از دنیای اقتصاد این نخستین اشکال پروژه موسوم به پلازا است که از دو اشکال دیگر این پروژه نشات گرفته است. به اعتقاد شهرسازان، یکی دیگر از اشکالات طراحی شهری صورت گرفته در میدان ولیعصر (عج)، انتقال مسیر عابران پیاده به زیر زمین به نفع تردد خودروها در سطح شهر است.
هرچند مدیریت شهری هدف از این اقدام را ارتقای ایمنی عابران پیاده عنوان کرده است، اما از آنجاکه افراد بهطور طبیعی تردد در سطح شهر را ترجیح میدهند و تمایلی به تغییر ارتفاع ندارد، این وضعیت با ایدهآل شهروندان فاصله دارد. از طرفی اگر به هر دلیل در طراحی شهری ویژه تردد ایمن عابران پیاده در تراز غیرهمسطح، ناگزیری وجود دارد، انتخاب اول انسان رفتن به تراز بالاتر است و آن را به زیر زمین ترجیح میدهد.
تجربه ساخت پل عابرپیاده مدور در محله لوجیازویی از بخش پودونگ شهر شانگهای چین نشان میدهد حتی در شرایط ناگزیری به انتقال عابران پیاده به تراز غیرهمسطح نیز میتوان ایدههای بهتری را عملیاتی کرد. این در حالی است که مدیریت شهری تهران با پیادهسازی مدل وارونه ایمنسازی تردد عابران و خودروها در میدان ولیعصر (عج)، شهروندان را به فضای زیرسطحی هدایت کرده است.سومین اشکال پلازای ولیعصر (عج) که با الگوهای جهانی پیاده شده مغایر است، به کیفیت سیما و منظر میدان متاثر از طراحی کنونی باز میگردد.
در حالی که انتقال پیادهها به تراز مثبت یک در صورت ضرورت – مشابه ایده پل مدور عابرپیاده که در چین ساخته شده - لطمهای به سیما و منظر میدان وارد نمیکند، پلازای ولیعصر با انتقال عابران به زیر زمین، نمای میدان را به کلی از بین برده و فضای سبز محدودی در اطراف گود میانه میدان باقی مانده که استفادهکنندگان از مسیر زیرسطحی، از تماشای آن محروم هستند.
این در حالی است که در گذشته منظر میدان ولیعصر (عج) با فضای سبز، استخر و فواره هم برای سرنشینان خودرو و هم برای پیادهها، سیمای جذابی ایجاد کرده بود و از وضعیت کنونی ایدهآلتر به نظر میرسید. اشکال چهارم پلازای ولیعصر(عج) نیز که به مسائل فنی اجرا باز میگردد، ناهمواریهای مسیر اطراف میدان است که به نظر میرسد ناشی از نشستهایی در سطح معبر باشد که باید مورد رسیدگی و ترمیم قرار گیرد./
نظر شما