به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، ساکنان مجتمع‌های آپارتمانی موظفند برای احترام به اصل حسن همجواری، برخی بایدها و نبایدها را رعایت کنند. هر چند این موارد در قانون پیش‌بینی نشده است، ولی رعایت آنها توسط ساکنان یک مجتمع قطعا از بروز اختلاف‌ها و تنش‌ها میان همسایگان جلوگیری خواهد کرد. به‌عنوان مثال سروصدای غیرمتعارف در برخی ساعات روز نباید ایجاد شود.

شهروند نوشت: لازم است بپذیریم که آپارتمان ملک شخصی ما نیست و به نسبت واحدهای موجود در مجتمع دارای شریک هستیم. ما تنها به میزان مالکیتی که در آن مجتمع داریم، حق دخالت در امور و ارایه نظر داریم. مالکیتی که در اختیار افراد است یک حق مسلم برای آنها شناخته می‌شود اما باید به حق و حقوق دیگران نیز احترام گذاشته شود. این موضوع را می‌توان مطابق یک قاعده فقهی به نام قاعده لاضرر در نظر گرفت. قاعده لاضرر يكى از قواعد معروف فقهى است كه در مباحث مختلف فقه و حقوق آثار فراوانى به همراه دارد. قاعده لاضرر به این معناست که حق شما نباید موجب ضرر، زیان و آسیب به دیگران شود.

منشأ قاعده لاضرر از یکی از روایات در زمان حضرت رسول(ص) است. در زمان پیامبر(ص) ملکی وجود داشت و زنی صاحب آن بود. در این ملک درخت خرمایی وجود داشت که متعلق به مردی بود. این شخص هر زمان که دلش می‌خواست وارد ملک زن می‌شد و به درختش رسیدگی و از بهره آن استفاده می‌کرد. اما تعداد دفعاتی که به درختش سر می‌زد بیش از اندازه بود و هر وقت و بی‌وقت وارد این ملک می‌شد. زن صاحب ملک به پیامبر(ص) مراجعه و از رفت‌وآمدهای زیاد شخص صاحب درخت شکایت می‌کند و می‌گوید: با این‌که این درخت حقش است اما این ملک هم حق من است و این شخص حقوق من را تضییع می‌کند و نمی‌توانم آرامش داشته باشم. پیامبر(ص) نیز به شخص صاحب درخت می‌گوید که دیگر این کار را نکنید و به ایشان وعده‌هایی دادند اما شخص قبول نکرد و درنهایت پیامبر(ص) دستور دادند درخت را قطع کنید و از ملک بیرون بیندازید. شأن حضور قاعده لاضرر از این‌جا آمده است.

اگر در آپارتمان ازجمله «چهاردیواری اختیاری است» استفاده کنیم، باعث آسیب و ضرر به دیگر اهالی و ساکنان می‌شویم. اگر شخصی به صورت آگاهانه به دیگری صدمه بزند، حال می‌خواهد این زیان سروصدا ایجاد کردن یا مهمانی‌های مداوم باشد و مقطعی نباشد، قوانین آپارتمان‌نشینی را نقض کرده است. البته ممکن است به صورت ناآگاهانه باعث بروز مزاحمت‌هایی شود که این بحث با تذکر امکان رفع دارد. اما اگر به صورت مداوم مزاحمت‌ها ایجاد ‌شود باید صورت‌جلسه‌ای تنظیم و استشهادیه‌ای توسط همسایه‌ها و ساکنان امضا شود. البته این امکان هم وجود دارد که اظهارنامه‌ای توسط دایره اظهارنامه دادگستری تنظیم و طرح شکایت شود.

ابتدا باید اظهارنامه به شخصی که ایجاد مزاحمت کرده است، داده شود و اگر ترتیب اثری صورت نگرفت باید به دادسرای محل سکونت رجوع شود و شکایتی تحت عنوان مزاحمت تنظیم شود. در این صورت برای انجام، رسیدگی و پیگیری پرونده این مزاحمت ورود می‌کند. با توجه به ماده ۱۲ آیین دادرسی مدنی، دعاوی مربوط به اموال غیرمنقول اعم از دعاوی مالكیت، مزاحمت، ممانعت از حق، تصرف عدوانی و سایر حقوق راجع به آن در دادگاهی اقامه می‌شود كه مال غیرمنقول در حوزه آن واقع است، اگرچه خوانده در آن حوزه مقیم نباشد.
بهتر است اهالی آپارتمان پیش از برگزاری مهمانی و مراسمی که تا دیروقت طول می‌کشد و رفت‌وآمد و سروصدا افزایش می‌یابد، تک‌تک همسایه‌ها را در جریان گذاشته و از آنها اجازه بگیرند. در چنین مواقعی که همسایه شما را در جریان می‌گذارد و اجازه می‌گیرد، بهتر است با روی خوش با او نهایت همکاری را داشته باشید. همچنین باید در اوقات استراحت مانند ساعات پایانی شب، ظهرها و روزهای تعطیل از اعمالی که منجر به آلودگی صوتی می‌شود، جلوگیری کنیم.

البته این موضوع نیز می‌تواند وجود داشته باشد که تنها یکی از ساکنان موجب آزار و اذیت قرار گیرد که در این مورد نیز ابتدا باید با تذکر موضوع را حل کرد. باید این را در نظر گرفت که در آپارتمان‌نشینی یک شروط متقابل و سروصدا در آپارتمان‌ها وجود دارد اما مواردی که به قصد آزار دیگری و آگاهانه باشد را نمی‌توان در قوانین آپارتمان‌نشینی پذیرفت. اگر این صدای آزاردهنده به دفعات معدود اتفاق بیفتد، می‌توان با تذکر آن را حل کرد اما اگر به صورت مداوم تکرار شود و به قصد آزار و اذیت و آگاهانه باشد، می‌توان به دیگر همسایه‌ها اطلاع داد تا آنها نیز به گفت‌وگو بپردازند و اگر ادامه پیدا کرد می‌توان از طریق شهودی که حضور دارند مانند همسایه مجاور و اطلاع دادن به سایر همسایگان طرح شکایت کرد. در آیین دادرسی مدنی قدیم این مسائل به‌عنوان دلیل پذیرفته نمی‌شد اما در آیین دادرسی جدید این موضوعات را می‌‌توان مورد بحث قرار داد.
در ماده ۱۶۰ آیین دادرسی مدنی نیز دعوای مزاحمت، دعوایی است كه به موجب آن متصرف مال غیرمنقول درخواست جلوگیری از مزاحمت كسی را می‌نماید كه نسبت به متصرفات او مزاحم است بدون این‌كه مال را از تصرف متصرف خارج كرده باشد.