طی چند سال اخیر به ویژه در فرصت اندك پسابرجام، تلاش های قابل قبولی برای نوسازی ناوگان هواپیمایی ایران شد كه نتیجه آن، ورود چند فروند هواپیمای نو و كارآمد و در نتیجه، كاهش قابل توجه عمر ناوگان پیر و فرسوده هواپیمایی ایران بود، راهی كه انتظار می رفت ادامه یابد، اما همانطور كه در ابتدای سخن نوشته شد، تحریم های ظالمانه و نگرش های غیرتخصصی برخی افراد، رسیدن به چنین موضوع مهم را برای مدت زیادی به تعویق انداخت.

به اعتقاد نویسنده این یادداشت و اكثر متخصصان و اهالی صنعت هوانوردی، كاهش عمر ناوگان هواپیمایی موضوعی بسیار مهم است چون صنعت هوانوردی با موضوعات بسیار خطیری از جمله امنیت ملی و جان مردم به شكلی ناگسستنی پیوند خورده است. كافی است به اخبار سوانح هوایی دقت كنیم تا دریابیم كه در كنار سوانحی نظیر سقوط یك هواپیمای مسافری مانند آنچه متاسفانه سال گذشته در مسیر پروازی تهران به یاسوج اتفاق افتاد و در ایران و جهان خبرساز شد، مواردی بوده اند مانند سقوط هواپیمای آموزشی یك یا دونفره كه آنها هم در عرصه جهانی منعكس و خبرساز شده اند.

علاوه بر این موضوع، حمل و نقل هوایی مطمئن ترین و مرسوم ترین راهكار برای رفت و آمد مقامات بلندپایه مانند روسای جمهور، وزرا، نمایندگان مجلس و... است و پیشتازان عرصه های نظامی، سیاسی، علمی، تجاری، ورزشی و... به نقاط مختلف جهان است.

در جریان برپایی رخدادهای مهم جهانی نظیر مانند آنچه در سازمان ملل متحد برگزار می شود، یا نشست های سران كشورها و اتحادیه ها و كنوانسیون های مختلف هم نقش حمل و نقل هوایی بسیار پررنگ است. رخدادهای جذاب با فراگیری جهانی مانند مسابقات جام جهانی فوتبال نیز فعالیت پررنگ حمل و نقل هوایی را شاهد است.

تمامی اینها، تنها گوشه ای از اهمیت صنعت هوانوردی و در نتیجه، بهره مندی از ناوگان جوان، پیشرفته و به روز است و به ما یادآور می شود كه به دور از هرگونه نگرش سطحی، برنامه ریزی برای پویاسازی چنین صنعتی را انجام دهیم.

آنچه از محمد اسلامی، وزیر پیشنهادی برای وزارت راه و شهرسازی، به عنوان یك متخصص این صنعت فوق تخصصی انتظار می رود، بها دادن بیش از پیش به بهره مندی از نگرش تخصصی و در نتیجه، برنامه ریزی و ساختن چشم اندازی دست یافتنی، واقعی و منطبق با استانداردهای روز جهانی است.

نگارنده از محمد اسلامی به عنوان یك متخصص صنعت هوانوردی نام می برد چون او نه تنها با این حوزه غریبه نیست، بلكه از خانواده بزرگ و تخصصی این صنعت محسوب می شود. كافی است نگاهی به كارنامه اسلامی در حزوه مدیریتی و اجرایی وی بیندازیم.

از جمله مسئولیت های اسلامی، مدیرعاملی شركت صنایع هواپیماسازی ایران از سال ۱۳۷۴ تا ۱۳۸۲ بوده است. هنگامی كه عضویت در شورای عالی هواپیمایی كشوری از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۶و انجمن هوافضای ایران را هم در نظر می گیریم، به خوبی مشخص می شود كه اسلامی از جمله متخصصان صنعت هوانوردی و صاحبنظران این حوزه است. بنابراین، انتظار زیادی نیست كه نگرش وی به صنعت فوق تخصصی هوانوردی با تمامی زوایای پیدا و پنهانش یك نگرش كاملا حرفه ای و تخصصی باشد، نگرشی كه نوسازی ناوگان هواپیمایی، تنها یكی از دستاوردهای آن باشد و تخصص گرایی در تمامی زمینه ها، مهمتر و ارزشمندتر از خرید هواپمیا در نظر گرفته شود.

حقیقت این است كه هوانوردی، عرصه ای نیست كه افراد غیرمتخصص در آن حضور یابند و فعالیت كنند و ناشی بودن آنها در پس پرده باقی بماند. نه، هرگز اینگونه نیست اما این امكان وجود دارد كه افراد متخصص در عرصه هوانوردی درگیر نگرش های روزمزه غیرتخصصی شوند و كار به جایی برسد كه در نهایت، منافع شخص و گروهی بر منافع ملی ترجیح داده شود. این معضلی است كه متاسفانه طی سال های اخیر خانواده بزرگ صنعت هوانوردی را زجر داده است و باعث شده تا گاهی دسته بندی هایی علیه منافع صنعت هوانوردی و در راستای تامین خواسته های یك گروه در این عرصه ایجاد شود و در مسیر پویایی هوانوردی ایران عزیزمان سنگ اندازی كند.

اسلامی از خانواده صنعت هوانوردی است و انتظار می رود با توجه به تخصصی كه در این حوزه دارد و آشنایی او با دردهای مزمن آن، فارغ از هرگونه تعارفی، تخصص گرایی برای تامین منافع ملی برای رسیدن به چشم اندازی منطبق بر استاندارهای جهانی را حاكم كند و چون او از این موضوع باخبر و درد آشناست، چنین انتظاری ان شاءالله توسط وزیر پیشنهادی راه و شهرسازی مسجل خواهد شد./